سینماسینما، محمد حقیقت:
آکادمی اسکار که هر از گاهی تعدادی از افراد سینمای امریکا و جهان را به لیست رای دهندگان برای انتخاب بهترین‌ها اضافه می‌کند، به تازگی لیستش از ده هزار نفر فراتر رفته است!
رشته هایی از این جوایز که مشهور و پر سر صدا و زبانزد همه هستند و از سوی رسانه های امریکایی و جهانی در بوق و کرنا می‌شوند تا تماشاگران هم در جریان باشند، تعدادشان اندک است و عبارتند از بهترین فیلم، بهترین کارگردان، بهترین بازیگر مرد (نقش اول و احتمالا نقش دوم)، بهترین بازیگر زن (نقش اول و احتمالا نقش دوم)، بهترین سناریو، بهترین فیلم انیمیشن، بهترین فیلم خارجی زبان. این در حالی است که بیش از ۲۵ رشته مورد توجه اسکار بوده و به آنها جایزه تعلق می گیرد. سوال اینجاست، آیا واقعا این همه عضو (ده هزار نفر) برای رای دادن لازم است؟ آیا واقعا تمامی این رای ها به حساب خواهد آمد؟ و آیا این ده هزار نفر همه فیلم ها را خواهند دید؟ آیا همه این افراد از اول تا آخر تمامی فیلم های نامزد شده را تا انتها نگاه می کنند؟ و آیاهای دیگر.
هدف آکادمی اسکار و سیاست گذاران آن برای گسترش دادن تعداد اعضا در سراسر جهان چیست؟ البته در سال‌های اخیر انتقادهایی به آکادمی وارد شده بود که مثلا چرا از سیاهپوستان، زنان و غیره تعداد بسیار قلیلی در رای گیری شرکت دارند؟ که با طرح این سوالات این موارد تا حدی اصلاح شد و چه بهتر. از سوی دیگر گفته می شد که اغلب رای دهندگان از بازنشستگان صنعت سینمای امریکا هستند، و نظریاتشان قراردادی و آکادمیک است و آکادمی نیاز به نیرو و افکار جوان و جدید و متنوع هم دارد، از طرف دیگر مراسم اسکار که یک «شو تلویزیونی با پوشش گسترده» بوده، چند سالی است مخاطبینش کاهش یافته‌اند که این امر نگرانی هایی را برای برگزار کنندگان و سرمایه گذاران آن به وجود آورده است.
احتمالا یکی از دلایل اینکه آکادمی تصمیم گرفته اعضای بیشتری از جامعه سینمایی جهان را دعوت به عضویت برای رای دادن بکند این است که در هر کشوری رسانه های آن در باره افراد انتخاب شده از آن کشور، به هموطنان خود بپردازند تا در موقع تماشای پخش مراسم اسکار، تعداد بینندگان افزایش باید. از سوی دیگر آکادمی می خواهد خود را در رابطه با سینمای جهانی دموکراتیک معرفی کند و باید اضافه کرد سینمای امریکا در سال‌های اخیر درها را به روی سینماگرهای غیر انگلیسی زبان بیشتر باز کرده، و فیلمهای غیر امریکایی بیشتری به پرده ها می‌روند، پلتفرهای مشهور مثل نتفلیکس برای ساخت آثار خود از کارگردانان بسیاری از کشور ها سود می جویند و در ضمن در اسکار هم شرکت می کند، و تبلیغ خوبی برای آنهاست. اگر نگوییم سینمای جهان روز به روز بیشتر بی در و پیکر می‌شود، می توان گفت به قاره عظیمی تبدیل شده که دیگر به «ویزا» نیاز ندارد! هر کجا که بخواهد می‌رود و حتی به راحتی وارد همه خانه ها در همه جای دنیا می شود، «سینما دیگر نامحرم نیست»! آکادمی اسکار اگر چه می‌خواهد با باز کردن درها به روی صنعت گران سینمای جهان و عضویت آنها (تنها برای رای دادن؟) حالت دموکراتیک به خود بگیرد، تبلیغ خوبی هم برای بدست آوردن تعداد تماشاگر بیشتر در شب مراسم را در «ویزور » خود نشانه رفته است.
البته احتمال بسیار بالا وجود دارد که تصمیم گیرندگان نهایی برای انتخاب جوایز اسکارها، همان شورا و مثلا کمیته ها محدود هالیوود خواهند بود که شاید تعداد اصلی آنها بین صد تا دویست نفر باشند، و به احتمال قوی شاید بیش از ۹۰۰۰ دیگر فرمالیته باشند! شما چه فکر می کنید؟ آیا بنظر شما توجیهی برای حضور ده هزار نفر برای رای گیری چند رشته اصلی اسکار وجود دارد؟ آیا واقعا بقیه اعضا نقشی تعیین کننده دارند؟ جالب خواهد بود شما خوانندگان در این بحث شرکت کنید و نظر بدهید.