سینماسینما، محمد حقیقت
بعد از «درخت زندگی» از ترانس مالیک در سال ۲۰۱۱، امریکا بعد از ۱۳ سال با « آنورا» اثر شان باکر، موفق به دریافت نخل طلا شد و ستایشی از تازه نفس های هالیوودی به عمل آمد. با توجه به جوان بودن رییس هییت داوران گرتا گرویگ و دیگر اعضا که اغلب کم سن و سال بودند این سوال مطرح بود که آیا آنها جرات این را خواهند داشت که به سینماگران کمتر شناخته شده و بیشتر مولف و غیر مطرح، جایزه های مهمی بدهند؟ این اتفاق رخ داد. آنچه که در اتاق تصمیم گیری برای مشخص کردن جوایز در روز آخر جشنواره رخ میدهد، بدون تردید باید در نظر داشت. رییس جشنواره و به ویژه دبیر کل آن، تییری فرمو در آن جلسه نهایی حضور دارند که به شکل غیر رسمی نکاتی را به داوران برای تقسیم جوایز گوشزد می کنند. البته بر مبنای فرمول تعریف شده، آنها حق دخالت و اظهار نظر درباره تقسیم جوایز ندارند، اما در سالهای گذشته شنیدهها نشان از آن دارد که گاهی پیشنهاد و خط دادن به داوران وجود داشته است. برخی از این «سیاست دخالت غیر مستقیم» در کار داوران از همان موقع انتخاب آنها قبل از جشنواره از سوی مدیریت جشنواره صورت میگیرد. برای اینکه شانس بالا بردن جایزهای مهم برای یک فیلمساز یا سینمای کشوری را بیشتر کنند نحوه چینش داوران مهم است. بهعنوان مثال برای اینکه سینمای امریکا شانس بالایی برای کسب جایزه مهم داشته باشد، رییس هییت داوران را از یک سو و برخی دیگر از اعضا را طوری انتخاب میکنند که گرایشی به سینمای امریکا داشته باشند، و همچنین بزرگان سینمای هالیوود را به انواع مختلف در برنامههای جشنواره جای میدهند و از آنها ستایش به عمل میآورند.
بهنظر میآید امسال زمینه برای برنده شدن فیلمی از امریکا بالا رفت. البته «آنورا» فیلم شایستهای هم برای دریافت جایزه نخل طلا بود. در مراسم اختتامیه رئیس هییت داوران در باره برنده نخل طلا گفت: «فیلمی فوقالعاده، سرشار از انسانیت و امید که قلب ما را به تپش در آورد.»
فیلم داستان دختر جوان تن فروشی را روایت می کند که رفته رفته به دوست دختر یک جوان ثروتمند روسی تبدیل می شود و کارشان به ازدواج می کشد، اما با ورود پدر و مادر جوان روسی به زندگی آنها همه چیز در هم میریزد. فیلم احساسات تماشاگر خشونت، و گاه موقعیت آبزورد و طنزآمیزی را در هم ادغام می کند و با پایانی غیره منتظره روبرو میشویم.
یکی از جوایز خوبی که داده شده، به فیلمی از سینمای هند «همه آنچه که ما بعنوان نور تصور می کنیم» ساخته خانم پایال کاپادیا، است که اگر چه داستانی است اما بخشهای مستندوار از زندگی در هند را نیز اغلب شاعرانه روایت کرده است.
جایزه بهترین کارگردانی برای «سفر بزرگ» از میگل گومش، فیلمساز مولف پرتغالی نیز مناسب بود، در فیلم سفری لذت بخش از یک مرد اروپایی به سرزمین ناشناخته و افسون کننده، چند کشور آسیایی دیده می شود که وی خود را رها کرده در میان جنگلها میبیند و هنگامی به آرامش میرسد که در کنار مجسمه نیم تنه بودا که بر خاک افتاده، دراز می کشد و گویی تمام می شود. وی قبلا در روز ازدواجش بنوعی سر به بیابان گذاشته و خود را رها میکند، به جستجویی چیزی که نمیداند چیست، سفر به بخشی از شرق را آغاز میکند. شرقی که فهمش برای یک غربی دشوار، سخت، پیچیده، و در عین حال افسون کننده بنظر می آید. جایزه هیئت داوران و همچنین جایزه بهترین بازیگران زن به مجموعه بازیگران فیلم بسیار خوب «امیلیا پرز» ساخته موفق ژاک اودیار تعلق گرفت. در این فیلم رییس قدرتمند و خشن یک مافیای مواد مخدر، مایل است به کمک یک خانم وکیل مقتدر، بدون این که کسی با خبر شود، در خفا، تغیر جنسیت بدهد، وی به زنی مهربان و کاملا متفاوت از شخصیت قبلی اش تبدیل میشود. اغلب صحنههای فیلم باچاشنی موزیک و آواز روایت میشود که بسیار دلپذیر پرداخته شده است. جایزه بهترین سناریو به «ماده» اثر کورالی فارگت رسید که شروع درخشانی داشت، اما رفته رفته از انرژی فیلم کاسته میشود و چه حیف! از سینمای ایران، «دانه انجیر معابد» ساخته محمد رسولاف، جایزه ویژه داوران، را دریافت کرد. این فیلم قرار است بعدا با نام «دانههای انجیر وحشی» در فرانسه پخش شود. فیلمی است که سوژهای متعهد در رابطه با جریانات و اتفاقات یک سال و نیم اخیر در کشور را از ورای زندگی یک قاضی حکومتی و درگیریای که با خانوادهاش بر سر جهت گیری در مقابل جنبش زن زندگی، آزادی ، پیش آمده راروایت میکند. متاسفانه سناریوی فیلم آنچنان که باید و شاید خوب پرداخت نشده و پر از اطلاعات تکراری در دیالوگها و غیره برای تماشاگر است؛ از سویی دیگر از فقدان یک مونتاژ هوشمندانه رنج میبرد، اما صحنههایی دارد که تماشاگران را زود تحت تاثیر قرار میدهد تا برایش کف بزنند. محمد رسولاف را با فیلم فوق العاده «جزیره آهنی» که ۲۰ سال پیش در بخش ۱۵ روز کارگردانان داشت به یاد می آوریم. جدا از آن، وی فیلمهای متعهد و اجتماعی ساخته که آنها را شایسته احترام می دانیم.
در بخش مسابقه امسال کن میتوان از فیلم علی عباسی «کارآموز» نیز یاد کرد که اثر قابل قبول در کادر سینمای امریکایی است. از دیگر آثار، دختری با سوزن(مگنون فن هورن)،پارتنوپ (پائولو سارانتینو)، انواع مهربانی (یورگوس لانتیموس) که در سه اپیزود بو و بخش اولش موفق تر بود را میتوان بر شمرد.
جدا از اینها، چندین فیلم واقعا شایستگی حضور در مسابقه را نداشت، از جمله مارچلو، می، هتل دستینو وغیره.
به طور خلاصه میتوان گفت در فیلمهای مسابقه امسال فیلم تکان دهنده و شاهکاری وجود نداشت، ولی در بخش نوعی نگاه با دیدن فیلمهایی از تازه نفسها میتوان خوشحال و امیدوار بود.
![](/wp-content/themes/cinemacinema/img/tel.gif)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- یک فیلم ایرانی به بخش روزهای مولفین جشنواره ونیز راه یافت
- نویسنده مراکشی رئیس افتخاری بخش روزهای مؤلفین جشنواره ونیز شد
- جامعه هنری فرانسه نفس راحتی کشید!
- خبرهایی از جشنواره فیلم ونیز/ حضور پرتعداد بازیگران سرشناس
- آیا الکساندر دوما میتواند سینمای فرانسه را نجات دهد؟/ یادداشت محمد حقیقت
- وقتی ده هزار نفر عضو داوری یک جایزه باشند، چه میشود؟/ یادداشت محمد حقیقت درباره آکادمی اسکار
- افسون «کلوزآپ»/ یادداشت محمد حقیقت به مناسبت زادروز عباس کیارستمی
- پنج سال مبارزه برای بقای یک سینمای هنر و تجربه نتیجه داد
- از برنده جایزه بزرگ جشنواره کن چه میدانیم؟/ یک صدای جدید از سینمای هند
- سینماسینما/ آمار تماشاگران فیلمهای ایرانی در فرانسه/ درخشش یک فیلم هنر و تجربه
- پریدن از این شاخه به آن شاخه/ نگاهی به فیلم جدید مرجان ساتراپی
- فرهنگیان فرانسه به پا خاستند/ یک کشور در برابر راست افراطی
- یادداشت محمد حقیقت در مجله «پزیتیف»/ ایران، بهسوی سینمای اورژانسی
- گزارشِ بدون گزارش «چهارم» از جشنواره کن ۲۰۲۴/ یادداشتی از سیفالله صمدیان
پربازدیدترین ها
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- سعید راد درگذشت
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
آخرین ها
- عشق از راه میرسد/ نگاهی به فیلم «چرا گریه نمیکنی؟»
- معرفی فیلمهای سارایوو ۲۰۲۴/ ۵۴ فیلم در ۴ بخش رقابت میکنند
- فیلم استیو مککویین پایانبخش جشنواره نیویورک ۲۰۲۴ شد
- دو جایزه جشنواره ایتالیایی به «سرنوشتِ» ایرانی رسید
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
- «درون بیرون ۲» پرفروشترین انیمیشن تاریخ شد/ عبور از «یخ زده ۲»
- گفتوگو با مدیر جشنواره ونیز؛ سینما همچنان مؤثرترین راه برای اندیشیدن به دنیای معاصر است
- بهترین مستندهای سال در فهرست نهایی جوایز مستند بریتانیا ۲۰۲۴
- مراسم تشییع زنده یاد سعید راد / گزارش تصویری
- ستارهای که عاشق وطنش بود؛ بدرقه سعید راد به خانه ابدی
- واکنش وزیر ارشاد به انتقادات سینماگران از یک مصوبه
- به مناسبت آغاز ششمین سال فعالیت سوینا منتشر میشود؛ نسخه ویژه نابینایان «راتاتویی» با صدای محسن بهرامی
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- پدر، عشق و پسر/ درباره علیرضا داوودنژاد و «در انتهای شب»
- اعلام فیلمهای جشنواره ونیز؛ «شاهدِ» ایرانی در بخش افقها
- «مرد نمکی» به مثابه یک جریان بوروکراتیک
- جشنواره درسدن به «پریسان» ۳ جایزه داد
- نمایش «پیانو» در جشنواره «بچههای مارانو»
- سینمای ایران تیرماه امسال ۱۲۰ میلیارد فروخت
- سه نمایش جدید روی صحنه عمارت نوفل لوشاتو
- انتشار قسمت دوم نسخه ویژه نابینایان «هزار دستان» با صدای بهروز رضوی
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- فیلمهای بخش هفته منتقدان ونیز معرفی شدند/ فیلم یک سینماگر ایرانی در لیست
- انیمیشن ایرانی نامزد «گل طلایی» چینی شد
- «۱-» در آمریکا رقابت میکند
- سعید راد / گزارش تصویری
- معرفی بازیگران نمایش «رگتیچ»/ آغاز بلیت فروشی
- نمایش و تحلیل فیلم «ساز دهنی» امیر نادری در بنیاد حریری
- سعید راد درگذشت
- انتشار عکس گریم متفاوت رضا عطاران/ «قیف» اکران میشود