سینماسینما، محمد حقیقت – ونیز

فیلم «درون امیر» ساخته امیر عزیزی از سینمای ایران روز سه‌شنبه دوم سپتامبر، در بخش روزهای مولفین یا روزهای ونیز، به نمایش درخواهد آمد. این فیلم از جنبه مدرن، ساده، بی‌تعارف بودن و راحت بودن با موضوع دوست داشتنی است.

شروع فیلم با حضور پسر جوانی در اتاقش است که در تخت دراز کشیده و با موبایل با دوست دخترش که در خارج است و قرار است به‌زودی به او بپیوندد، صحبت می‌کند. ناگهان برق می‌رود (البته در اوضاع امروز ایران چندان هم ناگهانی نیست!) پس از آن امیر می‌ماند و دوچرخه‌ای که دایم سوار بر زین آن، در خیابان‌های تهران، رکاب می‌زند. در فکر است، به دوستان‌اش سر می‌زند برای خداحافظی، با دوست دخترش که حضور او را با دوچرخه در کنارش می‌بینیم (هست ‌نیست) و وی همچنان تنها رکاب می‌زند، البته این فیلم (رود مووی) جاده‌ای نیست. امیر خودش رکاب می‌زند و ذهنش جای دیگر درگیر است. با کسی که به خارج رفته و برگشته هم‌صحبت می‌شود. آرام ندارد، در عین حال خود را آرام نشان می‌دهد. بیرون امیر، چندان درونش را نشان نمی‌دهد. به‌نظر می‌آید کارش پیام رساندن به دیگران است، اما خودش منتظر پیام است…

در طول فیلم لحظاتی که تماشاگر به طرف خستگی می‌رود، امیر چیز جدیدی به او نشان می‌دهد. گاه صداها، موسیقی، آوازها، به خوبی و هوشمندانه فضای فیلم را پر می‌کند، با اینکه هنوز امیر سفر به خارجش را نرفته، شاید در آنجا احساس دلتنگی می‌کند… دلتنگ از آنچه بر او رفته و حالا از اینکه برگشته. درون امیر دیدنی نیست، تصوری و خواندنی و درک شدنی است، البته خود فیلم دیدنی است. ‌نباید آن را از دست داد. باز هم یک فیلمساز تازه نفس، ساده و جذاب از راه رسیده؛ اسمش امیر عزیزی است.