شبنم عرفی‌نژاد که کار حرفه‌ای‌اش را با دستیاری کارگردانانی همچون مهدی‌ فخیم‌زاده و کیانوش عیاری در سینمای ایران آغاز کرده است بعد از گذشت هفت سال از ساخت فیلم اولش این روزها «پشت در خبری نیست» را در گروه هنر و تجربه اکران کرده است. فیلمی که به گفته خودش هنوز هم نمی‌داند چرا این همه سال برای اکران در صف انتظار مانده است.

سینماسینما ـ علی نعیمی، شبنم عرفی‌نژاد با اشاره به ساخت فیلم «پشت در خبری نیست» درباره این فیلم گفت: از سال ۷۹ دستیار کارگردان در سینما و تلویزیون بودم و کارهای مختلفی با کارگردان‌های زیادی را تجربه کردم. تا رسیدم به ساخت سریال روزگار قریب و حضور در کنار آقای کیانوش عیاری که نقطه عطف کارنامه کاری من به حساب می‌آید. در روزگار قریب تجربه بسیاری گرانقیمتی را به دست آوردم. در این سریال علاوه بر دستیاری آقای عیاری در تدوین فیلم هم به ایشان کمک می‌کردم و فیلم‌های پشت صحنه را ساختم و دو قسمت مستند از زندگی دکتر قریب ساختم که ما حصل این تجربه‌ها باعث شد که بتوانم برای ساخت فیلم اولم آماده شوم.

وی در ادامه گفت: در اواخر تدوین سریال روزگار قریب آقای عیاری پنج فیلمنامه را به مرکز سیما فیلم ارائه کرده بودند و با ساخت آن موافقت شد که از این پنج فیلمنامه سه‌تای آن توسط حسن آقا‌کریمی، آیدا پناهنده و من ساخته شد.

کارگردان جوان سینمای ایران با اشاره به فیلمنامه «پشت در خبری نیست» گفت: فیلمنامه «پشت در خبری نیست» را که خواندم حال و هوای آن را دوست داشتم و به نظرم می‌آمد که می‌تواند به یک اثر قابل قبول تبدیل شود. لوکیشن‌های محدود و گذر قصه در طول یک روز برایم جذاب بود و دوست داشتم این قصه را کار کنم.

شبنم عرفی‌نژاد همچنین به شرایط ساخت فیلم اشاره کرد و افزود: قرار بود از اول این فیلمنامه تبدیل به یک تله فیلم شود. اما آقای عیاری فیلمنامه را بازنویسی کردند و گفتند این فیلمنامه حیف است که تله فیلم شود و چون چفت و بست‌های داستان به درد یک اثر سینمایی می‌خورد تصمیم گرفتند که این فیلم را به سینمایی تبدیل کنند.

وی همچنین در پاسخ به این سئوال که آیا فیلمش بعد از هفت سال هنوز هم برایش قابل قبول است گفت: بعد از حدود هفت سال که از ساخت فیلم می‌گذرد به عنوان فیلم اولم هنوز هم دوستش دارم و هیچ وقت به این فکر نکردم اگر قصه دیگری داشتم و یا شرایط دیگری داشتم اثر بهتری می‌ساختم.  هر چند مثل تمام فیلمسازان بعد از گذشت این مدت که فیلم را می‌بینم با خودم می‌گم ای کاش بعضی از صحنه‌ها که تعدادشان خیلی کم است را طور دیگری انجام می‌دادم یا اصلاحات کوچکی اعمال می‌کردم ولی در حالت کلی از فیلمی که ساختم به عنوان فیلم اول راضی هستم.

او همچنین در ادامه گفت: شاید اگر به هفت سال قبل بر می‌گشتم تنها کاری که می‌کردم نمی‌گذاشتم این فیلم در قالب سینمایی ارائه بشه. تنها دلیلش هم این هست که فکر می‌کنم برای ورود به سینمای حرفه‌ای باید شرایط مناسب‌تری داشتم تا بعد از ساخت فیلم اولم بتوانم به طور مداوم کار کنم. اگر از لحاظ پخش، تبلیغات و اکران برای ساخته اولم شرایط مناسبی برقرار بود هفت سال منتظر نمی‌ماندم تا نتیجه آن را روی پرده ببینم. به نظرم پیش از هر چیزی برای یک کارگردان جوان شرایط حرفه‌ای فیلمسازی مهم‌تر است که متاسفانه سینمای ایران این شرایط را به دلیل ساختار نامتعارفش در اختیار جوانان نمی‌گذارد.

دستیار کارگردان سریال روزگار قریب با اشاره به شرایط سخت فیلمسازی در سینمای ایران گفت: الان شرایط به نحوی است که اگر بخواهم فیلم بعدی‌ام را بسازم باید از ابتدا درگیر مسائل تولید باشم و دنبال اسپانسر و سرمایه‌گذار بروم و دست آخر آنقدر انرژی از من گرفته می‌شود که وقتی می‌خواهم فیلمم را کلید بزنم دیگر انگیزه و انرژی‌ام نسبت به شرایط اولیه کاهش پیدا کرده.

وی با اشاره به اینکه نمی‌داند چرا فیلمش اکران نشد گفت: من هنوز هم نمی‌دانم چرا این فیلم در این هفت سال اکران نشد. فیلمی که هم به لحاظ ساختار و هم به لحاظ جذب مخاطب تمام پتانسیل‌های اکران را داشت اما اینکه چرا اکران نشد هنوز هم نمی‌دانم چه جوابی برایش پیدا کنم.

وی افزود: اکران سینمای ایران با وجود آنکه لفظ مافیا خیلی نامانوس است اما ساز و کار و چینش افراد و خیلی مسائل دیگر این مافیا را به وجود می‌آورد. اینکه یک فیلمی بدون هیچ گونه ممیزی و دلیل خاصی هفت سال نتواند اکران شود و اگر گروه هنر و تجربه در دولت یازدهم تاسیس نمی‌شد معلوم نبود هنوز هم اکران شود نشان از یک اتفاقی خارج از اراده سینمای ایران است که به نظر می‌رسد چاره‌ای برای آن وجود ندارد.

عرفی‌نژاد در ادامه گفت: در سینمای ایران باید به گونه‌ای خودت را آماده کلنجارها و جنگ‌های غیرقابل پیش‌بینی کنید. اگر تجربه امروزم را داشتم همان هفت سال قبل خیلی بیشتر برای اکران فیلم تلاش می‌کردم. کما اینکه اکران فیلم در گروه هنر و تجربه هم با اصرارها و کلنجارهای من به نتیجه رسید. چون می‌گفتند فیلم تو جزو آثار هنری و تجربی نیست و جزو آثار سینمای حرفه‌ای است و از طرفی در اکران عمومی هم جایی نداشتم. با پیگیری‌های من و همراهی آقای علم‌الهدی بالاخره توانستم فیلم را اکران کنم.

این کارگردان جوان سینمای ایران با اشاره به تاسیس گروه هنر و تجربه در پایان یادآور شد: کاری که هنر و تجربه انجام می‌دهد خیلی اتفاق خوبی است. اکران‌ها در سالن‌های کم با زمان‌های طولانی که به سه ماه و بیشتر از آن هم می‌رسد باعث شده فیلم‌ها علاقمندان خاص خودش را هم پیدا کند.

منبع: صمت