داور بخش «فیلم‌های کوتاه، مستند و پویانمایی» سومین جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهگی معتقد است که اگر بتوانیم حتی در شهرهای کوچک این رویداد را برگزار کنیم، به نوعی آنها را به یکی از قطب‌های گردشگری تبدیل می‌کنیم.
به گزارش سینماسینما، مرجان اشرفی‌زاده داور بخش «فیلم‌های کوتاه، مستند و پویانمایی» سومین جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهگی درباره اینکه سینما چه کمکی به بالا بردن سطح دانش مردم از میراث‌فرهنگی می‌کند، گفت: سینما در خیلی از حوزه‌ها طبیعتا موثر است و به بیشتر شناخته شدن و بیشتر درک کردن اهمیت موضوعات کمک می‌کند؛ حتی در بسیاری از مواقع فقط برای نشان دادن و ایجاد جاذبه کردن.
وی ادامه داد: سینما و اساساً صنعت تصویر به نوعی دنیا را کوچک کرده است و ما احساس می‌کنیم که مثلاً موزه لوور را در پاریس، اهرام ثلاثه را در مصر، بناهای مهم، زیر اقیانوس‌ها و … را دیده‌ایم، گرچه تجربه عینی و واقعی آنها طبیعتاً متفاوت و جالب است ولی هم دانش ما را بیشتر می‌کند و هم ایجاد جاذبه می‌کند برای اینکه از نزدیک بتوانیم آنها را ببینیم و شاید از همه این‌ها مهم‌تر آن چیزی که امیدواریم بتواند ایجاد کند، یک عرق و غیرت نسبت به میراثی است که هر جامعه و فرهنگی برای خودش دارد.
داور بخش «فیلم‌های کوتاه، مستند و پویانمایی» سومین جشنواره بین‌المللی چندرسانه‌ای میراث‌فرهگی درباره نقش سینما و هنر در بحث حفاظت از میراث‌فرهنگی بیان کرد: ما در این بخش‌ها واقعا کاستی‌های جدی داریم. با توجه به اهمیت این میراث در شکل‌های متفاوت یعنی چه به لحاظ طبیعی چه در بناها و اشیا و حتی در آداب و رسوم و سنن، این کم کاری اتفاق افتاده است و واقعا شاید باید در آموزش ابتدایی حتی برای بچه‌ها در کودکستان‌ها و پیش دبستانی‌ها هم در نظر گرفته شود.
وی اظهار کرد: سینما شیوه‌ای است که به شکل غیرمستقیم و به زبان هنر می‌تواند مباحث را بیان کند و معمولاً هر آنچه که به صورت غیرمستقیم آموزش داده می‌شود، بهتر جذب و درک می‌شود. بنابراین ما در کنار آموزش‌های دیگر که در این حیطه بسیار مهم است، در مورد یک مسئله بسیار جدی با عنوان میراث‌فرهنگی یک جامعه حرف می‌زنیم. سینما می‌تواند آن نقش غیرمستقیم و بخش هنری ماجرا را که اتفاقاً می‌تواند بیشتر بر دل بنشیند، ایفا کند.
اشرفی‌زاده با بیان اینکه طبیعتاً آرزو یا رویاهای بزرگی می‌شود برای جشنواره چندرسانه‌ای میراث‌فرهنگی داشت، عنوان کرد: جشنواره امسال در شهری مثل شیراز برگزار شد و در کوچه و بازار نشانه‌هایش دیده می‌شد و توجه‌ها را جلب می‌کرد. جشنواره چندرسانه‌ای میراث‌فرهگی هم به میراث خاصی که این شهر بسیار مهم فرهنگی دارد و هم به همه آن بخش‌هایی که جشنواره آنها را هدف قرار داده است، نگاه می‌کند. امیدوارم که این جشنوراه اتفاق دنباله‌داری باشد و ما هر سال در شهرهای مختلف منتظر برگزاری آن باشیم؛ حتی در شهرهای کوچک که به لحاظ طبیعی، سنن؛ آیین‌ها و اقوام صاحب میراث غنی هستند و طبیعتاً بناها یعنی معماری و هنرهای متفاوتی دارند.
وی افزود: اگر بتوانیم حتی در شهرهای کوچک این اتفاق را تکرار کنیم و به نوعی آنها را به یکی از قطب‌های گردشگری تبدیل کنیم، یعنی آنقدر ایجاد جاذبه کنیم که مردم در آن ایام بخواهند به آن شهر بیایند و بعداً توجه‌ها را به آنها جلب کنیم، دستاورد بزرگی داشته‌ایم. آرزویم این است که چنین اتفاقی رقم بخورد.
این فیلمساز بیان کرد: این جشنواره نیاز به اطلاع‌رسانی گسترده‌تر و کامل‌تر دارد، امیدوارم که سیاستگذاران این جشنواره به این فکر کنند چون اهمیت موضوع بسیار بسیار زیاد است. ما چیزی را امروز در دست داریم که بسیار شکننده است و تا حد زیادی متاسفانه آن را در اثر ناآگاهی و نادانی به شکل سیستماتیک و غیرارادی تخریب کرده‌ایم اما این، آن چیزی است که قرار است از ما به نسل‌ها و نسل‌های بعدی برسد و بسیار دارای اهمیت است. من امیدوارم که این جشنواره بتواند به درک اهمیت بیشتر این موضوع کمک کند.
وی درباره تاثیر این جشنواره در ارتباط نسل جدید با میراث‌فرهنگی و جذب شدنشان به دانستن درباره میراث‌فرهنگی گفت: در میراث‌فرهنگی این پتانسیل مستتر است که بتواند تاثیر زیادی روی بچه‌ها بگذارد، به شرط اینکه بچه‌ها در معرضش قرار بگیرند؛ مثلاً جشنواره در هر شهری برگزار می‌شود بخشی از مخاطبین جدی آن دانش‌آموزان و مدارس باشند و ترغیب شوند برای اینکه حضور پیدا کنند و بچه‌ها را بیاورند؛ این قطعاً می‌تواند کمک کند. خبررسانی و نشانه‌های این جشنواره در رسانه‌های عمومی که افراد از شهرهای دیگر هم بتوانند، استفاده کنند نیز به این امر کمک می‌کند. به نوعی می‌توان گفت از ما گذشته و احتمالاً تغییر خیلی زیادی نخواهیم کرد، اما فرزندان ایران دارند ساخته می‌شوند و طبیعتا آنها برای هر اتفاقی از این دست جامعه هدف اصلی هستند. امیدوار باشیم آنها بدانند که چه چیزی را قرار است به دست بیاورند و چطور باید آنها را برای آیندگان خودشان حفظ کنند.