کارگردانان فیلم کوتاه در پنجمین جلسه از مجموعه برنامه‌های «یک سه‌شنبه کوتاه» با تاکید بر لایه‌های پنهان قصه‌ها، درباره تجربیات خود از بازی گرفتن از نابازیگران، روایت سختی کار خبرنگاران و اهمیت فرم صحبت کردند.
به گزارش سینماسینما، پنجمین جلسه از برنامه‌های «یک سه‌شنبه کوتاه» با نمایش سه فیلم کوتاه «فالگوش»، «سمعک» و «لید» شامگاه سه‌شنبه ۱۴ آذر در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
سوگل ایزدی‌فرد کارگردان فیلم «فالگوش» با تشکر از عوامل و بازیگران این اثر اظهار کرد: من ابتدا در انجمن سینمای جوان فیلمسازی آموختم و سپس دوره‌های فیلمنامه نویسی و فیلمسازی را آموختم و برای کسب تجربه بیشتر در پشت صحنه دستیاری کردم. ما در پشت صحنه این فیلم تجربه کاری زیادی داشتیم، از رفتن سراغ افراد مشهور در سینمای بلند خودداری کردیم و بیشتر افراد گروه در تولید فیلم کوتاه شناخته شده بودند.
وی ادامه داد: ۹۰ درصد بازیگران ما بازیگر نبودند. وقتی با نابازیگر کار می‌کنید ایده‌ای برای اجرا ندارد و خود را در اختیار کارگردان قرار می‌دهد. در واقعیت قرار دادن بچه‌ها موجب شد بازی‌ها حقیقی باشد. لوکیشن این فیلم در نزدیکی منطقه ورامین بود اما فضاسازی به سمت روستاهای اطراف سبزوار بود.
ایزدی‌فرد توضیح داد: به واسطه دستیاری در سینما در ابتدا برای تولید این اثر با یک بازیگر چهره برای سرمایه‌گذاری صحبت کردم اما در نهایت در لحظه ساخت کنار کشید و با هزینه شخصی این فیلم را ساختیم.
ابوالفضل مقیسه، فیلمنامه‌نویس این فیلم نیز اظهار کرد: پروسه طولانی را برای فیلمنامه گذراندیم و از تصویر دو کودک که در ذهنم بود به این روایت رسیدیم. اصل قصه به زادگاه من برمی‌گشت و در نهایت قصه تکمیل و به سرانجام رسید. تمام جزییات براساس لوکیشن‌هایی بود که زندگی کردم و در نهایت پس از هفت ماه این فیلمنامه به نگارش رسید. دغدغه من کودک و نوجوان نبود و در نهایت تصویر ذهنی من برای کارگردان جالب بود و به قصه نهایی رسیدیم.
سروش طلایی، تدوینگر فیلم کوتاه «فالگوش» نیز در این نشست اظهار کرد: در ابتدا در جریان نوشتار این فیلم بودم و از کارگردان اثر تشکر می‌کنم. او پای تدوین من ایستاد چرا که تهیه کننده اول اثر به دنبال یک تدوینگر چهره بود. تدوینگری که با ذوق پای یک اثر می‌نشیند نگاه متفاوتی نسبت به تدوینگر با تجربه و چهره دارد.
سحر عصر آزاد منتقد و مجری این جلسه درباره فیلم کوتاه «فالگوش» گفت: فیلم استاندارد و قابل قبول است و قصه انتخابی اثر برای دراماتیزه شدن، موجز و به اندازه بود. برای فیلم اول یک فیلمساز، اثر حرفه‌ای بود. فیلم سراغ یک جغرافیای خاص می‌رود که به یکدست شدن کار کمک می‌کند. نابازیگران کودک و نوجوان بخصوص بسیار خوب ظاهر شدند.
در ادامه حمید یوسفی نیز درباره فیلم کوتاه «سمعک» اظهار کرد: این فیلم مربوط به سال ۹۷ است و سال گذشته فیلم کوتاه «ابوالهول» را ساختم که در جشنواره‌های متعدد این اثر حضور یافت و با موفقیت روبرو شد. اگر امروز این فیلم را می‌ساختم از نگاه بصری تغییراتی را ایجاد می‌کردم. در مقطعی که این فیلم را می‌نوشتم مسئله برایم مهم بود و لایه‌های مختلف در بازنویسی بدست آمد.
وی ادامه داد: دوربین در این فیلم پیش آگاه است و روایت کارگردان را بیان می‌کند. از جایی که مرد نیست زن را داریم و جایی که زن نیست مرد را می‌بینیم. نمی خواستم در فیلم پررنگ باشم. قصه رویی یک مسیر را می‌رود که همه می‌توانند آن را دنبال کنند و در لایه‌های زیرین قصه اتفاقات دیگری می‌افتد.
این کارگردان توضیح داد: ما در این فیلم دو بازیگر داریم و در این میزانسن ۸۰ متری که قدرت مانور بسیاری نیست تلاش کردم اثر از ریتم نیفتد و دوربین حرکات عجیب و غریب انجام ندهد.
عصر آزاد درباره این فیلم اظهار کرد: «سمعک» به رغم اینکه در ظاهر قصه‌ای را در لایه رویی تعریف می‌کند اما تعمیم پذیر و قابل ارجاع است و این وجه موجب شده این فیلم در هر زمان با مخاطب ارتباط برقرار کرده، بیننده ترجمه خاص خود را از این اثر داشته باشد و من بازخورد سیاسی و اجتماعی از این فیلم داشتم.
وی افزود: «سمعک» یک عنصر دراماتیک در فیلم است. انتظار داشتم شنیدن و نشنیدن کاراکتر زن فیلم بیشتر در فیلم موثر باشد و این امر کارکرد بیشتری می‌توانست داشته باشد. پرداخت به مسئله مهاجرت هنوز مضمون فیلم را تازه نگه داشته است. فیلم دو کاراکتر، یک لوکیشن، یک نمای بیرونی و پلان‌های اینسرت دارد که هریک دارای بار تمثیلی است.
در بخش دیگری از برنامه حمید بازاری کارگردان فیلم کوتاه «لید» اظهار کرد: با توجه به اینکه خبرنگار هستم، ترجیح دادم درباره مشکلات این قشر فیلم اولم را بسازم و درباره دستمزد پایین و سهم کارشان حرفی بزنم. فیلم کوتاه برای آزمون و خطا است و کار اول ایرادات بسیار دارد و برای تصحیح خود نیازمند به زمان داریم.
وی ادامه داد: هنوز هم با سایت‌های خبری کار می‌کنم و همچنان در این حرفه با مسائل و مصائب روبرو هستم.
امیر توکلی، مشاور هنری اثر نیز اظهار کرد: معتقدم اگر ضعفی در کار باشد تا حدی فیلمنامه است اما از کارگردانی و بخش فنی کار دفاع می‌کنم. تلاش کارگردان برای پرداخت به این سوژه مهم، قابل تقدیر است و به او تبریک می‌گویم. این اثر یک آموزش برای فیلمساز بود و قطعا کارهای بهتری از او می‌بینیم.
مبین رستگار بازیگر اثر نیز اظهار کرد: نگاه کردن فیلم کوتاه با تماشای فیلم بلند فرق دارد و این مهم صبوری خاصی را می‌طلبد چراکه فیلمساز باید در کوتاه‌ترین زمان، پیام درستی به مخاطب بدهد. پیشنهاد بازی در فیلم‌های کوتاه زیاد دارم و علاقه‌مند به همکاری با کار اولی‌ها هستم. در تولید باید از تجربه افراد کاربلد حوزه فیلم کوتاه استفاده کرد.
سحر عصر آزاد درباره این فیلم عنوان کرد: امتیاز مهم این فیلم سوژه است. سوژه فیلم ملتهب است و این اثر به قشری می‌پردازد که با مشکلات متعددی روبرو هستند اما نکته این است که سوژه ملتهب دراماتیزه نشده و با دیدن این فیلم انگار خبری را در قالب تصویر می‌بینیم. فیلم فراتر نمی‌رود و زبان تصویر در کار دخیل نشده است.
«یک سه‌شنبه کوتاه» عنوان مجموعه برنامه‌ای است که به نمایش فیلم‌های کوتاه و پرسش و پاسخ درباره آن‌ها اختصاص دارد.