تاریخ انتشار:۱۳۹۵/۱۱/۰۹ - ۰۱:۰۱ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 42365

در همین ابتدای امر جا دارد تشکر کنم از همه افرادی که در این چند روز، ما را با روی دیگری از مفاهیم خبر، خبررسانی، خبرنگار و شبکه خبر آشنا کردند. همه ما در این چند روز شیرفهم شدیم که تکذیب خبر، جزئی از خبر است و خبری که تکذیب نشود حتما عیب و ایرادی دارد. اصلا شرایط جوری شده که اگر پشت بند شنیدن یک خبر تکذیبیه‌اش را نشنویم، خواب‌مان نمی‌برد و در مواردی هم ممکن است استخوان درد بگیریم.

قدیم‌ترها، تکذیب کردن به این شکل بود که چند روز بعد از یک اتفاق، یک نفر می‌آمد خیلی نرم و زیرپوستی می‌گفت: «حالا این‌طوریام نبوده که اعلام کردن، یه کم فرق داشته قضیه»، ولی الان شرایط تغییر کرده است. گوینده خبر ضمن عرض سلام به ما اعلام می‌کند که: «این زیرنویس رو می‌بینید الان داره رد می‌شه؟ در این بخش خبری همین رو می‌خوام تکذیب کنم، خوب گوش بدید».

حتی یک بار در یک کار تیمی مثال زدنی، گوینده توجه ما را به تکذیب اخباری که همکارش همین الان به سمع و نظر ما رساند، جلب کرد. در انتها نیز از ما درخواست کرد که هر خبری را باور نکنیم؛ چراکه بهتر است هر تایید و تکذیبی را اول از خودشان بشنویم تا رسانه‌های مجازی و غریبه.

همچنین اخباری به دست ما رسیده است مبنی بر اینکه قرار است در کنار بخش‌های «مشروح اخبار» و «اخبار کوتاه»، یک بخش «تکذیب اخبار» نیز به کنداکتورهای پخش اضافه شود تا ما تکذیب های مورد نظر خود را از منابع موثق و قابل اعتماد دریافت کنیم.

در این شرایط خبرنگاران نیز در مواجهه با افراد مسئول، به سوال «تکذیب مکذیب جدید چی داری؟» بسنده کرده، وقت خود و مسئولان را با سوالات بیهوده تلف نمی‌کنند.

در پایان لازم است این موضوع را یادآوری کنم که خدا را چه دیدید؟ شاید فردا روز، تمامی مطالبی که اینجا مطرح شد، تکذیب شود. بنابراین بازهم توصیه می‌شود که همواره رسانه‌های معتبر را دنبال کنید، نه رسانه‌های مجازی یا حقیقی یا روزنامه‌های معلوم‌الحال.

بی قانون . آرزو درزی

برچسب‌ها:

لینک کوتاه

نظر شما


آخرین ها