فیلم «بهمن» به کارگردانی مرتضی فرشباف که پیش‌تر در جشنواره‌های خارجی توانست موفقیت‌هایی را کسب کند از پنجم دی در سینماهای گروه هنر و تجربه به نمایش در‌می‌آید. فرشباف متولد سال ۱۳۶۵ در گنبد کاووس و فارغ‌التحصیل هنر‌های زیبا از دانشگاه هنر تهران است. در فیلم «بهمن» به تهیه‌کنندگی جواد نوروزبیگی بازیگرانی چون فاطمه معتمدآریا، احمد حامد، فریده اسماعیلی و مریم شیرازی حضور دارند.

  به گزارش سینماسینما،  به‌زودی «بهمن» در سینماهای هنر و تجربه به نمایش گذاشته می‌شود. اما پیش‌تر این اثر در جشنواره‌های خارجی موفقیت‌هایی کسب کرد. این روند چگونه بود؟
به سفارش محمد اطبایی، پخش‌کننده فیلم، این اثر در ابتدا برای فستیوال «پوسان» کره جنوبی و پس از آن فستیوال «شب‌های سیاه تالین» فرستاده شد و مورد توجه قرار گرفت. همچنین به تازگی فستیوال «آسیاپاسیفیک» از فاطمه معتمدآریا، بازیگر این فیلم به عنوان بهترین بازیگر زن سال تقدیر کرد. از طرفی این فیلم در ایالت‌های مختلف امریکا به نمایش درآمده و همچنین از طرف فستیوال مونیخ نیز پذیرفته شده و قرار است در این فستیوال به نمایش دربیاید.
  فکر می‌کنید علت استقبال جشنواره‌های خارجی از فیلم «بهمن» چیست و چرا مخاطبان غیر ایرانی به این فیلم توجه نشان داده‌اند؟
به‌نظر دلیل این استقبال و توجه فضای ادبیاتی است که بر فیلم حاکم است که خیلی به جنس فضای موجود در ادبیات غرب نزدیک است. از سوی دیگر از نظر معضلات و مشکلاتی که هما، شخصیت‌ میانسال فیلم با آن روبه‌رو است وجوه اشتراکی با شخصیت‌های جهانشمول دارد که سبب شد مخاطب غیرایرانی نیز با این فیلم ارتباط برقرار کند.
  «بهمن» چندمین اثر شماست و فرآیند تولید آن به چه صورت بود؟
نخستین فیلم من با عنوان «سوگ» قرار است پس از اکران «بهمن» در سال آینده به نمایش درآید. «سوگ» تولید سال ۱۳۹۰ است و توانست جایزه اصلی بخش جریان نو شانزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «پوسان» و جایزه بهترین فیلم جشنواره دوویل فرانسه را به خود اختصاص دهد و در همان دوران در فرانسه، بوستون، شیکاگو، نیویورک، لس‌آنجلس و سایر کشورهای اروپایی به مدت یک ماه اکران شد. موفقیت این فیلم به من در تولید فیلم «بهمن» کمک کرد. از آنجا که این فیلم در فضای ویژه‌ای تولید شد و قصه مکانی بود که ۱۰ روز متوالی بارش برف در آن بند نمی‌آمد، فرآیند تولید این فیلم دشوار و ویژه بود و معتقدم خوش‌ اقبالی من بود که با یک تیم حرفه‌ای که همگی انتخاب‌های اول من بودند و به‌ویژه بازیگری چون فاطمه معتمدآریا توانستم این فیلم را بسازم.
داستان درباره هما، پرستار بیمارستانی است که به دلیل شب‌کاری ۱۰ روزه در آستانه فروپاشی عصبی قرار می‌گیرد، تا چه اندازه این داستان متاثر از فضای اجتماعی حال حاضر است؟
داستان این فیلم برگرفته از یک داستان کوتاه با نام «برف» نوشته ان. دیتی، نویسنده امریکایی است. همچنین این فیلم برگرفته از رابطه مادرم با مادر بزرگم است. مادربزرگم در ماه‌های پایانی زندگی‌اش به دلیل بیماری تصمیم گرفت از لندن به ایران بیاید و مادرم از او پرستاری می‌کرد. نوع رابطه مادر و مادربزرگ الهام‌بخش داستان این فیلم و شخصیت اصلی آن یعنی هما بود. از طرفی حضور نسیم مرعشی در کنار من برای نگارش فیلمنامه به من کمک می‌کرد که جنس نگاه و دغدغه‌های شخصیت زنی که خلق شده بود به دنیای زنانه و درون‌مایه‌های چنین داستان‌هایی نزدیک باشد.
فیلم در گروه سینمایی هنر و تجربه اکران می‌شود. به‌نظر شما چقدر اکران در این گروه سینمایی به بهتر دیده شدن فیلم کمک می‌کند یا اینکه معتقدید بهتر بود در گروه سینماهای آزاد به نمایش درآید؟
از روز شنبه (۵ دی) فیلم «بهمن» در گروه سینمایی هنر و تجربه اکران می‌شود. یکی از جذابیت‌های سینما این است که مشخص نمی‌شود چه مسیری به جذب تماشاگر بیشتر برای فیلم کمک می‌کند. اما این فیلم به هدف‌گذاری گروه مخاطب سینمای هنر و تجربه خیلی نزدیک است. از طرف دیگر هنر و تجربه کمک کرد فیلم‌های بسیاری از خاک‌خوردن در آرشیوها نجات یابند و برای مخاطب سینما اکران شوند. از همین رو من با ذات کلی این گروه سینمایی خیلی موافق هستم اما برخی جزییات وجود دارد که در طول زمان و با گفت‌وگو و تعامل با مدیران و سینماگران می‌تواند بهتر پیش برود.
شما یکی از شاگردان عباس کیارستمی بوده‌اید، این فیلم‌ساز و فیلم‌های او چه تاثیری بر فضای کلی فیلم‌های شما داشته است؟
تاثیر سینمای کیارستمی بر فیلمسازان چه آنهایی که در کلاس‌های او حضور داشته‌اند و چه آنهایی که در کلاس‌هایش نبوده‌اند، انکارناپذیر است. اما برای من که یکی از شاگردان او بوده‌ام بخش دیگر این تاثیر از این لحاظ است که می‌توانم به کمک آشنایی‌ام با این فیلمساز از ابتدا فیلمنامه، نسخه تدوین‌شده یا فیلم در هر مرحله‌ای را به کیارستمی به عنوان یک مخاطب بدون تعارف که نگاه مشخصی در سینما دارد و دیدگاه خودش را بی‌تعارف و صریح مطرح می‌کند، در میان بگذارم و عکس‌العمل و نظر او را جویا شوم.
و سخن آخر؟
خیلی علاقه‌مندم این شانس را داشته باشم که بازخوردهای تماشاگران را در سالن‌های سینما دریافت کنم چراکه هنوز تجربه اکران در ایران را نداشته‌ام و تاکنون تجربه‌های اکران فیلم‌هایم در ایران در حد نمایش تک‌سانس بوده است. اما این امکان که مخاطب ایرانی بتواند فیلم را ببیند و برای آن تبلیغ یا حتی ضد تبلیغ بکند نقطه پایانی کار یک فیلمساز می‌تواند باشد تا نفس راحتی بکشد و به تماشای نتیجه کارش بنشیند.

منبع: اعتماد