۱. حکم قطعی پرونده عباس کیارستمی رسما اعلام شد. همان بود که بود. عجیب و غریب و باورنکردنی. توبیخ کتبی پزشک. مثل یک لبخند مهربان و کمی سرزنش آلود که به یک کودک سهچهارساله تحویل میدهید پس از آنکه یک لیوان آب از دستش افتاد! ولی مگر چه توقع دیگری میشد داشت؟ مهمترین بخش ماجرا آن است که گوهری چون کیارستمی دیگر در میان ما نیست.
چه بسیار پروندههای مهم و ملی که پایانی عجیب تر و غریب تر داشته اند و کک کسی هم نگزیده است. چه بسیار انگشتهای حیرت و حسرت که به دهان گزیدهایم از اتفاقات و تصمیماتی که با توقعاتمان فرسنگها فاصله داشته و چه بسیار شاخها که بر سرمان سبز شده و میشود بابت آنچه در این ملک میبینیم.
حالا هم به جای عذرخواهی و به جای پذیرفتن اشتباه و به جای اصلاح، بیمارستانها از پذیرفتن بیمار سرشناس، امتناع میکنند. چه اوضاع جالبی!
همان اشتباه همیشگی مسئولان که سالهاست تکرار میشود، همان فرمول تکراری؛ “هیچ خطایی را نباید گردن گرفت، باید صورت مساله را پاک کرد. پذیرش خطا اعتبار جامعه پزشکی را خدشه دار میکند و اعتماد عمومی به پزشکان را دچار لطمه!”
غافل از اینکه همواره این روش، معکوس عمل میکند.
فقط ماندهام جای وجدان و عذاب وجدان در این معادله کجاست.
البته در شرایطی که میشود با هک کردن یک سایت، ۵۰۰۰ تا ماشین گرانقیمت وارد کشور کرد و فروخت، توقع عدالت و حساب و کتاب و وجدان و انصاف، کمی خوشخیالی است. در شرایطی که بحران هوا و آب و سکه و ارز و مدیریت و هزار بحران دیگر گریبان همه را گرفته، ظاهرا مشکل از سطح توقعات ماست.
۲. این روزها دوران عذاب وجدان است. آب میخوری عذاب وجدان، نفس میکشی عذاب وجدان، کار میکنی، میخندی، سفر میروی، فیلم میبینی، به تماشای تئاتر مینشینی …. همهاش عذاب وجدان. نوشتن درباره هرچیزی غیر از خرمشهر و آبادان هم با عذاب وجدان همراه است.
صدالبته این وجدان دردها شامل حال مسئولین نمیشود.
همه اینها در شرایطی است که جدا از بحرانهای عمومی و همیشگی که دامنگیر همه ماست و دارد اوج میگیرد، بخشی از مردم هموطن ما با فشارهای ناحق و مضاعفی روبرو هستند. با این وضعیت چه جای شاد بودن و خندیدن؟ آب گوارا چطور از گلوی آدم پایین میرود با دیدن وضعیت آب آبادان و خرمشهر؟ هوای آلوده تهران در برابر هوای اهواز جای سجده شکر دارد. چرا واقعا؟
در فضای عجیب و غریب این روزها، فرهنگ و هنر کجای ماجرا میایستد؟ تئاتر نقشش چیست؟ سینما به چه کار میآید؟ موسیقی و کنسرت و گالری چطور؟ در نگاه اول اینها دیگر اولویتی ندارند. اما واقعیت این نیست. فرهنگ در شرایط دشوار، بهتر و بیشتر کار میکند. خودش یک راه نجات است. روحیههای ویران را بازسازی میکند، مانع فروپاشی روح و روان میشود و هویت جمعی و وجدان عمومی را احیا میکند.
بله موقعیت متناقضی است. اما تعطیلی فرهنگ و هنر در این شرایط دشوار، هزینههای مادی و معنوی را بالاتر میبرد. فرهنگ راه نجات است.
روزنامه اعتماد، ۱۲ تیر ۹۷
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد؛ هنرمند اگر جهانبینی داشته باشد خفه نخواهد شد
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- دوربین فرانسوی در جشنواره مستند کانادا
- «طعم گیلاس» در سینماتک موزه هنرهای معاصر تهران
- در گفتوگوی کیوان کثیریان با بهنام بهزادی و مجید بزرگر مطرح شد/ پروانه ساخت دیگر موضوعیت ندارد
- در گفتوگوی کیوان کثیریان، امیر اثباتی و عباس عبدی مطرح شد: سینماگران حق دارند به صورت فردی برای یک نامزد تبلیغ کنند |
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد: در حال برگشتن به دهه ۶۰ هستیم که زور میزدند سینما را گلخانهای کنند/ منطق دوستان این است که میخواهند بهزور خودشان را دیکته کنند
- نسخه ویژه نابینایان «درخت زندگی» منتشر میشود
- گفتوگوی کیوان کثیریان با همایون اسعدیان و سعید عقیقی در برنامه «خط فرضی»: عدهای دوست ندارند چهره واقعی جامعه را در سینما ببینند/ معاصر بودن از دموکراسی و احترام به حق دیگران میآید
- «کلوزآپ» در سینماتک موزه هنرهای معاصر تهران
- آنچه در سینما خطرآفرین بوده سانسور عقیده است/ در سینما گرهی افتاده که مدام هم کور میشود/ هیچکس نمیتواند زنان را از تاریخ سینما حذف کند
- هشدار به سانسور در عصر هوش مصنوعی/ میزگردی با حضور کیوان کثیریان، شهرام مکری و حسام سلامت
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد: حکومتهایی که خودشان را متولی حقیقت میدانند خطرناکترین دولتها هستند
- کتاب «رازها و دروغها» منتشر شد/ ناگفتههایی درباره جشنواره کن
نظرات شما
پربازدیدترین ها
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
آخرین ها
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
- اردیبهشتِ تئاتر شهرزاد با سه نمایش
- مستندی از «حمید سهیلی» در موزه سینما نمایش داده میشود
- انتشار پوستر «آن دو» با تصویری از لحظه شهادت کاراکتر اصلی
- دبیر هفتمین دوره جایزه پژوهش سال سینمای ایران منصوب شد
- صدور پروانه ساخت غیرسینمایی برای ۴ فیلم کوتاه داستانی
- ادامه اجرای «سهخواهر» در تالار مولوی
- یک واقعگرای بیرحم؛ دل تورو درباره میازاکی چه نوشت؟/ سینماییهای فهرست تایم ۲۰۲۴
- راهیابی ۳ فیلم کانون به جشنواره بینالمللی کودکان لکنوی هند
- تمدید فراخوان دومین جشنواره ایده تا محصول صنعت ارتباطات
- فراخوان تأمینکنندگان گوشی همراه
- «هیس» در فستیوال «روسکایا کلاسیکا» روی صحنه میرود
- کنایه کارگردان «آپاراتچی» به تبعات استفاده نکردن از تبلیغات ماهوارهای
- «گالیله» با ۳ اجرا ۳۰۰ میلیون فروخت
- کیانو ریوز در فیلم جدید روبن اوستلوند بازی میکند
که پایانی عجیب تر و غریب تر داشته اند و کک کسی هم نگزیده…..