بهمن فرمان آرا در بخشهایی از مصاحبه خود با ایسنا گفت : من ۷۷ سال عمرم را منهای زمانی که مشغول تحصیل بودم، در اینجا گذراندهام و هیچ جایی را هم اندازه ایران دوست ندارم. در هر شرایطی متعلق به اینجا بوده و هستم، چه الان چه آن زمان که برادر همسرم (شهید لبافی نژاد) در ۳۱ سالگی و در زمان قبل از انقلاب کشته شد و با حوادث مختلفی مواجه بودیم. الان هم خود را یک فیلمساز چریک نمیبینم ولی مغز و فکرم کار میکند و سعی میکنم به جای اینکه خودم را بازنشسته کنم تا آخرش کار کنم. حتی آرزو میکنم وقتی سر فیلمی هستم سکتهای بیاید و خداحافظی کنم البته نه به این معنا که آرزوی مُردن داشته باشم، ولی بازنشستگی را هم اصلا نمیفهمم.
به گزارش سینماسینما ،فرمان آرا با تاکید براینکه متنفر است از اینکه پیشکسوت خطاب شود، ادامه داد: در عین حال معتقدم سینما مثل هر حرفه دیگری به خون تازه احتیاج دارد و باید هوای فرهادی، درمیشیان، امیریوسفی و روستایی را داشت، چون اینها آینده هستند.