سینماسینما، علی پاکزاد – باران کوثری بازیگر فیلم «سد معبر» تاکید کرد، دیده نشدن بازی حامد بهداد و فیلم «سد معبر» برای او غیرقابل قبول بود، بعد از اعلام اسامی کاندیداها شوکه شدم و به هیچ وجه چنین انتخاب هایی را باور نمی کردم.
به گزارش سینماسینما، باران کوثری امسال با دو فیلم در جشنواره سی و پنجم حضور داشت. او در فیلم «سد معبر» ساخته محسن قرایی با حامد بهداد هم بازی شد و در فیلم «شنل» به کارگردانی حسین کندری نیز نقش‌آفرینی کرد. او چندی پیش «هفت ماهگی» ساخته هاتف علیمردانی را روی پرده سینما داشت. در گفت و گوی پیش رو که بخش از یک گفت و گوی مفصل با این بازیگر است، کوثری از بازی در «هفت ماهگی» و حضور در سب و پنجمین جشنواره فیلم فجر گفت.
فیلم «هفت ماهگی» چندی پیش روی پرده نمایش بود. در این فیلم بازی متفاوتی داشتید. شخصیتی با شک، بدبینی و استرس و البته با امید، دلبستگی و انتظار. درباره حضورتان در این فیلم و همبازی شدن با حامدبهداد بگویید.
حضور اقای کلاری، علیمردانی و بسیاری از دوستان دیگر باعث شد تا در «هفت ماهگی» نقش آفرینی کنم، به هر حال با اقای علیمردانی در فیلم «کوچه بی نام» نیز همکاری داشتم و تجربه مثبتی را در آن فیلم نیز کسب کرده بودم. حضور حامد بهداد ویژگی‌های خاص خودش را دارد. نزدیک به دوازده سال است که ما با هم دوست هستیم. به دلیل رفاقتی که با هم داریم می توانیم در زمان کار درک بسیار خوبی نسبت به هم داشته باشیم. زوج خوبی برای بازی در نقش های مختلف هستیم و این تجربه در فیلم «روز سوم» و « داندان طلا» به خوبی مشخص بود.
البته کاملا مشخص است که شناخت مناسبی نسبت به یکدیگر دارید، آیا واقعا بازیگران نیاز دارند که این سطح از شناخت را از بازیگر مقابلشان داشته باشند؟
قطعا وظیفه هر بازیگر در هر شرایطی این خواهد بود که بهترین بازی خود را ارائه دهد. اما معتقدم که رابطه بین دو بازیگر کمک زیادی به فهم متقابل و همکاری بین این دو می کند. برای مثال فیلم‌هایی که محمود کلاری در آنها حضور دارد قطعا برای شخص من تفاوت ویژه ای دارد. شاید مخاطب این ارتباط را در طول فیلم متوجه نشود. اما در بازی یک بازیگر تاثیر به‌سزایی دارد.
محمود کلاری همواره رابطه خوبی با نسل جوان سینما ایران داشته و دارد. به هر حال کسانی که در یک حوزه بسیار موفق و مشهور می‌شوند ، دیگر صبر و حوصله گذشته شان را ندارند. اما در محمود کلاری چنین چیزی را نمی‌بینیم…
به نکته مهمی اشاره کردید. عموما افرادی که سالهای زیادی در سینما هستند و کارنامه موفقی هم دارند ، متاسفانه صبر و حوصله کافی ندارند. اما آقای کلاری و مادرم را استثنا می دانم. با اینکه سالهای سال است که مشغول کار هستند اما باز هم با حوصله و علاقه رفتار می کنند. به نوعی همواره در حال تشویق کردن جوانان هستند. همیشه فکر می کنید با رفیقتان در حال صحبت هستید و این نکته مهمی است که در هر کسی نمی‌شود دید. اما کسانی هستند که سن و سالشان ربطی به نوع معاشرت و رفتاری که با انسانها دارند ندارد. متاسفانه بسیاری از افرادی که امروز پیشکسوت شده اند دیگر مانند دوران جوانیشان نیستند، از نظر اخلاقی و حرفه ای دیگر شباهتی به گذشته شان ندارند و شما گاهی با خودتان می‌گویید امیدوار بودم فلانی دیگر فیلم نسازد! افراد کمی هستند که با بالا رفتن سنشان باز هم به جلو حرکت می کنند.
برگردیم به فیلم «هفت ماهگی». سکانس های دراین فیلم وجود دارد که ناخوداگاه باعث می شود فکر کنیم، هاتف علیمردانی کارگردان اثر قصد دارد که چهره مردها را تاحدودی معصوم جلوه دهد و بر عکس خانم‌ها را در هر شرایطی باعث جدایی و از دست رفتن خانه و خانواده معرفی کند، این فرض درستی است؟
نه به هیچ وجه این را قبول ندارم. ما نباید با دیدن هر تصویری آن را تعمیم دهیم. این فیلم به هیچ وجه نمادین نیست. صرفا در این اثر درباره یک موضوع خاص و خانواده ای که درگیر مسائل مختلف هستند صحبت می‌شود.
البته اشاره من به بازی هانیه توسلی و رابطه ای است که با پگاه آهنگرانی دارد و همینطور حامد بهداد به عنوان شخصیتی که قرار است پدر شود و ….
این موضوعات را باید هاتف علیمردانی پاسخ دهد، نه من! البته موضوعاتی را که به من انتقال داده می توانم با شما در میان بگذارم. حامد بهداد نیز در این فیلم تا حدودی به زندگی و زنی که دارد، ضربه می زند. ماجرای اصلی و دغدغه هاتف علیمردانی این بود که ما زنی را به تصویر بکشیم که در ماه هفتم بارداری با ترس های زیادی دست به گریبان است و این واهمه را دارد که فرزند دوم نیز مانند بچه اول سقط شود. سعی کردیم که چنین زنی را تصویر کنیم. این موضوع در گریم، لباس و روحیات این شخصیت دیده می‌شود. همه این پریشانیها از بارداری به وجود می آید. چنین زنی در این شرایط نیاز به مردی دارد که او را درک کند و حامد بهداد در این نقش قرار نبود به اندازه کافی شرایط همسرش را درک کند. همه زنان و مردان حاضر در فیلم به نوعی مقصر هستند زیرا شرایط یک زن باردار را به خوبی درک نمی کنند.
در جشنواره امسال با دو فیلم حضور داشتید. «شنل» ساخته حسین کندری و «سد معبر» به کارگردانی محسن قرایی. درباره حضور در این دو فیلم و همکاری که با عوامل آن ها داشتید توضیح دهید.
باعث همکاری با آقای کندری و بازی در فیلم « شنل» رضا بهبودی بود. تجربه خوبی بود از این منظر که توانستم مقابل رضا بهبودی در این فیلم بازی کنم. او یکی از بازیگران مورد علاقه من است. البته با بهبودی امسال در تئاتر هم همکاری داشتم ، در فیلم «لانتوری» و «عصبانی نیستم» نیز در کنار هم بودیم که تجربه قابل قبولی بود. از این منظر حضور در فیلم «شنل» را دوست داشتم.
این رضایت و همکاری با رضا بهبودی در تئاتر «دوشس ملفی» شکل گرفت؟
دقیقا به دلیل همکاری در آن تئاتر با هم هماهنگ بودیم و در فیلم «شنل» نیز این همکاری به اوج خود رسید. اتفاقا در زمان اجرای «دوشس ملفی» بسیاری می گفتند که شما چگونه هر شب چهار ساعت اجرا دارید ، اما به حدی کار لذت بخش بود که به هیچ ما خسته نمی شدیم.
سد معبر چطور؟
«سد معبر» برای من بسیار فیلم با ارزشی بود. محسن قرایی به حدی روی شخصیت های داستان تسلط داشت که شما چنین رفتاری را فقط از کارگردانان نام آشنا و مطرح سینمای ایران انتظار دارید. «سد معبر» فقط و فقط فیلم محسن قرایی است. قرایی چند سال پیش گفت که یک قصه دارد و قصد دارد از روی آن فیلمی بسازد. البته من فکر می کردم قصه این فیلم نیز مانند تمام قصه هایی که تا این زمان برای هم تعریف می کردیم باشد. اما به حدی طرح خوبی بود که تصمیم گرفت این فیلم را بسازد. من، حامد بهداد و محسن قرایی هر بار نزدیک به شش ساعت با هم گفت‌وگو می کردیم. تمرینات زیادی را برای بازی در این فیلم انجام دادیم. حامد بهداد در این فیلم بی نظیر بود یک لحظه کنترل شخصیت مورد نظر را از دست نمی‌داد. ضمن اینکه بازی متفاوتی نسبت به تمام نقش هایی که تا به امروز داشته از او می بینیم . اما نمی دانم که چرا جشنواره بازی فوق العاده اش را ندید. نمی دانم چرا فیلم «سد معبر» به را داوران جشنواره ندیدند.
بعد از نمایش «سد معبر» در جشنواره فجر بسیاری از کسانی که این اثر را دیده بودند اعتقاد داشتند این فیلم می تواند در بخشهای مختلفی موفق باشد، اما چنین اتفاقی نیفتاد.
برای انتخاب هیات داوران بحث سلیقه وجود دارد. اما چنین موضوعی در انتخاب کاندیدا نباید وجود داشته باشد، در هیچ جای دنیا درباره تصمیم گیری و داوری در مورد کاندیداها سلیقه حکم نمی کند. عموما نگاه منتقدان، مردم و کسانی که فیلمها را مشاهده می کنند با نظر هیات داوران تفاوت عمده ای ندارد. این نگاه در همه دنیا وجود دارد. قطعا سلیقه باعث می شود که چنین تفاوت هایی به وجود بیاید. زمانی که اسامی کاندیدا اعلام شد شوکه شدم . به هیچ وجه فکر نمی کردم که اسم محسن قرایی و حامد بهداد در این لیست نباشد.