سینماسینما، محسن جعفری راد:
با پایان جشنواره و فارغ ازهیاهو و احساسات کاذب،می توان درباره نقاط قوت و ضعف مستندهای مهم به یک جمع بندی رسید. در زمان جشنواره، نگارنده دیدن فیلمهای مهم را پیشنهاد داد (که در همین سایت کار شد)و طبیعی بود که برای پیشنهاد ،صرفا می توان به طور کلی به معرفی فیلم پرداخت.اما حالا زمان نقد فیلمهاست.
آهستگی
(ساخته یاسر خیر)
نیمه اول فیلم به شدت کند و فاقد پیش برندگی در روایت بود و نیمه دوم هم مصنوعی جلوه می کرد. دخل و تصرف کارگردان در امر واقع، بیشتر به فضایی کنترل شده منجر شد تا خلق اتمسفری که قرار بود در آن لایه های پنهان یک طلاق عاطفی تببین و تدوین شود.
صدای سکوت
(ساخته پناه برخدا رضایی)
یک پیوند سخت کوشانه و خلاقانه از عکس ها و ویدیوهای تکان دهنده زمان جنگ. زاویه دیدی جدید که برای آشنایی نسل جوان و نوجوان جامعه از هزارتوی جنگ ایران و عراق پیشنهاد مناسبی است.
اما فاقد کارگردانی جزیی نگر و ظرافت در ایده پردازی.
ننا
(ساخته محمدرضا وطن دوست)
فرم بصری جذاب،باند صوتی کارشده و جزییات مهندسی شده اما عدم خلق کلیتی هدفمند و روایتی پرکشش. جزییاتی خلاقانه و بدیع که کمتر در خدمت معنازایی است اما در کل در ارتقای سواد سمعی و بصری مخاطب،موفق عمل می کند.
دیپلماسی شکست ناپذیر آقای نادری
(بهتاش صناعی ها و مریم مقدم)
فیلمی بامزه برای مخاطب عام که جای خالی اش در سینمای مستند به شدت حس می شود. با روایتی طنازانه اما با ضعف در تصویرپردازی و پایان بندی.
جل الخالق…
( ساخته ورنر هرتزوگ)
یک مستند سینمایی تمام عیار. نمونه مناسب مستندی که از قالب مصاحبه استفاده می کند اما به دام کلیشه شدن نمی افتد و روایتی به شدت سیال و همدلی برانگیز دارد.
مسافران
(ساخته محمود رحمانی)
محتوایی گزنده،نگاهی جسارت آمیز و فرم بصری متفاوت. مهمترین نقطه قوت، موضع کارگردان به سوژه بود. هم سان و هم سنگر با سوژه ها.اما ضعفش برخی سوالات کلیشه ای کارگردان بود که حذف آن خللی در روایت ایجاد نمی کرد و برخی حرکات آگاهانه دوربین که قرارداد فرمیک فیلم را زیر سوال می برد؛اینکه خود دوربین قرار بود زوایا را انتخاب کند.
نمونه بارز استقلال فکری و عملی در سینمای دولتی و سیاست زده ایران. مسافران یک فیلم اجتماعی انتقادی است که مانند خونی تازه در رگ های بی جان سینمای مستند،می تواند در بازگویی معضلات اجتماعی یاری رسان باشد.
قلب متلاطمم را آرام کن.
(نام کارگردان)
جادوی فرم بصری در همدلی برانگیز کردن فضا. نمونه بارز موضعی هنرمندانه نسبت به سوژه مذهبی اما با ضعف در پایان بندی و سر و سامان دادن به ایده ها
آوانتاژ
(ساخته محمد کارت)
فضاسازی و تصویرپردازی قابل قبول تا حدی که آدمها وجود دوربین را حس نمی کنند. اما مبهوت شدن کارگردان از قابلیت بالای ایده مرکزی روایت،امتیازات مثبت ساختاری اش را هدر رفته جلوه می دهد.
به خصوص پایان بندی به شدت تلویزیونی و مبتنی بر اسلوموشن های مکرر که فرقی با گزارش های ورزشی تلویزیونی ندارد. با وجود این ضعف ها نتیجه ساخت و اکران این فیلم،تثبیت شدن جایگاه محمد کارت در میان نسل جدید مستندسازان است که سعی می کند روایتی جدید را جست و جو کند.
انحصار ورثه
(ساخته محمدعلی شعبانی)
نیمه اول فیلم ریتم و ضرباهنگی کند داشت و نگاهش به سوژه تلویزیونی بود،
اما نیمه دوم چالش برانگیز و جذاب شد و از خوانش تلویزیونی فاصله گرفت. به خصوص زمانی که روایت های مختلف را با یک تدوین طعنه زننده کنار هم قرار داد. از جمله کنار هم قرار دادن روایت ابراهیم حاتمی کیا و نویسندگان روزنامه کیهان. رعایت خط باریک نلغزیدن به فیلمی سیاسی و شعاری . یک آشنایی زدایی کنایه آمیز از مرتضی آوینی و و پژوهشی قابل قبول .
زنانگی
یک پژوهش تصویری دلسوزانه
اما فاقد هر نوع تفسیر و بازنمایی خلاقانه. مصاحبه های زاید و اغراق در برخی فضاسازی ها و تکرار حرفها در مستندی که باید موجز می بود.
صفر تا سکو
سوژه ای بسیار کنجکاوبرانگیز و جذاب.
اما کارگردانش جاه طلبی کافی برای خلق یک جهان معنایی تازه ندارد و به سواد و درک مخاطب تلویزیونی بسنده می کند. فیلمی تاریخ مصرف دار و با مولفه هایی برای مرعوب کردن احساسات موقتی مخاطب عام. عدم ترسیم فردیت قوام یافته از دختران ورزشکار و ارایه یک تیپ خام دستانه از آنها.
علی ممد
(ساخته مسعود زارعیان)
فیلمی که به شدت مورد بی توجهی قرار گرفت. یک پرداخت استادانه از شخصیتی خاکستری که ادعای جانبازی دارد. روایتی مبتنی بر هجو و هذل باورهای کلیشه ای و البته عدم قضاوت فیلمساز نسبت به پرتره مورد نظرش.
کر گور
(ساخته مصطفی آل احمد)
فرم بصری بی تناسب با مضمون و ظرف روایی فیلم. تکرار موقعیتهایی که ضرورت و منطقی برای آنها دیده نمی شود.
از ضعیف ترین فیلمهای جشنواره که به جای جذاب بودن،حوصله سربر و مشمیزکننده به نظر می رسد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- مرتضی پایهشناس: با آنچه درباره سینمای داستانی میدانیم از مستند حرف نزنیم
- اکران آنلاین مستند «رنج زیر پوست» در گروه سینمایی هنر و تجربه
- جشن مستقل سینمای مستند افتتاح شد؛ سینمای مستند از جامعه عقب نیست/ مراقب باشید جشن، جشنواره نشود
- با حکم رئیس سازمان سینمایی؛ اعضای شورای سیاستگذاری شانزدهمین جشنواره سینماحقیقت معرفی شدند
- دو فیلم از اردوان زینی سوق در روسیه/ سه مستند ایرانی در جشنواره یکاترینبرگ نمایش داده میشود
- بازگشت جوایز فنی به بخش مسابقه ملی سینماحقیقت
- رامبد جوان تهیهکننده فیلم کوتاه «فقط مه واقعی است!» شد
- ۶۵۰ مستند متقاضی حضور در پانزدهمین جشنواره سینماحقیقت شدند
- آغاز رسمی طرح «اکران حقیقت»/ برگشت سرمایه در سینمای مستند را جدی بگیریم
- «سیاوش در آتش» در راه جشنواره «سینماحقیقت»
- انتشار نسخه تصویری مسترکلاس فرهاد ورهرام با موضوع «کلیاتی درباره مستند مردمشناسی»
- «سینماحقیقت» در سیما/ تازههای سینمای مستند را در «سینماحقیقت» ببینید
- به شخصیتهای فیلمتان نزدیک شوید/ توصیههای «مهرداد اسکویی» درباره مستندسازی
- نسخه تصویری مسترکلاس هانا پولاک منتشر شد/ در فیلمسازی کرامت انسانی را حفظ کنید
- آقای خاص سینمای مستند به «نردبان» آمد
نظرات شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- چهار مستند ایرانی در جشنواره هات داکس
- به انتخاب تماشاگران و به یاد شانتال آکرمن؛ ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن جایزه جدید میدهد
- رقابت «آنیتا، گمشده در اخبار» در جشنواره استانبول
- پایان تور کنسرت علیرضا قربانی در تهران
- تلفیق شادی و شایستگی؛ نگاهی به برنامه «آی نسیم سحری عید شد»
- همکاری دوباره با یونیورسال؛ کیلین مورفی وارد ماجراهای جنجالی زغال سنگ آمریکا شد
- نگاهی به سریال افعی تهران
- علی اصغر رضایی نیک درگذشت
- ۱۰ روز مانده به شروع اجرا؛ نمایشِ بهرام افشاری ۲ میلیاردی شد
- برنامه تعطیلی سینماها در شبهای قدر
- به کارگردانی مهیار علیزاده؛ بازیگران نمایش «و تو هم برنگشتی» معرفی شدند/ اولین حضور شمس لنگرودی در تئاتر
- کنسرت «علیرضا قربانی» / گزارش تصویری
- بهار «مولوی» با متن محمد چرمشیر آغاز میشود
- شروع فیلمبرداری فیلم «پیکی بلایندرز» از ماه سپتامبر با حضور کیلین مورفی
- الهه نوبخت داور بخش اصلی جشنواره هلند شد
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- تلاش برای تحریف تاریخ/ نگاهی به فیلم «پرویزخان»
- فریاد، فضیلت است/ یادداشتی بر فیلم «داگویل» با نگاهی به پرفورمنس «ریتم صفر» مارینا آبراموویج
- جورج میلر با «فیوریوسا» به کن میرود
- نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم با حمایت همراه اول در حال برگزاری است
- سفری به سوی ناشناخته ها
- فرامرز اصلانی درگذشت
- پوسترهای ۲ بخش جنبی جشنواره کن منتشر شدند
- جان تراولتا در یک فیلم درجه ۳ دیگر بازی کرد/ نمایش در آوریل
- عیدی همراه اول با سبدی از محصولات دیجیتال
- احمدرضا عابدزاده از عوامل «پرویز خان» شکایت کرد
- صدور پروانه نمایش غیرسینمایی برای ۴۱ اثر
- اجرای طرح «اکران شبانه» سینماها در تعطیلات نوروز
سلام. میتونم ای میل یا یه راه ارتباطی با اقای محسن جعفری راد ( نویسنده مطلب ) داشته باشم .
ممنون میشم اگه راهنمائیم کنید
نویسنده این متن آقای جعفری راد دچار تناقصی شدید در نقد آثار هستند، نمونه واضح آن نقد فیلم ننا در متن بالاست و نقدی که در سایت فیلم کوتاه در مورد این فیلم نوشته اند، بخشی از این متن را با ذکر منبع ارسال می کنم.
“وطن دوست گام مهمی را برای زیست مخاطب شعورمند سینما در جهان معنایی خلق شده توسط سینما برداشته است.
مهمترین نقطه قوت مستند ننا (محمدرضا وطن دوست)، تناسب فرم بصری با ایده پردازی در روایت است. تمام تصاویر فیلم انعکاس محیط و آدمها را در آب شالیزار نشان میدهند و این شکل ترسیم انعکاسی با مفاهیم زیر متن فیلم همخوانی دارد. از مفهوم رشد و سبزینگی در طبیعت گرفته تا تاثیر مخربی که انسان به طبیعت میگذارد و به نابودی طبیعت منجر میشود.”
http://fa.shortfilmnews.com/shownews.asp?id=2146469281