عقیل قیومی
آقای فراستی خیلی دور نرویم، شما سخن چند لحظه پیش خود را هم فراموش و تکذیب می کنید، دهه شصت که جای خود دارد! تماشاگران میلیونی تلویزیون دیدند و شنیدند که با همان منش از خود مطمئن که لابد مو لای درزش هم نمی رود، گفتید که سیدمحمد بهشتی- مدیر عامل وقت بنیاد سینمایی فارابی- سرمقاله ی پرونده ی «آنسوی مه» را در مجله فیلم نوشته و چند لحظه بعد که متوجه اشتباه خود شدید و حتی فیلمساز مستعد سابق در نقش مجری هم نتوانست ماستمالی اش کند، به شکل اعجاب انگیزی درصدد برآمدید که خود را تبرئه کنید که نه من چنین حرفی نزدم. لطفن به شعور ما بینندگان توهین نکنید آقا! هوش چندانی نمیخواهد که شما، آقای مجری و ما بینندگان دریابیم که هوشنگ گلمکانی- سردبیر محترم دیرپاترین مجله ی تخصصی سینمایی پس از انقلاب- به این بساطی که به نام یک برنامه ی سینمایی در تلویزیون به پا شده، افتخار داده و حاضر به شرکت در برنامه ای شده که بتدریج دستش رو شد و همان وقت با قاطعیت اعلام کرد که دیگر وارد این بازیِ حضور نخواهد شد. گلمکانی را اگر خوب بشناسید می دانید که از بحثهای پینگ پونگی و یکی من گفتم یکی تو بگو به شدت بیزار است. مجال میخواهد تا حرفهایش را بزند ولی مگر می شود ادعای شناخت گلمکانی را داشت و پرسشی موذیانه را در میانه ی یک بحث کلی که همگان و به ویژه سینمادوستان از چند و چونش اطلاعاتی دارند، مطرح کرد و انتظار داشت تا نام و نشانی دقیق بدهد. گلمکانی کسی است که اگر نطرسنجی های اخیر مجله سینمایی ۲۴ را دیده باشید، مقابل برخی پرسش ها ترجیح داده نامی از کسی نیاوَرَد تا به تنشی بیش از این در فضای پُر سوء تفاهم کنونی سینما دامن نزند. او کسی است که با صراحت در مجله اش نوشته که «بله من یک سانسورچی هستم برای مجله ای که مسئولیتی در آن دارم» چون حفظ حیات مجله مقدم بر هر چیزی است. می توان این رفتار محافظه کارانه را دوست نداشت ولی دوست نداشتن هر یک از ما به خودمان مربوط است. این مجله دارد به زیستن اش ادامه می دهد. نه آقایان این رسمش نبود و بوی دام گستردن به مشام می رسید. گلمکانی پیش از حضور در برنامه اعلام کرد که اهل پاسخ دادن به هر ربط و بی ربطی نیست و فقط قصد دارد اعلام کند که «لطفاً تاریخ را تحریف نکنید» و با همین هدف هم به برنامه آمده بود. امیدوارم که آقای مجری و کارشناس کمیابش هم به این نتیجه رسیده باشند که گلمکانی گزینه ی مناسبی برای دامن زدن به یک نمایش جنجالی نیست. گلمکانی را میتوان دوست داشت یا نداشت ولی تنها کسی بود که احساس میشد در آن میزانسن سه نفره، خودِ خودش است با تمام بضاعتش و میگوید: «مجله ام محصول یک عشق بود و هست، لطفاً باری بیش از توانش روی آن نگذارید.»
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «آهو» و «جنگل پرتقال» به سینماها میآید
- آهو هوشنگ گلمکانی مهرماه به سینماها می آید
- بیانیه انجمن بازیگران درباره هتک حرمت زنان/ شکایت میکنیم
- پاسخ انتقاد توهین و تهدید نیست!/ واکنش خانه سینما به اظهارات ابوالقاسم طالبی در برنامه «هفت»
- واکنش بدیعی و ضیاییپرور به حرفهای طالبی؛ دیده شدن به هر قیمت/ توهین به نیمی از جمعیت کشور
- بررسی وضعیت نشریات تخصصی مکتوب با حضور هوشنگ گلمکانی و غلامرضا موسوی
- نقد یا مانیفست؟!/ نگاهی به میز نقد برنامه «هفت» در چهلمین جشنواره فیلم فجر
- در گذشته سینما رفتن چون دور از دسترس بود، عزیزتر بود/گفت و گوبا هوشنگ گلمکانی و عباس یاری
- خطرِ اشتباهگرفتنِ نادانی با ناخودآگاهی
- مسعود فراستی دومین مهمان برنامه «رخ به رخ» میشود
- رونمایی و اکران مستند رنج زیر پوست / گزارش تصویری
- هیچ چیز در این دنیای فانی، همیشگی نیست
- بیانیه پویا مهرابی/ تنظیم تفاهمنامه جدید برای انتشار بدون وقفه ماهنامه فیلم
- بیانیه هوشنگ گلمکانی و عباس یاری/ بی هیچ تردیدی ما در میراث «فیلم» سهیم هستیم
- فاجعهای دیگر از مدیران فرهنگی کشور؛ اینبار ماهنامه سینمایی فیلم
نظرات شما
پربازدیدترین ها
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- «نگین سیاه» محمدعلی سجادی بهترین انیمیشن جشنواره سنتمونیکا شد
آخرین ها
- در جشنواره فیلم کلاسیک؛ جشن ۳۰ سالگی «داستان عامهپسند»/ بازیگران گرد هم آمدند
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- میراث نفرینشده/ نگاهی به فیلم «پنجه آهنین»
- «استودیو جیبلی ژاپن» برنده دومین نخل طلای افتخاری جشنواره کن
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد؛ هنرمند اگر جهانبینی داشته باشد خفه نخواهد شد
- معرفی داوران دو بخش مستند و نماهنگ جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- اکران آنلاین غیرمنصفانه و ناعادلانه است/ چرا «کاپیتان» قربانی شد؟
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- محصول ۵۲ میلیون دلاری سینمای کره؛ ورنر هرتسوگ صداپیشه انیمیشن بونگ جونهو میشود
- قهرمانی مقتدرانه تیم ملی کشتی فرنگی در رقابتهای آسیایی با حمایت همراه اول
- «مجنون آن لیلی» هفته آینده روی صحنه میرود
- اولین حضور بینالمللی «چوپان» در یک جشنواره آلمانی
- بزرگداشت اصغر فرهادی در جشنواره کلمبیایی
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- داوران بخش فیلمهای داستانی کوتاه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی معرفی شدند
- «آنیتا، گمشده در اخبار» بهترین انیمیشن کوتاه کلیولند شد/ واجد شرایط رقابت در اسکار
- در چهل و دومین دوره؛ «انگشت طلا» ۶ جایزه از جوایز فیلم هنگکنگ را برد
- مرور آثار داریوش مهرجویی در مسکو
- «تمساح خونی» ۴۰ روزه ۱۰۰ میلیاردی شد
- نگاهی به مینی سریال رژیم
- چرا فیلمهای نوستالژی دهه شصتی همچنان محبوب هستند؟
- نیکی مظفری و بهنام شرفی همبازی شدند/ رونمایی از پوستر نمایش «مرگ با طعم نسکافه»
- راهیابی«پیچ تاریخی» به جشنواره بینالمللی فیلم مسکو
- ساخت مستند فرمانده لوطی ها آغاز شد
- اکران «قویدل» در هنر و تجربه
- «نگین سیاه» محمدعلی سجادی بهترین انیمیشن جشنواره سنتمونیکا شد
- والتر هیل با یک فیلم نوآر برمیگردد/ ادامه بزن بزن در ۸۴ سالگی
- سینمای ایران مسافر کره جنوبی شد
- استخدام ۳ قهرمان کشتی کشور در همراه اول
مانور و تأکید چندباره جناب فراستی روی نام محسن مخملباف ، در حالی صورت گرفت که انگار فراموش کرده بود که آقای مخملباف محصول همان حوزه هنری است که آقایان در آن نهاد، مجله سوره را منتشر میکردند. آقای فراستی چنان با صراحت بیان میکند که آقای گلمکانی مستندی درباره محسن مخملباف ساخته که انگار یادش رفته همراه دوستان و همفکرانش، در همان مجله سروش، مصاحبهای پنجساعته با محسن مخملباف داشتهاند. محسن مخملباف دهه شصت و هفتاد، اپوزیسیون نبود بلکه فیلمساز تأییدشده – و تحسین شده – همین کشور بود. اتهام دیگر، حمایت مجله فیلم از زندهیاد عباس کیارستمی است؛ فیلمساز پرآوازه و مورد احترام همه سینمای جهان.
اصرار بر محافظه کار بودن از سوی گلمکانی کافی بود که بدانیم او در دوره ای که قبل از چاپ باید محتوای مجله اش را به تایید دولت برساند نمی توانست رویکرد منتقدانه در برابر سیاست های سینمایی دولت های وقت اختیار کند. مضافاً که او به عنوان تنها نشریه معتبر سینمایی از نظر حرفه ای می بایست برای بخش های مختلف تنها جشنواره سینمایی آن سال ها که خوراکش را دولتی ها جور کرده بودند، مطلب و گزارش تولید می کرد و خبر موفقیت های جشنواره ای سینماگرانی که با تشویق دولت ها راهی جشنواره ها می شدند، منعکس سازد. خیلی ها زندگی آرام و بی دغدغه را به کار پر ریسک ترجیح می دهند.