سینماسینما، پاریس: جشنواره برلین تمام شد، اما ماجراهای سیاسی اش ادامه دارد!
یک روز بعد از اختتامیه هفتاد و چهارمین جشنواره برلین در روز شنبه ۲۴ فوریه، در رسانه های غربی بویژه در آلمان و فرانسه، جنجال بر سر جهت گیری های مستقیم سیاسی برندگان جوایز بر علیه دولت اسرائیل جنجال ایجاد کرد. در هر سخنرانی ضد دولت اسرائیل، جمعیت بسیاری شروع به کف زدن و تشویق سینماگران می کردند. آنها دولت اسرائیل را که در غزه دست به کشتار مردم فلسطین زده، نژاد پرست توصیف کرده بودند. از جمله سینماگرانی که با صدای بلند اعتراض کردند سینماگر امریکایی، بن روسل، و سینماگر فلسطینی بازل ادرا و غیره بودند. سخنان آنان جو مراسم پایان جشنواره را متزلزل کرده بود. برمبنای گزارش روزنامه فرانسوی فیگارو، همان شب و فردای آن روز عکس العمل های گوناگونی به وجود آمده و از سوی شهردار برلین (کای وگنر) وضع به وجود آمده را غیر قابل تحمل توصیف کرد. وی از مسئولان و برگزار کنندگان جشنواره و سینماگران که به کشتار در نوار غزه اعتراض کرده بودند، برافروخته شده بود و شدیدا به آنها اعتراض کرد و گفت: «دولت آلمان عمده بودجه جشنواره برلین را تامین می‌کند و ما همواره از حقوق ملت ها دفاع کرده و می کنیم، در حالیکه کشور ما را متهم به یهودستیزی می کنند».
همین نشریه در بخش دیگری از مقاله خود به سیاسی بودن و متعهد بودن جشنواره اشاره مستقیم می کند و به فیلم داهومی برنده جایزه خرس طلا ساخته خانم ماتی دیوپ می پردازد که بسیار از آن استقبال کرده است. نویسنده مقاله اضافه می کند که این کارگردان در سال ۱۹۸۲ در پاریس بدنیا آمده و اصلیتی سنگالی دارد و نوه سینماگر مشهور جیبریل دیوپ است. وی بین سال‌های ۲۰۰۰/۲۰۰۵ در کار موزیک بوده، بعدا به کار تاتر می‌پردازد، و از سال ۲۰۰۴ شروع به ساختن فیلمهای کوتاه می‌کند. با اولین فیلم بلندش، «آتلانتیک» در ۲۰۱۹ به مسابقه جشنواره کن راه می یابد که جایزه بزرگ ویژه داوران را بدست می آورد. در همان فیلم، نشانه های تعهد اجتماعی در اثرش دیده می‌شود، و در دومین فیلم بلندش «داهومی» که مستند است در مسابقه امسال برلین برنده خرس طلا می‌شود.
ماجرای فیلم به سال ۱۸۹۲ برمی‌گردد که ارتش فرانسه در سنگال مقدار زیادی از گنجینه های گرانبهای این کشور را به غارت می‌برد و بعد از بیش از یک قرن، حالا فرانسه می‌خواهد ۲۶ قطعه از این گنجینه سلطنتی را در نوامبر ۲۰۲۱ به کشور مبدا استرداد کند. این جواهرات به مدت بیش از یک قرن توسط فرانسه در موزه نگهداری می شده است.
در هنگام نمایش این فیلم در برلیناله، تماشاگران بسیار تحت تاثیر فیلم قرار گرفته بودند. در بخشی از فیلم کارگردان، کلام را در اختیار اجسام قرار می‌دهد همچنین وقتی این اشیا قیمتی به سرزمین خود برگردانده می‌شوند، ارزشی ملکوتی به آنها داده می‌شود و این هویت بخشیدن، چیزی است که ارزش کار کارگردان را می رساند. به نوشته هفته نامه تله راما، این ژست قوی، مستند او را از هر طرف و هر طریق ممکن، بیان می کند که برای عدالت بیشتر ، برای پایان دادن به سلطه دیگران و نفوذ آنان پایان می‌دهد. داهومی به عنوان نماد کامل دوران ما برجسته است، و با دیدن ان حال هوای فیلمی شاعرانه را پیش رو داریم. برای دومین سال پیاپی، سینمای فرانسه با فیلم مستند، برنده جایزه خرس طلا می‌شود.