سینماسینما– شاید تصور اینکه «قرمز» کیشلوفسکی٬ «سینما پارادیزو» و «داگویل» بدون کسب نخل طلا جشنواره کن را ترک کرده‌اند سخت باشد٬ اما این واقعیتی است که در نگاهی به تاریخ جشنواره کن نمایان می‌شود.
به گزارش سینماسینما٬ اسامی بازندگان نخل طلای کن در چهل دوره اخیر این رویداد سینمایی نشان می‌دهد کم نبوده‌اند فیلم‌های شاخصی که تا نزدیکی رسیدن به نخل طلا رفته‌اند٬ اما دست آخر از این افتخار بی‌نصیب مانده‌اند.
دو سال قبل «پسر شائول» اگرچه به نخل طلا نرسید٬ اما جایزه ویژه هیات داوران را دریافت کرد. همین‌طور «لویان» با جایزه بهترین فیلمنامه و سال قبل از آن «شکار» با جایزه بهترین بازیگر مرد این رویداد سینمایی را ترک کرد. اگر داوران کن در سال ۲۰۱۱ نخل طلای کن را به «روزی روزگاری در آناتولی» ندادند٬ اما همین گروه جایزه ویژه خود را تقدیم نوری بیلگه جیلان کردند.
«سه میمون» جایزه بهترین کارگردانی را گرفته بود و «عطش» برنده جایزه ویژه هیات داوران شده بودند٬ اما هیچ یک از این فیلم‌ها به نخل طلا نرسیدند.
«بازگشت» به کارگردانی پدروآلمادوار اگرچه موجب شد پنه‌لوپه کروز به جایزه بهترین بازیگر زن برسد و جایزه بهترین فیلمنامه را به همراه داشت٬ اما باز هم نتوانست عنوان بهترین فیلم کن سال ۲۰۰۶ را به دست آورد.
«پیرپسر»جایزه بزرگ جشنواره را دریافت کرده بود و «دوردست» هم برنده همین جایزه در سال ۲۰۰۳ شده بود٬ همین طور «مردی بدون گذشته» جایزه مشابهی را در سال ۲۰۰۲ به دست آورده بود.
«جاده مالهالند» در سال ۲۰۰۱ به همراه «مردی که آنجا نبود» موفق به کسب جایزه بهترین کارگردانی شده بودند٬ اما هر دوی این فیلم‌ها نتوانستند جایزه بهترین فیلم جشنواره را از آن خود کنند. در همان سال «معلم پیانو» جایزه بزرگ جشنواره کن را به دست آورد.
اغلب فیلم‌هایی که از جایزه نخل طلای کن بی‌نصیب مانده‌اند٬ همین وضعیت را دارند و همگی تا مرز کسب موفقیتی جدی و رسیدن به نخل طلا پیش رفته‌اند٬ اما در گام نهایی از این موفقیت باز مانده‌اند.
در ادامه مروری بر اسامی بازندگان نخل طلای کن در ۴۰ سال اخیر صورت می‌گیرد:
بازندگان نخل طلای کن در ۴۰ سال اخیر(از ۱۹۷۶ تا ۲۰۱۶):
۱۹۷۶: آقای کلاین(جوزف لوزی)
۱۹۷۷: یک روز بخصوص(اتوره اسکولا)
۱۹۷۸: خداحافظ میمون(مارکو فره ری)
۱۹۷۹: روزهای بهشت(ترنس مالیک)
۱۹۸۰: عموی آمریکایی من(آلن رنه)
۱۹۸۱: مفیستو(ایشتوان ژابو)
۱۹۸۲: فیتز کارالدو(ورنر هرتسوگ)شب سن لورنزو(برادران تاویانی)
۱۹۸۳: پول(روبر برسون)نوستالژیا(آندره تارکوفسکی)
۱۹۸۴: سفر به سیترا(تئو آنجلوپلوس)
۱۹۸۵: سرهنگ ردل(ایشتوان ژابو)
۱۹۸۶: ایثار(آندره تارکوفسکی)ترز(آلن کاوالیه)
۱۹۸۷: زیر آسمان برلین(ویم وندرس)
۱۹۸۸: فیلمی کوتاه درباره کشتن(کریشتف کیشلوفسکی)
۱۹۸۹: سینما پارادیزو(جوزپه تورناتوره)
۱۹۹۰: ژودو(ژانگ ییمو)
۱۹۹۱: زیبای مزاحم(ژاک ریوت)اروپا(لارس فون تریر)زندگی دوگانه ورونیک(کریشتف کیشلوفسکی)گام معلق لک لک(تئو آنجلوپلوس)
۱۹۹۲: بازیگر(رابرت آلتمن)
۱۹۹۳: برهنه(مایک لی)
۱۹۹۴: سه رنگ: قرمز(کریشتف کیشلوفسکی)تشریفات ساده(جوزپه تورناتوره)سوخته از آفتاب(نیکیتا میخالکوف)
۱۹۹۵: نگاه خیره اولیس(تئو آنجلوپلوس)مرد مرده(جیم جارموش)
۱۹۹۶: شکستن امواج(لارس فون تریر)فارگو(برادران کوئن)روز هشتم(ژاکو واندرمول)
۱۹۹۷: بازیهای مسخره(میشائیل هانکه)خوشحال با هم(وانگ کاروای)طوفان یخ(آنگ لی)
۱۹۹۸: جشن(توماس وینتربرگ)ژنرال(جان بورمن)
۱۹۹۹: همه چیز درباره مادرم(پدرو آلمودووار)گوست داگ: شیوه یک سامورایی(جیم جارموش)انسانیت(برونو دومون)
۲۰۰۰: در حال و هوای عشق(وانگ کاروای)ای برادر کجایی؟(برادران کوئن)آوازهایی از طبقه دوم(روی اندرسون)یک یک و یک دو(ادوارد یانگ)
۲۰۰۱: مالهالند درایو(دیوید لینچ)مردی که آنجا نبود(برادران کوئن)معلم پیانو(میشائیل هانکه)
۲۰۰۲: مردی بدون گذشته(آکی کوریسماکی)همه یا هیچ(مایک لی)
۲۰۰۳: داگویل(لارس فون تریر)تهاجم بربرها(دنی آرکان)دوردست(نوری بیگله جیلان)
۲۰۰۴: ۲۰۴۶(وانگ کاروای)پیر پسر(پارک چان ووک)
۲۰۰۵: پنهان(میشائیل هانکه)تاریخچه خشونت(دیوید کراننبرگ)
۲۰۰۶: بازگشت(پدرو آلمودووار)اقلیم ها(نوری بیگله جیلان)بابل(الخاندرو گونزالس ایناریتو)
۲۰۰۷: تبعید(آندره زویاگینتسف)مردی از لندن(بلا تار)جایی برای پیرمردها نیست(برادران کوئن)
۲۰۰۸: سه میمون(نوری بیگله جیلان)
۲۰۰۹: یک پیامبر(ژاک اودیار)عطش(پارک چان ووک)
۲۰۱۰: سالی دیگر(مایک لی)
۲۰۱۱: روزی روزگاری در آناتولی(نوری بیگله جیلان)
۲۰۱۲: شکار(توماس وینتربرگ)
۲۰۱۳: زیبایی بزرگ(پائولو سورنتینو)
۲۰۱۴: لویاتان(آندره زویاگنیتسف)
۲۰۱۵: پسر شائول(لازلو نمش)
۲۰۱۶: سیرانوادا(کریستی پویو)
عکس: کریشتف کیشلوفسکی در کنار ایرنه ژاکوب و ژان لویی ترنتینیان در جشنواره کن سال ۱۹۹۴ برای قرمز