به تصور برخی، ایفای نقش در سریال‌های تاریخی بسیار ساده است. کافی است فیلم‌های آن دوره دیده شود و سپس عین آن بازی‌ها تکرار شود. نظر شما چیست؟
این تصور کاملا اشتباه است. حداقل من این کار را نمی‌کنم. برای اینکه بازی تقلبی و باسمه‌ای می‌شود. من آن فیلم‌ها را می‌بینم اما سعی می‌کنم نقش را در خودم متولد کنم. درست است آن شخصیت ما به ازای بیرونی دارد اما بازیگر باید آن نقش را درک کند. به همین دلیل من باید آن شخصیت را در خودم به وجود بیاورم.
مهم‌ترین حساسیت این نقش چه بود و شما باید چه نکته‌ای را رعایت می‌کردید؟
آنچه از من خواسته شده بود را باید در بهترین شکل اجرا می‌کردم. اشرف در دوران پهلوی هم شخصیت محبوبی نبوده است. اگر من این نقش را محبوب بازی نکرده باشم، یعنی درست بازی کردم.
در سینمای پیش از انقلاب که به «فیلمفارسی» معروف است، بازیگران سبک و شیوه خاصی برای راه‌رفتن و حرف‌زدن دارند. این فضا با بازی‌های امروز سینمای ایران متفاوت است. آیا این مساله می‌تواند برای بازیگر الگو باشد تا با نزدیک شدن به آن فضا، نقش خود را ایفا کند؟
باید بازی به آن دوره نزدیک شود. سریال تاریخی بازی کردن با ایفای نقش در سریال امروزی خیلی متفاوت است. یک اثر تاریخی باید به لحن و گفتمان رایج آن دوره نزدیک شود.
شما به عنوان بازیگر، نقش اشرف را چگونه ایفا می‌کنید که بیننده با دیدن آن اذیت نشود، آن را دوست داشته باشد، باشخصیت ارتباط برقرار کند و آن را درک کند؟
در سریال معمای شاه قرار است زندگی واقعی آدم‌ها نمایش داده شود. برای همین حسادت، خشونت و رقابت آنها نمایش داده می‌شود. وقتی بازیگری تمام این ویژگی‌ها را در نقش خود بیاورد، بازی قابل‌باور می‌شود. نیازی هم به تاکید مستقیم نیست، کافی است گاهی بازیگر با میمیک صورت این حس را منتقل کند.
با این نقش چالشی هم داشتید و به‌طور کلی چطور به آن رسیدید؟
کارگردان و امیر دژاکام بازیگردان سریال خیلی به من کمک کردند. امیر دژاکام اوایل سریال برای‌مان کلاس گذاشت و فن رسیدن به نقش را به ما آموزش داد. دژاکام آموزش می‌داد که با آگاهی و کنترل، بدن را در خدمت حس قرار دهیم تا این‌گونه به بازی برسیم.
ایفای نقش شخصیتی که هم وجوه سیاسی داشته و هم جنبه‌های دیگری داشته کار چندان ساده‌ای نیست…
درباره شخصیت اشرف کلیتی می‌دانستم اما آنقدر شباهت چهره‌ام با عکس اشرف زیاد می‌شد و از خودم فاصله می‌گرفتم که احساس کردم این نقش را پیدا می‌کنم. برای یافتن خصوصیات او کتاب‌های زیادی درباره زندگی او خواندم. کتاب زندگی اشرف به قلم خودش موجود است. زندگینامه محمدرضا شاه و «این سه زن» نوشته مسعود بهنود را هم خوانده‌ام. کتاب «خاطرات فرح» را نیز که در خارج از کشور چاپ‌شده بود تهیه و مطالعه کردم.
فکر می‌کنید چرا مردم باید چنین سریال‌هایی را تماشا کنند؟ و در کل ساخت این سبک از سریال که شخصیتی تاریخی را دستمایه کار قرار می‌دهد، چقدر می‌تواند برای مردم جذاب باشد؟
عده‌ای در این ماجراها بوده‌اند و می‌توانند با تماشای سریال درباره آن دوره قضاوت کنند. آنهایی هم که نبوده‌اند می‌توانند با تماشای سریال، آن دوره را بهتر بشناسند. در حال حاضر به هر شخصیت تاریخی که پرداخته شود، برای مردم جذاب است.
نقش‌هایی که ما به ازای واقعی دارد و از زمان معاصر هم چندان دور نیست، ممکن است برای بازیگر حاشیه‌ساز باشد. دغدغه‌ای درباره این مساله دارید؟
معتقدم چالش نقش منفی برای بازیگر بیش از نقش مثبت است. من آدم مثبت‌گرا و خوشحالی هستم و همین ویژگی باعث می‌شود چالش بیشتری برای ایفای چنین نقش‌هایی داشته باشم. اگر نقش منفی در سریالی نباشد، قصه پیش نمی‌رود.
مهم‌ترین بخش معمای شاه و بازی شما چیست؟
کودتای ۲۸ مرداد مهم‌ترین قسمت سریال است. مهم‌ترین بخش بازی من هم در آن قسمت‌هاست که اشرف یکی از فعالان پشت پرده آن ماجرا علیه مصدق بوده است. یکی از بخش‌های جذاب بازی‌ام، حضور در مقابل میکاییل شهرستانی بود که در این سریال نقش «تیمور بختیار» رییس ساواک را ایفا می‌کرد. ایشان ۱۷ سال قبل استاد من بودند و اینکه بعد از گذشت این مدت در مقابل استادم حضور پیدا می‌کردم، برایم هیجان‌انگیز بود.
به طور کلی تجربه حضور در این سریال چطور بود؟
گروه سازنده سریال از جان‌ودل کار کردند و در شرایط سخت کار را پیش بردند. همه زحمت زیادی برای این سریال کشیدند. مشکلات مالی و شرایط سخت آب و هوایی بخشی از کار بود.
منبع : اعتماد