پوریا ذوالفقاری در آسمان آبی نوشت :امروز میدانیم که در تمام مکالمات آقای بدیعی با سرنشینان خودرو، خبری از بدیعی نبوده و خود عباس کیارستمی جای راننده نشستهاست. از مصاحبههای کیارستمی فهمیدهایم برای رسیدن به واکنشهای مدنظرش هربار حیلهای سوار کرده که شاید جالبترینش قراردادن چاقویی به ظاهر خونآلود (و درواقع آغشته به آب انار!) در داشبورد اتومبیل بوده تا شخصیت سرباز فیلم، بهخواسته راننده(کیارستمی) آن را بگشاید و بعد با ترس بپرسد با من چیکار دارید تا لحظه مدنظر کیارستمی خلق شود. میدانیم که شخصیت پیرمرد ترک یک روز سر صحنه آمده و درگیری کلامی کوچکی با گروه پیدا کرده و کیارستمی گمشدهاش را در او یافتهاست و نقش پیرمرد را به او سپرده چراکه به گفته خودش دنبال کسی بوده که لهجه داشته باشد تا دیالوگهای اندرزگونه پیرمرد با بیانی سلیس و تهرانی تبدیل به شعار نشود (قابلتوجه آنها که کیارستمی را به فیلمسازی برای فستیوالها متهم میکنند. کدام کارگردانی با جهتگیری مخاطبان جهانی صرف، به تمهید لهجه میاندیشد؟). با این همه باز «طعم گیلاس» فیلمی ساده جلوه میکند. گویی اصلا در غیاب کارگردان ساخته شدهاست و مگر سازندهاش جز این میخواست و مگر اوج کارگردانی جز این است؟ سال ۶۵ ایرج کریمی- این ستایشگر بزرگ کیارستمی که توانایی او را خیلیزودتر و پیش از «خانه دوست کجاست» کشف کرده و برای کیارستمی در سالهایی که هنوز نوشتن یک کتاب درباره یک فیلمساز کاری عادی در سرزمین ما نبود، براساس فیلمهای کوتاه و کانونیاش کتابی نوشت- در مقدمه کتاب «عباس کیارستمی؛ فیلمساز رئالیست» نوشت: «کیارستمی هنوز به انتهای راه تکامل خود نرسیده و… رئالیسم او هنوز غنا و گستردگی هنری واقعا رئالیستی را ندارد.» «طعم گیلاس» برای نگارنده آن اوج تکامل است. چیدن و ساختن هر پلان و نظارت بر هر رخداد و مراقبت از هر لحظه و درنهایت دیدهنشدن. «طعم گیلاس» فیلم سهل و ممتنع کیارستمی است. کیارستمی که همواره دلبسته ایهام و راهانداختن بازی گفتن و نگفتن و عریانی و پردهپوشی است، در «طعم گیلاس» از همان ابتدا بنا را بر دوگانه دلچسب میگذارد. (جالب این که راجر ایبرت از گفتوگوی طولانی و طفرهرونده فیلم انتقاد کردهاست. ایبرت در مواجهه با «طعم گیلاس» دقیقا همان جایی ایستاده که مخاطبان ایرانی با «خانه دوست کجاست» ایستاده بودند. او از گفتوگوهای فیلم انتظار بیان مقصود نهایی را دارد. چنان که زمان «خانه دوست کجاست» کسانی به انتقاد نوشتند که چرا آدمها حرف اصلیشان را نمیزنند؟ زمان برد تا دریابیم در جهان کیارستمی زبان ابزار ارتباط نیست و او اساسا به صراحت بدبین و از آن گریزان است.) برای انگیزه آقای بدیعی میتوان هر قصهای ساخت و با هر تصوری دوباره به تماشای فیلم نشست. گویی منشوری پیش روی ماست که از هر طرف به آن نور بتابانیم، با نتیجهای متفاوت روبهرو میشویم. خود کیارستمی میگوید کیفکرده وقتی از مخاطبی خارجی شنیده که حدسش مشکل شخصی آقای بدیعی است. استادی کیارستمی اینجاست که خیلیزود این ایهام را برای ما پذیرفتنی و به پیشفرض بدل میکند. یعنی ما بهسادگی این خواسته عجیب بدیعی را قبول میکنیم و با او در سفرش همراه میشویم. سکانس رفتن بدیعی به خانهاش باز با همین ایهام تصویر میشود. «طعم گیلاس» همانقدر که یله و رها جلوه میکند، از ما/مخاطب هم انرژی میگیرد. (کدام هنرمند بزرگی مخاطب منفعل را دوست دارد؟)
«طعم گیلاس» پس از دودهه همچنان تماشایی است. فیلم ابتدا با حاشیه زمان دریافت جایزهاش در ایران سر و صدا کرد. طول کشید تا روی پرده ببینیمش (این دومی الان خوششانسی بهحساب میآید که فیلمی با این رویکرد را بتوانیم روی پرده ببینیم) و بدتر اینکه برای مخاطبی در سن و سال نگارنده در زمان تماشای «طعم گیلاس» درکش آسان نبود. شاید بسیاری از همنسلانم مثل من نخستین مواجهه متفاوت را با یک فیلم احساس کردند. اولینبار بود که فیلمی را بهزحمت دوست داشتیم، ولی از ذهنمان بیرون نمیرفت. شاید همان زمان یا چندسال بعد باز به تماشایش نشستیم. شاید هم منتظر ماندیم شماره جدید ماهنامه «فیلم» بیاید تا نقدها را بخوانیم و بفهمیم چه دیدهایم. توان گفتن و توضیحش را نداشتیم ولی احساسمان پریشانی از مواجهه با شکل دیگری از سینما بود. شکلی که نمیشناختیمش. فیلم بازیگر شناختهشدهای نداشت، قصهاش را هم به شکل متداول تعریف نمیکرد. یککلام این که عادتهایمان را پس میزد و ما را به چالش میکشید. قصهای که برای نسلهای قبلی ما با طبیعت بیجان و یک اتفاق ساده شهیدثالث یا «خانه دوست کجاست» و «کلوزآپ» آغاز شده بود، برای ما با «طعم گیلاس» شروع شد. با این فیلم تلاطم و جستوجویمان آغاز شد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «طعم گیلاس» در سینماتک موزه هنرهای معاصر تهران
- نمایش مستند بهمن کیارستمی درباره «طعم گیلاس»
- بازخوانی یادداشت خواندنی کریم امامی در سال ۷۶ ، پس از دریافت جایزه نخل طلای کن توسط کیارستمی
- آفتاب اومد بالا رفیق چه آفتابی!/ نگاهی به فیلم «طعم گیلاس»
- بدون امکان خودکشی، سالها پیش خودم را کشته بودم/ خلاصه داستانی که کیارستمی برای «طعم گیلاس» نوشت
- ۱۰ فیلم برتر مینیمال تاریخ انتخاب شد/ شاهکار کیارستمی در میان برترینها
- راز ماندگاری و مرزگشایی ساخته های انیو موریکونه/یادداشتی از پوریا ذوالفقاری
- خسرو معصومی : طعم گیلاس وقتی در سینماها اکران شد بسیاری از تماشاگران ناراضی سالن را ترک کردند
- اکران “طعم گیلاس” در موزه سینما
- سلبریتی؛ کار واقعی، کار نمادین
- واکنش یک منتقد سینما پس از تماشای مصاحبه پخش نشده ملک مطیعی :تصمیم گیران خجالت نکشیدند…
- «طعم گیلاس» دومین فیلم برتر تاریخ جشنواره کن
- نگاه شاهین شجری کهن به «طعم گیلاس»: آیینهای در برابر سرگشتگی انسان
- نگاه سعید مروتی به فیلم «طعمگیلاس»، بهمناسبت ۲۰ سالگی آن: سنگی بر گوری
- میراث شوم/یادداشت پوریا ذوالفقاری درباره انتخاب مهران مدیری به عنوان مجری هفت
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- چهار مستند ایرانی در جشنواره هات داکس
- به انتخاب تماشاگران و به یاد شانتال آکرمن؛ ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن جایزه جدید میدهد
- رقابت «آنیتا، گمشده در اخبار» در جشنواره استانبول
- پایان تور کنسرت علیرضا قربانی در تهران
- تلفیق شادی و شایستگی؛ نگاهی به برنامه «آی نسیم سحری عید شد»
- همکاری دوباره با یونیورسال؛ کیلین مورفی وارد ماجراهای جنجالی زغال سنگ آمریکا شد
- نگاهی به سریال افعی تهران
- علی اصغر رضایی نیک درگذشت
- ۱۰ روز مانده به شروع اجرا؛ نمایشِ بهرام افشاری ۲ میلیاردی شد
- برنامه تعطیلی سینماها در شبهای قدر
- به کارگردانی مهیار علیزاده؛ بازیگران نمایش «و تو هم برنگشتی» معرفی شدند/ اولین حضور شمس لنگرودی در تئاتر
- کنسرت «علیرضا قربانی» / گزارش تصویری
- بهار «مولوی» با متن محمد چرمشیر آغاز میشود
- شروع فیلمبرداری فیلم «پیکی بلایندرز» از ماه سپتامبر با حضور کیلین مورفی
- الهه نوبخت داور بخش اصلی جشنواره هلند شد
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- جایزه جشنواره فریبورگ به ایران رسید
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- تلاش برای تحریف تاریخ/ نگاهی به فیلم «پرویزخان»
- فریاد، فضیلت است/ یادداشتی بر فیلم «داگویل» با نگاهی به پرفورمنس «ریتم صفر» مارینا آبراموویج
- جورج میلر با «فیوریوسا» به کن میرود
- نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم با حمایت همراه اول در حال برگزاری است
- سفری به سوی ناشناخته ها
- فرامرز اصلانی درگذشت
- پوسترهای ۲ بخش جنبی جشنواره کن منتشر شدند
- جان تراولتا در یک فیلم درجه ۳ دیگر بازی کرد/ نمایش در آوریل
- عیدی همراه اول با سبدی از محصولات دیجیتال
- احمدرضا عابدزاده از عوامل «پرویز خان» شکایت کرد
- صدور پروانه نمایش غیرسینمایی برای ۴۱ اثر
- اجرای طرح «اکران شبانه» سینماها در تعطیلات نوروز