سینماسینما: نگین کیانفر دوبلور با سابقه، نقاش و مستندساز معتقد است ناصر ممدوح، تلاش کرد در طی سال‌های فعالیتش اعتمادی که به صدایش وجود داشت، حفظ کند.
در هجدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» سه بزرگداشت برگزار می‌شود که یکی از آن ها مربوط به ناصر ممدوح، دوبلور، مدیر دوبلاژ و بازیگر است.
نگین کیانفر گوینده و دوبلور اگرچه از نسل اول دوبله نیست، اما نام و کارنامه حرفه‌ای‌اش نشان دهنده جایگاهی است که دارد. او گزیده‌کار و دقیق است و در کارنامه‌اش، نقش‌های ماندگاری دارد. گویندگی به جای اوما تورمن در فیلم «پالپ فیکشن» و «بیل را بکش»، شارلیز ترون در «وکیل مدافع شیطان»، شارون استون در «متخصص»، کیت بلانشت در «ارباب حلقه‌ها»، کریستن دانست در «مرد عنکبوتی»، مریل استریپ در «شکارچی گوزن» و آنجلینا جولی در «شکارچی استخوان» و مدیر دوبلاژی «تاجر ونیزی» بخشی از کارنامه وزین اوست.
نگین کیانفر دوبلور با سابقه، نقاش و مستندساز درباره ناصر ممدوح و شخصیت او گفت: آقای ناصر ممدوح در همکاری هایی که داشته‌ایم، فردی بسیار محترم است، این ویژگی در محیط کار سینما و تلویزیون، به ویژه برای خانم‌ها بسیار ارزشمند است. این امتیاز تنها یکی از ویژگی های بارز آقای ممدوح است، در مواجهه با ایشان می‌بینیم که در کنار آداب‌دانی در وجودشان، آداب کار، دقت کاری، احترام، توجه به جزئیات، زیبایی شناسی و… نیز وجود دارد که ارزشمند و زیبا است.
وی ادامه داد: کار دوبلاژ به شدت به رسوم آن وابسته است و یکی از مهم‌ترین شاخص‌های این حرفه صبوری است. صبوری برای تمرین‌های پیاپی. دقت قابل توجه به جزئیات، ارزش‌گذاری بر موسیقی گفتار، امانتداری نسبت به ترجمه، گفتگو و تعامل با گوینده از دیگر ویژگی‌های بارز آقای ممدوح است.
کیانفر افزود: نکته بسیار مهم برای من این است که بعد از گذشت ۳۵ سال از آشنایی با آقای ممدوح این ویژگی‌ها تغییر نکرده و پابرجا مانده است.
این دوبلور مطرح کرد: موردی که درباره آقای ناصر ممدوح برجسته است، این است که هرچند پیش از انقلاب هم فعالیت حرفه‌ای در سینما داشتند ولی صدایشان فرهنگ فیلم‌فارسی را به ذهن متبادر نمی‌کند.
نگین کیانفر در بخش دیگری از صحبت‌های خود توضیح داد: یکی از فعالیت‌های پررنگ آقای ممدوح گویندگی در آثار مستند است، ذکر یک نکته بسیار مهم لازم است. گویندگی در کار مستند و کارهای حقیقت محور یک بار اضافی از جامعه بر گوینده تحمیل می‌کند و این فرد به صورت خواسته یا ناخواسته به یک منبع موثق برای مخاطب تبدیل می‌شود. لزوما مرجع رسمی منبع موثق نیست و گاهی یک صدای همدلانه می‌تواند به این نقطه برسد و آن فرد باید از آنجا به بعد از صدای خود حراست کند. اگر مثلا در تبلیغات کار می‌کند با مسئولیت اخلاقی کار کند و یا در راستای هویتی باشد که از خود ارائه داده است، در غیر این صورت این باورپذیری و احترام مخدوش می‌شود. آقای ممدوح به خوبی از این هویت و باورپذیری حفظ و حراست کرده‌اند.
وی ادامه داد: منبع موثق نزد مخاطب آن کسی است که به او اعتماد می‌کند و می‌تواند همان صدایی باشد که به نوعی همدلی ایجاد می‌کند. در همین راستا گوینده نریتور لزوما نباید خوش صدا باشد و اگر زیبایی هم وجود دارد نباید به تصنع کشیده شود و باید باورپذیری به عنوان هدف باشد.
کیانفر با اشاره به استفاده مسئولانه ناصر ممدوح از ایجاد حس همدلی، مطرح کرد: آقای ممدوح از این حس باورپذیر و همدل که برای مخاطبان خود ایجاد کرده، استفاده مسئولانه کرده است. این را به عنوان همکار و مخاطب عرض می‌کنم.
کیانفر در بخش دیگری از صحبت های خود درباره اوضاع کنونی دوبله در ایران مطرح کرد: این روزها، چیزی مانند مفهوم قدیمی دوبله وجود ندارد و به نوعی صداگذاری است. دیگر آن دوبله‌های جمعی که حاصل اجرای گروهی است، انجام نمی‌شود و آدم ها تک تک می روند و کار خود را انجام می‌دهند و طی یک پروسه فنی این صداها کنار هم قرار می‌گیرند. اینجاست که می‌بینیم باورپذیری و همدلی و دقت بر اجرا کم شده و از طرفی انتخاب‌ها مناسب نیست.
نگین کیانفر در پایان گفت: صدایی را روی فیلمی می‌گذارند و تمام. از آنجایی که به انبوه سازی رسیده‌ایم، صداها به هویت فردی تبدیل نمی‌شوند. اشکال اصلی اینجاست که چنین چیزی به تخیل سینما وصل نمی‌شود و چنین اجراهایی کارکردی در حد همان زیرنویس دارد. بازسازی دوباره جهان سینمایی در چنین کارهایی اتفاق نمی‌افتد.
گفت‌وگو: محمد زکی‌زاده