سینماسینما، محمد حقیقت، برلین-  امروز چهارشنبه ۲۲ فوریه، جشنواره برلین از نیمه گذشته و با اینکه سیزده فیلم از ۱۸ فیلم مسابقه دیده شده، هنوز فیلمی درخشان و درجه یک در این بخش ندیده‌ایم.اگرچه منتقدان سخاوت‌مند به دو، سه فیلمی بیشتر از بقیه ستاره داده‌اند از جمله past lives – ساخته سلین سونگ – totem ساخته لیلا اویلس. اما دو، سه فیلم است که می‌توان تمرکز بیشتری بر آن داشت؛ فیلم‌ «دیسکو بوی» محصول مشترک فرانسه ایتالیا بلژیک از ساختاری چشمگیر برخوردار است. داستان دو برادری که با زحمت بسیار قصد دارند خود را مخفیانه به فرانسه برسانند تا اقامت آنجا را بدست آورند، اما یکی از آنها درمیانه راه که باید از رودخانه بزرگ و پرالتهابی عبور کنند جان می‌بازد. برادر دیگر موفق می‌شود برای بدست آوردن کارت هویت فرانسوی وارد ارتش غیر رسمی این کشور شود. او به ماموریت‌های بسیار خطرناک فرستاده می‌شود، در ماموریتی به یک کشور آفریقایی با پدیده خاصی در ارتباط با دختری آفریقایی مواجه و زندگی او دگرگون می‌شود، استحاله می‌یابد و از خیر همه چیز می‌گذرد. ساختار فیلم پرکشش است و گاه بیننده با صحنه‌های غیر منتظره‌ای روبرو می‌شود. از دیگر فیلم‌های قابل توجه یکی هم «سفر به صحرا» ساخته فیلمساز بنام آلمانی خانم مارگرت فون تروتا است که به زندگی زنی جوان شاعر نویسنده، می‌پردازد. او زندگی بسیار آزادی از هر نظر برای خود قائل است و با مردان بسیار در جاها و کشورهای گوناگون ارتباط تنگاتنگ برقرار می‌کند.
همچنین در بخش‌های دیگر جشنواره باید از فیلم «بدترین دشمن من» اثر مستندوار مهران تمدن یاد کرد که یک بازجو را در مقابل یک زندانی سیاسی قرار می‌دهد. اگر چه هر دو قبلا مورد بازجویی قرار گرفته بودند، در اینجا نقش‌ها جابه‌جا می‌شود؛ متهم قبلی بازجوی متهم تازه که همان بازجوی قبلی است، می‌شود. این چیدمان میزانس اجازه آفرینش مدل تازه‌ای از مستند به‌دست می‌دهد و استعداد کارگردان را به رخ می‌کشد. جالب اینکه خانم بازجو (با بازی زر امیر ابراهیمی) یک مرد را به‌شکل بی‌رحمانه و خشنی مورد بازجویی ‌قرار می‌دهد. از همین کارگردان فیلم دیگری نیز در بخشی دیگر حضور دارد بنام «جایی که خدا نیست» که آن هم در مورد شکنجه در زندان ها است.