کارگردان فیلم «عزیز» گفت: شورای پروانه ساخت باید منحل شود و نقش تهیه کنندگان پررنگ تر شود.
به گزارش سینماسینما، نقد و بررسی فیلم سینمایی «عزیز» با حضور مجید توکلی کارگردان و به میزبانی روزبه رحیمی نژاد و احسان طهماسبی منتقد و نویسنده سینما در برنامه اکران برگزار و از اکران مدیا پخش شد.
مجید توکلی در این برنامه اظهار کرد: دوستی یک ایده چند خطی برای من تعریف کرد و از او اجازه گرفتم و با خانم دارالشفایی وارد نگارش اثر شدیم. آلزایمر شاید تکراری باشد ولی نوع پرداخت به آن و اینکه از چه زاویه‌ای وارد بحران شوید مهم است و من وجه ملودرام و عاشقانه را برداشتم.
وی ادامه داد: بیماری آلزایمر بسیار عجیب است و اصطلاح مرگ خاموش به این بیماری می دهند. کسی که درگیر بیماری سرطان بوده تا پایان درباره‌اش می‌نویسد و نمونه‌ای اتفاق مرحوم صدر بود اما در آلزایمر این امکان وجود ندارد. ما به سمت بازگشت به گذشته یعنی جوانی و عاشق شدن برگشتیم؛ بیمار آلزایمری شاید یادش نباشد ناهار چه خورده اما کودکی‌اش را به یاد می‌آورد.
احسان طهماسبی نیز اظهار کرد: با توجه به سبقه فعالیت مجید توکلی در سینما و مطبوعات، «عزیز» همان فیلمی است که از او توقع داریم. «عزیز» یک فیلم استاندارد و نزدیک به سطح کیفی است که از افراد جدی حاضر در سینما انتظار دارید. این فیلم جز آثار مهم این روزهای سینمای ایران است و شما زمان را در هنگام تماشای فیلم فراموش می‌کنید. بازی‌ها در فیلم خوب بود و گروه بازیگران در «عزیز» اهمیت دارد. این گروه به بهترین شکل قرار گرفتند و کار یکنواخت و یکدست از منظر بازی‌ها است و عزیز می‌تواند تبدیل به یک پیشنهاد شود.
وی ادامه داد: حسن بزرگ «عزیز» این است که برخلاف فیلم‌هایی مانند «پدر» شخصیت موضوع نیست بلکه اثرپذیری اطرافیان از بیماری آلزایمر است و از زوایای مختلف می‌توان به فیلم نزدیک شد و فیلم نگاه خلاقانه به آلزایمر دارد. جهان شاعرانه‌ای که فیلم با آلزایمر دارد می‌توانست درباره عدم تمایل مادر برای نگه داشتن بچه آخر ورود کند.
توکلی در ادامه توضیح داد: تلاش ما این بود خرده داستان‌ها را کم کنیم و بیشتر به مسئله انوش و عروس و بحران پیش روی آنان بپردازیم. کسی که آلزایمر دارد از جهان چیزی بیاد ندارد و اطرافیان درگیر می شوند و این بحران در شهرستان بیشتر است و دلیل اینکه فیلم در گیلان تولید شد این بود. در شهرهای کوچک برخی ارزش‌ها و باورها وجود دارد که درام بیشتری را داشته باشیم که اگر در تهران ساخته می‌شد در زندگی شهری این بحران‌ها دیده نمی‌شد. در تهران همسایه‌ها همدیگر را نمی‌شناسند اما در شهرستان ماجرا متفاوت است.
وی با بیان اینکه بخش بزرگی از کارگردانی انتخاب عوامل و بازیگران است عنوان کرد: بازیگر همیشه برای من مهم بوده و این فیلم چالش جدی‌تری بود زیرا فیلم در فضای گیلان ساخته می شد و خانواده باید با گویش خودشان حرف می‌زدند. در این سال‌ها لهجه گاه به هجو نزدیک شده و دوست داشتم این گویش ماندگار شود و استقبال از سوی مخاطبان گیلانی بسیار خوب بود و این فیلم اولین اثری است که به زبان گیلکی ساخته شده است. با آزاده صمدی حرف زدم او زاده لاهیجان است و نقش را پذیرفت؛ روزبه حصاری چند کار در گیلان کرده بود و با تمرین قانع شدم او می‌تواند این نقش را بازی کند و بقیه بازیگران را علاقه داشتم از گیلان انتخاب کنم و استعدادهای بسیاری در آنجا وجود دارد.
طهماسبی نیز توضیح داد: استفاده از فضای گیلان در فیلم عزیز درست است و کارت پستالی نیست. فیلمساز نمی‌خواهد در بستر گیلان فیلم را روایت کند تا داستان تحت تاثیر فضا قرار نگیرد.
توکلی با اشاره به درخواست پروانه ساخت فیلم توضیح داد: به اتفاق آرا دو سال پیش فیلم در شورای پروانه ساخت رد شد و تهیه کننده را نکوهش کردند که چرا پشت فیلم ایستادی. اساس شورای پروانه ساخت اشتباه است و اگر قرار باشد براساس این شورا سرنوشت خود را تعیین کنیم به اصطلاح ول معطل هستیم. برخی معتقدند اگر امروز شورای پروانه ساخت را برداریم دچار چالش می شویم؛ باید در این باره کارشناسی و گفت وگو شود و راهکار ببینیم. مثل این است که به آقای علیزاده بگوییم قبل از اینکه ساز دست بگیری و آهنگی بسازی مجوز بگیر. من مخالف صد در صد شورای پروانه ساخت هستم و این شورا باید برداشته شود و راه حل دیگری درنظر گرفته شود. در این نگاه وظیفه تهیه کننده بزرگتر می‌شود و کمپانی و تهیه کننده مرجع می‌شوند و هرکسی که پولدار است نمی‌تواند تهیه کننده شود.
وی تاکید کرد: هیچ فیلمی در تاریخ سینمای ایران باعث نشده مردم بیرون بریزند؛ کدام فیلم باعث شورش شده است؟ ما اوضاعمان در مخاطب خراب است و زیرساخت درست نداریم. این فیلم بدون پروانه ساخت ساخته شد چه اتفاقی افتاد؟ با احترام به اعضای کنونی شورای پروانه ساخت، این شورا باید منحل شود و جایش را به تفکر دیگری بدهد.
این کارگردان سینما گفت: وظیفه ما این است تب جامعه را پایین بیاوریم و باید فیلم‌هایی تولید شود که جامعه را آرام کند.
توکلی با بیان اینکه فیلمسازی سرنوشت عجیبی در سینمای ایران دارد یادآور شد: علاقه داشتم فیلم زودتر اکران شود وقتی فیلمی را می سازید با وجود انبوه فیلم کمدی، تا دو سه سال آتی امکان اکران فراهم نمی شد و بعد در وی او دی می‌آید و امیدوارم آنجا فیلم بهتر دیده شود.
وی درباره جشنواره فجر امسال ادامه داد: جشنواره امسال جوان است و فیلمسازان فیلم اولی هم درخشش داشتند و امیدوارم فیلم‌های آنان دیده شود. جشنواره برای فیلم اولی‌ها خیلی مهم است. شرایط آنان را درک می‌کنم و امیدوارم خانواده سینما در کنار هم به وفاق و همدلی برسند.
مخاطب تحت تاثیر شبکه‌های ماهواره‌ای
علی زادمهر نیز در این برنامه با بررسی سینمای اجتماعی اظهار کرد: کرونا ذائقه مخاطب را تغییر داد. بعد از کرونا پس از اتفاقات اجتماعی و شرایط اقتصادی و… کام جامعه تلخ شد. دایره سرگرمی‌های ما هم اندک است و به سینما و کنسرت ختم می‌شود و کنسرت‌ها قیمت‌های بالایی دارند و طبقه متوسط نمی‌تواند به کنسرت برود و تنها سرگرمی سینما و تئاتر می‌شود.
وی افزود: فیلمسازی می‌گفت سینما رفتن برای مردم مثل پارک رفتن و سرگرمی است. دو یا سه کمدی موفق داشتیم که تبلیغات موفقی در شبکه‌های ماهواره‌ای داشته‌اند و این نشان می‌دهد مخاطب تحت تاثیر این شبکه‌هاست.