«عادت نمی‌کنیم» دومین فیلم بلند سینمایی ابراهیم ابراهیمیان است. فیلمی که به واسطه ترکیب بازیگران و حضور هدیه تهرانی و محمدرضا فروتن، از‌جمله آثاری است که در جشنواره فجر می‌تواند مورد توجه قرار گیرد. «ارسال آگهی تسلیت برای روزنامه» عنوان نخستین فیلم بلند او بود که در جشنواره دو سال پیش به نمایش در‌آمد. وی در فیلم دوم خود همانند کار قبلی سراغ دغدغه‌های اجتماعی رفته است. «عادت نمی‌کنیم» درباره احمدرضا مقدم، استاد برجسته دانشگاه است که به واسطه شک مهتاب همسرش، مسیر تازه‌ای پیش روی خود می‌یابد. این شک در بستر خانواده ریشه می‌دواند و به آرامی همه داشته‌های احمدرضا را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. هدیه تهرانی، محمدرضا فروتن، ساره بیات، حمیدرضا آذرنگ، پانته آ پناهی‌ها، شیرین یزدان بخش، نقی سیف جمالی از بازیگران این فیلم هستند. با این کارگردان درباره تازه‌ترین فیلمش صحبت کردیم.
فیلم اول شما یک اقتباس آزاد به شمار می‌رفت که البته در زمان اکران خیلی نتوانست مورد توجه قرار بگیرد. «عادت نمی‌کنیم» چه شباهت‌هایی به فیلم اول شما دارد؟
در اصل می‌توانم بگویم هیچ شباهتی بین این دو فیلم نیست. دوستانی که «عادت نمی‌کنیم» را دیده‌اند هم همین نظر را دارند. وجه اشتراک این دو فیلم، خودم به عنوان کارگردان این آثار است. در فیلم دوم تلاش کردم در ترکیب بازیگران، مخاطب و شرایط اکران را در نظر بگیرم. البته این بدان معنی نیست که می‌خواستم فیلم گیشه بسازم. قطعا تمامی بازیگران بر اساس شخصیت‌های قصه انتخاب شدند و در حال حاضر که فیلم در مراحل نهایی است، واقعا از ترکیب بازیگران راضی هستم و بسیار تجربه خوبی در این زمینه داشتم.
«عادت نمی‌کنیم» به نظر می‌رسد کمی به شرایط امروز جامعه ما نزدیک باشد و کاملا از یک دغدغه اجتماعی می‌آید. چطور سراغ این سوژه رفتید؟
بله فیلم یک درام اجتماعی و ملتهب است که البته به مولفه‌های گیشه و مخاطب هم در آن توجه شده است. فیلم اولم بیشتر بر اساس سلیقه شخصی‌ام در روایت شکل گرفت. اما در این فیلم با نگاه به همان سلیقه شخصی مولفه‌هایی چون توجه به مخاطب را هم در نظر گرفتم. در فیلم اول هم تلاش کردم قصه بگویم اما آن اثر، یک زیر متن فلسفی داشت که شاید کمتر در سینمای ایران تجربه شده بود. به همین دلیل این پیش‌بینی وجود داشت که مخاطب آن را پس بزند. اما در فیلم دوم بیشتر به دغدغه‌های اجتماعی پرداختم که شاید همه ما به نوعی با آن روبه‌رو باشیم. می‌توان گفت که شیوه روایی در «عادت نمی‌کنیم» کامل شده فیلم اولم است. سعی کردم تجربه جدیدی در این زمینه داشته باشم. همیشه از تکرار کردن پرهیز می‌کنم و حتی از آن می‌هراسم، به همین دلیل در فیلم دومم کاملا از «ارسال آگهی تسلیت برای روزنامه» فاصله گرفتم و همیشه سعی می‌کنم فیلم به فیلم پخته‌تر عمل کنم.
یکی از ویژگی‌های این فیلم ترکیب بازیگران آن است؛ دلیل انتخاب این بازیگران چه بود؟
بله، خوشبختانه همه بازیگران در جای درستی در فیلم قرار گرفته‌اند. همان‌طور که گفتم از این ترکیب بسیار راضی هستم. در واقع آنها با این شخصیت زندگی کردند. به همین دلیل کاملا با شکل روایی فیلم هماهنگی دارد. ما برای این فیلم با بازیگرانی روبه‌رو بودیم که بسیار کم‌کار و در انتخاب نقش‌های‌شان هم حساسیت داشتند.
امسال جشنواره فجر پذیرای آثار زیادی از نسل‌های مختلف سینمای ایران است. این رقابت برای شما چگونه است؟
همان سالی که من با «ارسال آگهی تسلیت برای روزنامه» در جشنواره حضور داشتم هم همین شرایط بود. به همین دلیل برای من همان شرایط تکرار می‌شود. فکر می‌کنم در مقطعی می‌توانستیم برای جشنواره فجر از قبل پیش‌بینی کنیم. اما حالا فکر می‌کنم همه‌چیز غیرقابل پیش‌بینی است. برای من این موضوع اهمیت دارد که بتوانم در مسیر فیلمسازی‌ام پله‌ها را بیشتر طی کنم. به همین دلیل برای فیلم دومم حدود ١١ ماه نگارش فیلمنامه طول کشید و حدود یک سال و نیم است که روی این پروژه کار می‌کنم. امیدوارم در جشنواره با رقابت سالمی روبه‌رو باشیم که البته بیشتر موافقم این جشنواره نیست و بیشتر شبیه یک جشن است.
فیلم هم‌اکنون در چه مرحله‌ای است؟ ساخت موسیقی انجام شده است؟
به زودی آماده نمایش می‌شود. بله یکی از ویژگی‌های فیلم، موسیقی آن است که توسط حامد ثابت ساخته شده است. شما در این فیلم یک روایت در موسیقی می‌شنوید و موسیقی دالبی دیجیتال است. تلاش کردم در این فیلم همه‌چیز سر صبر و حوصله انجام شود. امیدوارم این زحمت‌ها دیده شود.
منبع: اعتماد