سینماسینما، محمد حقیقت-ونیز: درباره ۲ روز اول جشنواره فیلم ونیز، باید گفت عده بسیار زیادی از شرکت کنندگان در جشنواره به شدت از سیستم آنلاین پیچیده تهیه بلیت در سایت جشنواره، اظهار نارضایتی و سردرگمی می‌کنند.
آنها همچنین شکایت خود را از این موضوع به گوش آقای آلبرتو باربرا رسانیدند که وی از این بابت عذر خواهی کرد. جدا از این موضوع در بین فیلمهایی که موفق به دیدن آنها شدم، فیلم فرانسوی «آتنا» ساخته رومن گاوراس (پسر فیلمساز مشهور)، کاملا ناامیدم کرد. فیلم راجع به درگیری‌های بسیار خشنونت بار جوانان عرب تبار و آفریقایی تبار حومه پاریس با پلیس است. در این زمینه بارها در فرانسه فیلمهایی ساخته شده بودند از جمله «دیپان» اثر نسبتا خوب ژاک اودیار و بویژه، «بینوایان» اثر بسیارخوب لاچ لی؛ اما «آتنا» که می‌خواهد با دوربین پرنده خود شدیدا خود را به رخ تماشاگر بکشد و با التهاب در سراسر محله و راه‌ها و پله‌های کثیف آتنا در حرکت است تا آشوب‌ها را در چشم تماشاگر فرو کند، بسیار ساختگی، تحمیلی، با موسیقی حقنه کننده و پرورش شخصیت‌های کمتر باورپذیر ساخته شده است و در تلاش است از فیلم‌های اکشن تلویزیونی امریکایی جلو بزند! در این فیلم که لاچ لی در سناریو نویسی آن شرکت کرده است و کمپانی نتفلیکس آن‌را تهیه کرده از هزینه بالا برای تهیه فیلم فروگذاری نشده است. اگرچه عنوان جشنواره ونیز عنوان هنرهای دراماتیک سینمایی را با خود یدک می‌کشد، این فیلم به آن نمی‌چسبد. در عوض فیلم دیگر فرانسوی «یک زوج» اثر داستانی فدریک وایزمن که اغلب مستندساز است، فیلمی بسیار آرام، لطیف، درباره همسر تولستوی است که درباره نامه‌هایی که به او نوشته و درد دل‌ها، ناملایماتی که تحمل کرده و غیره است. فیلم بسیار و بیشتر با تکست ادبی و ساده اگرچه درباره زوج صحبت می‌کند اما تماشاگر فقط یکی از دو نفر را می‌بیند که در غیبت دیگری (تولستوی) به میان جنگل و کنار دریا رفته و نامه‌های خود به همسرش را می‌خواند که در آنها از عشق فراوان خود هم به همسرش صحبت می‌کند. در اینجا شنونده تنها درخت‌ها، آب و فضای سبز است. فیلمی است که البته تماشاگر سینمای هنری را بیشتر راضی می‌کند.