کیانوش عیاری کارگردان «بیدار شو آرزو» پس از نمایش این فیلم در خانه هنرمندان بیان کرد که خجالت میکشیده است در بم فیلم بسازد.
به گزارش سینماسینما به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، به مناسبت سالروز زلزله رودبار و منجیل در سال ۱۳۶۹ جمعه ۱ تیر فیلم «بیدار شو آرزو» به کارگردانی کیانوش عیاری با حضور کارگردان فیلم، احمد مسجدجامعی، طیبه سیاوشی، علیرضا تابش، امیرحسین برمکی، شهریار مزیدآبادی، حسامالدین نراقی و علیرضا قاسمخان در تالار شهناز خانه هنرمندان ایران به نمایش در آمد.
عیاری پس از نمایش فیلم از دشواریهای ساخت «بیدار شو آرزو»، افسوسهایش از نساختن فیلم پس از زلزله رودبار، علاقهاش به شهردار شدن، فیلم ساختن از زلزله طبس، نگاهش به فیلمسازی و واقعگرایی در سینما، نگاه مشترک با کیارستمی در علاقه به زندگی، دغدغه زلزله و … گفت.
فیلمی تلختر از زلزله بم
عیاری در ابتدای صحبتهایش توضیحاتی راجع به ساخت «بیدار شو آرزو» ارایه کرد و گفت: عذرخواهی میکنم که این فیلم از خودِ زلزله بم تلختر است. «بیدار شو آرزو» چند جایزه از جشنواره فیلم دریافت کرد اما همانجا هم گفتم که این فیلم برای عرضه در فستیوالهای داخلی و خارجی یا برای اکران عمومی ساخته نشده است. این فیلم را فقط به این منظور ساختم که آب خوش از گلوی مسئولان مرتبط با حوادث غیرمترقبه در کشور پایین نرود زیرا ایران اساسا روی گسل مهیبی قرار گرفته است که بیشتر نقاط کشور را ترسناک میکند.
خجالت میکشیدم در بم فیلم بسازم
کارگردان «تازهنفسها» اضافه کرد: به هر حال در سال ۸۲ که زلزله بم رخ داد، ما در حال تصویربرداری مجموعه تلویزیونی «روزگار قریب» بودیم که به ناگاه این اتفاق پیش روی ما گسترده شد. ۶ یا ۷ روز بعد با همان اکیپ مجموعه «روزگار قریب» راهی بم شدیم. قصد داشتم از نگاتیو استفاده کنم که بنیاد سینمایی فارابی حدود ۱۲۰ حلقه فیلم و دوربین ۳۵ میلیمتری در اختیار ما گذاشت. در سه نوبت یک ماهه به شهر بم رفتیم و هر بار حدود ۲۰ روز از محیط بم فاصله گرفتیم، صرفا به این دلیل که بچهها بیمار نشوند. تمام اعضای تیم بهمریخته بودند بهویژه چون تقریبا همه بازیگران فیلم «بیدار شو آرزو» به جز ۲ نفر یعنی مهران رجبی و بهناز جعفری، همه زلزلهزدههایی بودند که تمام هستیشان نابود شده بود.
عیاری در ادامه اظهار کرد: مثلا امیرحسین یعنی پسر جوانی که نقش امدادگر هلال احمر را بازی میکند، ۱۶۰ نفر از اعضای خانوادهاش را از دست داده بود و هیچ یک از اطرافیان خانوادگیاش زنده نمانده بودند. زمانی که بر سر مزار آنها حاضر شدیم، چیزی حدود ۵۰ متر لبه سیمانی شده را مشاهده کردیم که تمام آن درگذشتگان در آنجا خفته بودند. خود امیرحسین نمیدانست عزیزترین عزیزش در کدام بخش این لبه ۵۰ متری دفن شده است. «بیدار شو آرزو» در چنین شرایطی ساخته شد. ما در روزهای آغازین فیلمبرداری خجالت میکشیدیم که در مناطق شلوغ شهر بم فیلمبرداری کنیم؛ چطور میشود به آنجا رفت و راجع به تکنیک بازیگری و صحنهآرایی صحبت کرد؟ پس در مکانهای خلوت بیابانی و دور از شهر یا روستاها فیلم را ضبط کردیم و در سفر بعد، قدم به قدم به شهر نزدیکتر شدیم. اوایل کار نیز متلکهایی میشنیدیم که شهر نابود شده و شما در حال ساختن فیلم هستید؟ اما این کار برای من آنقدر حایز اهمیت بود که فیلمبرداری «روزگار قریب» را به مدت ۵ یا ۶ ماه تعطیل کردم و در سه سفر یک ماهه روانه بم شدم.
وی افزود: «بیدار شو آرزو» با کمک مقدماتی بنیاد سینمایی فارابی و با اندوختهای مختصر ساخته شد چون گمان میکردیم آنجا از نظر خورد و خوراک و اقامت و … شاید زیر نظر برخی ستادهای معین قرار بگیریم که این اتفاق نیفتاد و دچار بیپولی شدیم. ولی قصد نداشتم فیلمی برای عرضه در سینماها و اکران عمومی و مهمتر از اینها برای جشنوارهها بسازم. میتوانید این حرفها را باور نکنید و بپرسید در اینصورت چرا فیلم در جشنواره فجر شرکت و جایزه کسب کرد؟ به نظرم کمی بیمزهگی است اگر بخواهم مانع عرضه فیلم حتی در چند نمایش محدود در جشنواره شوم. در طول این سالها عدهای گمان میکردند «بیدار شو آرزو» دچار توقیف شده است که این مساله را رد میکردم و میگفتم تمایل چندانی برای عرضه آن ندارم. به دلیل حال و هوایی که احتمالا تماشاگران حاضر در این سالن نیز پس از تماشای فیلم دارند و اینکه تماشاگر چه ارتباطی با این فیلم برقرار میکند.
سینما اسباببازی دوران بچگیام است
عیاری اظهار کرد: شاید این اعتراف برای شما شوکهکننده باشد اما من هیچگاه به این فکر نمیکنم که چه چیزی میخواهم بگویم و فیلمی بر اساس آن بسازم. هرگز سابقه نداشته وارد این وادی شوم که بخواهم مبشر مسالهای باشم یا احساس رسالتی داشته باشم. شاید بپرسید مگر میشود کسی حرفی برای گفتن نداشته باشد و فیلم بسازد؟ بله، دست کم خودِ من یک نمونه آن هستم. هیچوقت نمیدانم در فیلمم چه میخواهم بگویم. شاید بپرسید پس چرا و چگونه فیلم میسازم؟ سینما برای من اسباببازی دوران بچگیام است. خوشبختانه جوری سرشته شدهام که حساسیتها و دغدغههایم ظاهرا بهدرد میخورند. من بر اساس این دغدغهها فیلم میسازم که شخصی و متعلق به خودم است. خیلی خوشحالم که دغدغههای شخصیام آنقدر به انزوای خودم مربوط نمیشود که برای دیگران بیمصرف باشد.
کارگردان «آبادانیها» اضافه کرد: دلیل این طرز فکر ای این است که از بچگی فکر میکردم بهتر است شهردار شوم. وقتی چهارده ساله بودم در خیابانهای اهواز راه میرفتم و از خودم میپرسیدم چرا پیادهروها کج و کولهاند؟ چرا تیرهای چراغ برق اینطور هستند؟ چرا اطراف رودخانه کارون اینقدر بیریخت است و … آرزو داشتم شهردار شوم و حالا فیلمساز شدهام. بنابراین خوشبختانه کسی که بخواهد شهردار شود، حتما دغدغههایی با حداقلِ ارزش نیز دارد. پس با شجاعت و اعتماد به نفس میگویم هیچوقت فکر نکردم که فیلمی برای فلان خلاء جامعه بسازم. به همین دلیل امروز از ساخت فیلم درباره مسایلی مثل فرار دختران، اسیدپاشی، فقر اجتماعی و … گریزانم.
زلزله ملکه ذهن من است
عیاری در بخش دیگری از صحبتهایش گفت: «بیدار شو آرزو» را برای نمایش خدمات نهادهای مختلف پس از زلزله نساختم. این فیلم ندایی بود که من را جذب بم کرد. زمانی که ۱۰ سال سن داشتم و از نظر فنی فقط بلد بودم چراغ را روشن و خاموش کنم، رادیوی خانه را دستکاری کردم تا خبر یک زلزله دروغین را در جمع فامیل پخش کنم و برای من لذتبخش بود که برای چند دقیقه تلاطم خانواده را ببینم. این به معنای عشق به ویرانی و کشته شدن انسانها نیست، بلکه زلزله یا قطار دغدغه و وجود من است. طبیعی است که هر کس دغدغهای دارد و من هم به این موارد میپردازم. اگر این دغدغهها چیزی بهعنوان پشتوانه اجتماعی داشته باشند مایه خرسندی من است. پس در بم قصد نداشتم از خدمات نهادهای موجود فیلم بسازم و اصراری هم بر نمایش واقعیت نداشتم و به این نیت به آنجا نرفته بودم. اگر یک جوان هلال احمری را در فیلم میبینیم، جزو ملزومات داستانی بود که باید گفته میشد، نه به این دلیل که به من چنین چیزی گفته شده باشد.
عیاری در پایان گفت: مساله زلزله ملکه ذهن من است، نه بهعنوان یک چیز شیرین بلکه بهعنوان امری دردناک؛ چطور ممکن است در ایران خانهها بر اثر زلزله فرو بریزند در حالیکه در ژاپن شاهد دهها برابر زلزله و زلزلههای شدیدتر هستیم و میزان خسارات انسانی تا این اندازه پایین است. این مسایل برای هر انسانی در هر سنی میتواند دغدغه و مشغله باشد. واقعا نمیدانم چرا به بم رفتم، انگار که طلبیده شده باشم.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- شب وقایعنگاری بخارا
- گرامیداشت «لیلی افشار» در خانه هنرمندان ایران
- اختتامیه بیستمین جشن تصویر سال برگزار شد؛ مرور ۲۰ سال رویایی/ نیاز به پوست اندازی داریم!
- نمایش فیلمتئاتر «مکبث» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- بزرگداشت محمدرضا اصلانی و رونمایی از کتاب «اصلانی به روایت اصلانی»/ محمدرضا اصلانی: آنچه حاصل این سالهاست نه حاصل یک رنج بلکه حاصل یک جنگ عظیم اس
- فیلمتئاتر «دیکته»؛ داوود رشیدی هیچگاه زیر بار سانسور نرفت/ امید تنها راه نجات ما نیست، باید حرکت کنیم!
- نسخه مرمت شده «موشِت» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- در «یک سهشنبه کوتاه» مطرح شد: عوامل با فیلم کوتاهیهای کار اول سخت همکاری میکنند
- سیفالله صمدیان: با وجدانتان به «تصویر سال» بیایید
- آغاز «جشن تصویر سال» با نمایش مستند «کیارستمی مشغول کار است»
- شب محمدرضا اصلانی در خانه هنرمندان ایران
- هفتمین برنامه «یک سهشنبه کوتاه» در خانه هنرمندان ایران
- نمایش فیلمتئاتر «دیکته» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- «یک میخ و چند کت» در مستندات یکشنبه و نسخه مرمت شده «دردسر هَری» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- انتشار فراخوان بیستمین جشن تصویر سال
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- چهار مستند ایرانی در جشنواره هات داکس
- به انتخاب تماشاگران و به یاد شانتال آکرمن؛ ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن جایزه جدید میدهد
- رقابت «آنیتا، گمشده در اخبار» در جشنواره استانبول
- پایان تور کنسرت علیرضا قربانی در تهران
- تلفیق شادی و شایستگی؛ نگاهی به برنامه «آی نسیم سحری عید شد»
- همکاری دوباره با یونیورسال؛ کیلین مورفی وارد ماجراهای جنجالی زغال سنگ آمریکا شد
- نگاهی به سریال افعی تهران
- علی اصغر رضایی نیک درگذشت
- ۱۰ روز مانده به شروع اجرا؛ نمایشِ بهرام افشاری ۲ میلیاردی شد
- برنامه تعطیلی سینماها در شبهای قدر
- به کارگردانی مهیار علیزاده؛ بازیگران نمایش «و تو هم برنگشتی» معرفی شدند/ اولین حضور شمس لنگرودی در تئاتر
- کنسرت «علیرضا قربانی» / گزارش تصویری
- بهار «مولوی» با متن محمد چرمشیر آغاز میشود
- شروع فیلمبرداری فیلم «پیکی بلایندرز» از ماه سپتامبر با حضور کیلین مورفی
- الهه نوبخت داور بخش اصلی جشنواره هلند شد
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- تلاش برای تحریف تاریخ/ نگاهی به فیلم «پرویزخان»
- فریاد، فضیلت است/ یادداشتی بر فیلم «داگویل» با نگاهی به پرفورمنس «ریتم صفر» مارینا آبراموویج
- جورج میلر با «فیوریوسا» به کن میرود
- نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم با حمایت همراه اول در حال برگزاری است
- سفری به سوی ناشناخته ها
- فرامرز اصلانی درگذشت
- پوسترهای ۲ بخش جنبی جشنواره کن منتشر شدند
- جان تراولتا در یک فیلم درجه ۳ دیگر بازی کرد/ نمایش در آوریل
- عیدی همراه اول با سبدی از محصولات دیجیتال
- احمدرضا عابدزاده از عوامل «پرویز خان» شکایت کرد
- صدور پروانه نمایش غیرسینمایی برای ۴۱ اثر
- اجرای طرح «اکران شبانه» سینماها در تعطیلات نوروز