نویسنده سریالهای «دنیای شیرین دریا» و «تولدی دیگر» معتقد است که اگر با این وضعیت کار کمدی تولید کنیم مردم نه تنها به سریالمان نمیخندند بلکه به ما میخندند و میگویند از درد مملکت و مردم خبر نداری؛ مگر اینکه کمدی سیاسی و جنسی کار کنیم که آنهم ممنوع است.
به گزارش سینماسینما، علی خودسیانی درباره نیاز و سلیقه مخاطبان تلویزیون اظهار کرد: نیاز و سلیقه مخاطب مطرح است؛ مخاطب نیاز دارد که از سختی و مشکلات فارغ شود اما سلیقه مخاطب ایرانی به این سمت رفته که اصولا راحتتر گریه میکند تا اینکه راحتتر بخندد. در واقع یک سمت مخاطب است و یک طرف تولیدکننده و سازمان صداوسیما که ارائهدهنده است.
او با اشاره به سختیهای کار طنز در کشور بیان کرد: در طنز، خنداندن بسیار سخت است چون مخاطبان ما راحت نمیخندند. نوشتن کار کمدی با موقعیتهای کمدی کار دشواری است و محدودیتهای بیشماری در این راستا وجود دارد و ممکن است برخی احساس کنند که به آنها توهین شده است. برای همین صداوسیما و عوامل یک سریال به دنبال دردسر برای خود نیستند. گاهی سریال طنز که به سمت خنداندن میرود، به لودگی تبدیل میشود چون موقعیت کار طنز تکراری شده و مسائلی که باعث خنده است، ممنوعیت دارد؛ بنابراین به سمت برنامههایی میرویم که محتوای غم و اندوه دارند.
نویسنده سریالهای «خواستگاران» و «نوعی دیگر» اضافه کرد: انتهای سریالهایی که محتوای غم و اندوه دارد، ممکن است مخاطب را به گریه بیاندازد اما یک سریال کمدی از ابتدا تا انتها باید بخنداند و این مساله سخت است. بنابراین برای عوامل یک سریال هم راحتتر است که به سمت غم و اندوه بروند. کدام یک از برنامهسازان و نویسندگان ما شرایطش را دارند که کار کمدی انجام دهند؛ همه دچار هزار دغدغه و مشکل هستند.
خودسیانی بیان کرد: برای مثال در یک سریال، بازیگری حق خود را مطالبه میکند و میگوید اگر حقم را ندهید بازی نمیکنم و به او میگویند بازی نکن. بنابراین سریال را خراب میکنند و در نهایت هم بازیگر مقصر میشود، در صورتی که بازیگر قرارداد بسته و اگر عوامل نمیتوانند هزینه پرداخت کنند یا برنامهریزی کنند چرا با او قرارداد بستهاند. در واقع هجمه علیه بازیگر درست میکنند اما چرا سازمانی که وظیفه تامین بودجه را دارد زیر سوال نمیبرند یا تهیهکنندهای که نمیتواند بودجه را تامین کند. بازیگر میتواند بازی نکند اما نویسنده مجبور است ادامه دهد و کارگردان هم اگر بخواهد نیاید، تهیهکننده کارگردان دیگری را جایگزین او میکند.
او تصریح کرد: با این وضع چه کسی میتواند کار کمدی بنویسد و چه کسی در آن بازی کند. تنها دو یا سه نفر از افرادی که در گذشته برای تلویزیون کار کمدی میکردند، موفق بودند مانند رضا عطاران. اما در حال حاضر عطاران هم حاضر نیست به تلویزیون بیاید به دلیل اینکه در سینما قرارداد میبندد و دستمزد میگیرد؛ بنابراین چه لزومی دارد با تلویزیون کار کند. میگویند کار کمدی بنویس، میگویم باشد. اما باید حداقل درصدی از پول کار قبلی که باقی مانده یا کار جدید را بدهند تا دغدغه نداشته باشم.
نویسنده سریالهای «فصل زرد» و «من نه منم» اظهار کرد: اوضاع روحی، روانی و اقتصادی هنرمند خوب نیست، هنرمند خارج از مردم نیست. به نظرم سازمان صداوسیما فقیر نیست. من به عنوان یکی از اعضای این کشور اعتماد ندارم به این حرف که میگویند سازمان پول ندارد. میگویم اگر پول نداری آیا این مسئله که پول هنگفتی بابت تبلیغات کنکور گرفتی دروغ است؟ این پولها را چه کردی؟ چرا این همه پول حیف و میل میشود. بنابراین وقتی کار جدید میدهند میگویم تا مقداری از دستمزد را ندهند کار را شروع نمیکنم.
خودسیانی در پایان گفت: میگویند برای نوشتن متنی که ۱۰ میلیون دستمزد دارد، پنج میلیون تومان بگیرید. اما من زمانی میپذیرم که بازیگری که ۵۰ میلیون میگیرد نیز ۲۵ میلیون دریافت کند. اما وقتی میبینم دستمزد بازیگر را میدهند، من هم میگویم برای چه دستمزد نویسنده که یک دهم هزینههای دیگر است را نمیدهید. همه سریالها و برنامههای ما با اسپانسر پخش میشود و سوء مدیریت وجود دارد. اگر با این وضعیت کار کمدی تولید کنیم مردم به ما میخندند و میگویند از درد مملکت و مردم خبر نداری. مگر اینکه کمدی سیاسی و جنسی کار کنیم که آن هم ممنوع است. بنابراین از کمدی چه میماند جز اینکه همدیگر را مسخره کنیم؟ چه نوع کمدی کار کنیم که مردمی که صورتشان را با سیلی سرخ میکنند، بخندند؟ امیدواریم وضعیت بهتر شود.
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- تلویزیونی که مهرهسوزی میداند
- تلویزیون و ضرورتِ پایبندی به «نقشه راه» روشن
- اعتراض سازندگان «مرد بازنده» به صدا و سیما
- تخریب حمامی تاریخی توسط سازندگان یک سریال تلویزیونی
- فصل جدید همکاری سینما و تلویزیون با تشکیل کارگروه مشترک
- اشتباهی که موجب انتقاد از «زوجینو» شد
- پخش منتخب آثار زندهیاد پرویز پورحسینی از شبکه نمایش
- مدیریت جدید صداوسیما چه چالشهایی پیشرو دارد/ در جستوجوی شبکه آرامش
- چرا سریال های تلویزیون، رایگان هم مخاطب ندارد؟
- درهای بسته!
- معرفی هیات انتخاب آثار بخش سینمایی بلند و فیلم کوتاه کانون
- «ماه ماه»؛ ابتکار ماه رمضانی شبکه سلامت
- رابطه سینما و تلویزیون چگونه باشد راضی کننده است؟
- بر شاخهای که نشستهاید؛ به دست خود اره میسایید
- پایههای ناامن سریال «خانه امن»
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- چهار مستند ایرانی در جشنواره هات داکس
- به انتخاب تماشاگران و به یاد شانتال آکرمن؛ ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن جایزه جدید میدهد
- رقابت «آنیتا، گمشده در اخبار» در جشنواره استانبول
- پایان تور کنسرت علیرضا قربانی در تهران
- تلفیق شادی و شایستگی؛ نگاهی به برنامه «آی نسیم سحری عید شد»
- همکاری دوباره با یونیورسال؛ کیلین مورفی وارد ماجراهای جنجالی زغال سنگ آمریکا شد
- نگاهی به سریال افعی تهران
- علی اصغر رضایی نیک درگذشت
- ۱۰ روز مانده به شروع اجرا؛ نمایشِ بهرام افشاری ۲ میلیاردی شد
- برنامه تعطیلی سینماها در شبهای قدر
- به کارگردانی مهیار علیزاده؛ بازیگران نمایش «و تو هم برنگشتی» معرفی شدند/ اولین حضور شمس لنگرودی در تئاتر
- کنسرت «علیرضا قربانی» / گزارش تصویری
- بهار «مولوی» با متن محمد چرمشیر آغاز میشود
- شروع فیلمبرداری فیلم «پیکی بلایندرز» از ماه سپتامبر با حضور کیلین مورفی
- الهه نوبخت داور بخش اصلی جشنواره هلند شد
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- تلاش برای تحریف تاریخ/ نگاهی به فیلم «پرویزخان»
- فریاد، فضیلت است/ یادداشتی بر فیلم «داگویل» با نگاهی به پرفورمنس «ریتم صفر» مارینا آبراموویج
- جورج میلر با «فیوریوسا» به کن میرود
- نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم با حمایت همراه اول در حال برگزاری است
- سفری به سوی ناشناخته ها
- فرامرز اصلانی درگذشت
- پوسترهای ۲ بخش جنبی جشنواره کن منتشر شدند
- جان تراولتا در یک فیلم درجه ۳ دیگر بازی کرد/ نمایش در آوریل
- عیدی همراه اول با سبدی از محصولات دیجیتال
- احمدرضا عابدزاده از عوامل «پرویز خان» شکایت کرد
- صدور پروانه نمایش غیرسینمایی برای ۴۱ اثر
- اجرای طرح «اکران شبانه» سینماها در تعطیلات نوروز