بعد از گذشت بیش از صد سال از عمر سینما، تصاویر متحرک اولیه در تاریخ این هنر در لابراتوآر «تصویر تازه» متعلق به بنیاد سینمایی بلونیا، ترمیم می شوند.

به گزارش سینماسینما، فیلم «عصر جدید» یکی از شاهکارهای چارلی چاپلین نیز هشتاد سال پس از ساخت، در این لابراتوآر در شمال ایتالیا ترمیم شده است.

لابراتوآر ایتالیایی «تصویر تازه» در سال ۱۹۹۲ در بنیاد سینمایی بلونیا تاسیس شد و جای خالی نبود آزماشگاه مرمت تصاویر متحرک را پر کرد. لابراتوآرهای زیادی در آن زمان برای فیلم های سینمایی و تولیدات تبلیغاتی وجود داشت اما نه برای تصاویر متحرک که حوزه ای کاملا متفاوت هستند. بنیاد سینمایی بلونیا که مرکز آرشیو و کتابخانه فیلم و تصاویر متحرک است، پس از برگزاری کلاسهای تخصصی در سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ ، لابراتوآر ترمیم تصاویر را تاسیس کرد.

داوید پوتزی، مدیر این لابراتوآر می گوید: «ترمیم فیلم های چارلی چاپلین برای من و تیمم بسیار عاطفی بود. کار کردن با نگاتیوهای فیلم «عصر جدید» یک احساس فراموش نشدنی برای علاقمندان به فیلم و همه کسانی است که درباره این فیلم مطالعه کرده اند. مثل زمانی که رولهای نگاتیو برادران لومیر، اولین تصاویر متحرک تاریخ سینما را در دست داشتیم.

در زمان مرمت فیلم های چارلی چاپلین، سخت ترین آنها، فیلم هایی بود که توسط استودیو کی استون ساخته شد. ۳۵ فیلم از سال ۱۹۱۴ به بعد. این فیلم ها یا ناقص شده بودند و یا کاملا از دست رفته بودند. بنابراین پیش از آغاز کارهای فنی ترمیم، سالها صرف جستجو در آرشیوهای فیلم در سرتاسر جهان شد.

هنوز بیست سال از عمر لابراتوآر بلونیا نگذشته بود که تصاویر دیجیتالی پا به عرصه وجود گذاشتند. انقلابی بزرگ که نه تنها عکاسی و فیلمبرداری را دستخوش تغییرات فراوان کرد بلکه نحوه آرشیو کردن و نگهداری و ترمیم آنها را نیز عوض کرد.

داوید پوتزی می گوید: «پیش از این تمام انقلابهایی که در صنعت تصاویر متحرک صورت گرفت، از صدا تا فیلم رنگی، همه و همه فیم ۳۵ میلیمتری را حفظ کردند. اما با دیجیتال همه همه چیز تبدیل به فایل شد و این بزرگترین انقلاب در تاریخ تصاویر متحرک بود. امروز لابراتوآر ما دو چیز را با هم حفظ می کند: از یک طرف ما به حوزه آنالوگ (عکاسی یا فیلمبرداری با فیلم) و حفاظت از آن وفادار هستیم و از سوی دیگر استفاده از ابزار دیجیتال بسیار برای ما مفید است.

از سال ۱۹۸۰ به این طرف خطر از دست رفتن آرشیو و میراث فیلم ها احساس شد. از دست رفتن فیلم ها امری محتمل و ممکن است اما دیجیتال شدن آرشیوها می تواند راه حلی بر این موضوع باشد. شاید حاصل کار دانشمندان قرن ۲۱ بتواند میراث خلاق ترین ذهن های قرن بیستم را برای آیندگان نگهداری کند.

منبع: میزان