تاریخ انتشار:۱۳۹۶/۰۹/۱۶ - ۰۱:۲۲ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 74123

احمد طالبی نژاد  در اعتماد نوشت :

بی شک علی حاتمی یکی از استثنایی ترین هنرمندان مملکت مان، ایران است: او تفکر شرقی ایرانی داشت و تلاش می کرد در آثارش هم این تفکر مبتنی برجست وجوی هویت ملی متجلی شود.
باید گفت به کار بردن این نگاه در سینما بسیار دشوار است چراکه اول باید تعریف دقیقی از واژه هویت داشته باشیم تا بعد بتوانیم این واژه را در سینما و لابه لای مفاهیم فیلم جاری کنیم.
در مورد اطلاعات و دانش گسترده علی حاتمی باید گفت تنها مطالعه به او کمک نمی کرد، این فیلمساز فقید اطلاعات و دانش خود را از زندگی اجتماعی و تاریخ این سرزمین دریافت می کرده. ذهن جست وجوگر علی حاتمی با تاریخ و فرهنگ ایران پیوند عجیبی داشت که او را تبدیل به هنرمندی ممتاز کرد به همین دلیل است که او سینماگری تکرارناشدنی است: هرچند برخی ها تلاش کردند برای علی حاتمی در سینما بدل بتراشند اما نتوانستند: دلیلش هم این است که علی حاتمی متعلق به دوره ای بود که سینماگرانی چون مسعود کیمیایی ، داریوش مهرجویی، عباس کیارستمی و بهمن فرمان آرا در آن دوره ظهور کرده بودند. نوجوانی این نسل از فیلمسازان مصادف با کودتای ٢٨ مرداد و فضای سیاسی آن زمان بود، نشریات متعدد، جنگ احزاب و… همه آنها در این فضا رشد کردند این فیلمسازان به لحاظ کاری هیچ کدام شان شبیه هم نبودند و هرکدام شناسنامه منحصر به فرد خودشان را داشتند: لذا هرگونه تلاش برای بدل سازی این هنرمند بیهوده است. به یاد دارم که ابتدای سال ٧٠ کلاس فیلمنامه نویسی داشتم که روزی علی حاتمی میهمان من در این کلاس بود: یکی از شاگردانم از او پرسید که این دیالوگ های زیبا و مثل هایی که در فیلم های تان به کار می برید چطور به ذهن تان می رسد. او در پاسخ گفت: من مادربزرگ پیری داشتم که شب ها برای ما قصه تعریف می کرد، من وقتی قصه او را گوش می کردم جملاتش را یادداشت می کردم: تمام آن یادداشت ها امروز به گنجینه ای از جملات و کلمات تبدیل شده است. اما امری که باعث شد او در سینمای ایران ماندگار بماند اینکه علی حاتمی و همنسلانش سینمای ایران را از فضای فیلمفارسی و داستان های آبکی عبور دادند و به سینما شان و منزلت تاریخی اجتماعی بخشیدند. با این حال خیلی ها علی حاتمی را متهم کردند که او تاریخ را تحریف می کند. علی حاتمی هم به آنها پاسخ داد که من تاریخ نگار نیستم و من هنرمندم. هنرمند قرار نیست تاریخ را مو به مو روایت کند بلکه باید از موضوعات تاریخی برای بیان حرف هایی متفاوت بهره ببرد: کاری که شکسپیر کرد.
روز افتتاحیه شهرک سینمایی غزالی من هم حضور داشتم آن روز جمعیت زیادی برای این مراسم آمده بودند، به یاد دارم که فیلم مستندی از چگونگی مراحل ساخت این شهرک نمایش داده شد. باید بگویم که اعتماد به نفس بالای علی حاتمی باعث شد این شهرک و سریال هزار دستان ساخته شود: تکیه بر چنین اراده ای باعث شد او در زمان جنگ به رییس تلویزیون آن زمان برای ساخت یک سریال با مضمون تاریخی پیشنهاد ساخت یک شهر را بدهد و علی حاتمی بتواند فیلم های ماندگار بسازد. علی حاتمی رفت، هیچ وقت هم بر نمی گردد: مهم این است که سینما به سمت ساخت فیلم هایی برود که اسمش را ملی بگذاریم، کاری که علی حاتمی برای سینمای ایران کرد ولی متاسفانه الان وضعیت سینما برعکس شده فیلمسازان جوان بیشتر فیلم های یک بار مصرف می سازند در حالی که سالی یک بار «سوته دلان» را می بینم، فیلم «مادر» را هر بار که می بینم گریه می کنم، ببینید این تاثیر چگونه است که فیلم بعد از مرگ سازنده اش هم به حیات خودش ادامه می دهد. این همان درس بزرگی است که علی حاتمی به همه ما داد.

*منتقد

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

نظر شما


آخرین ها