سینماسینما، محمد حقیقت – جشنواره کن

فیلم «علف‌های خشک» ساخته نوری بیلگه جیلان از ترکیه نمایش جهانی خود را در کن آغاز کرد و کارگردان و سایر عوامل فیلم نیز در سالن بزرگ کاخ جشنواره حضور داشتند. مدت زمان این اثر، سه ساعت و ۱۷ دقیقه، همچون سایر آثار این کارگران نخبه، حوصله فراوانی از تماشاگران طلب می‌کند. فیلم با چشم‌انداز وسیعی از برف در بیابانی آغاز می‌شود که مردی با یک ساک از اتوبوس پیاده می‌شود و مسیر طولانی را پیاده طی می‌کند تا به یک آبادی حدودا دور افتاده برسد. وی معلم تازه وارد به مدرسه این ناحیه است. همچنین مثل اکثر فیلمهایی با این مضمون، که بارها در کشورهای مختلف دیده شده، این معلم رفته رفته با دانش اموزان آن جا با مشکلاتی روبرو می شود، تا روزی که خانم مدیر مدرسه مختلط دخترانه/ پسرانه، کیف‌های دانش آموزان را بررسی کرده و چیزهایی که آنها نبایستی با خود به مدرسه می‌آورده‌اند را ضبط می‌کند از جمله یک نامه عاشقانه از دختری نوجوان به کسی نوشته. بعدا این معلم تازه وارد که نامه را بدست می‌آورد و دختر از او می‌خواهد نامه‌اش را به وی بازگرداند ولی معلم بهانه آورده و آن‌را به دختر پس نمی‌دهد. کمی بعدتر دختر ادعا می‌کند که معلم‌شان به او دست زده و وی را لمس کرده و همین مورد باعث دردسر معلم می‌شود و ماجرا ادامه دارد.

از نظر میزانسن‌ها، کارگردان تصاویری بسیار چشمگیر از برف بنمایش گذاشته که تماشاگران را محو خود می‌کند، (البته در چشم‌اندازهای برفی، هر کارگردانی تصاویر زیبا بدست می‌آورد) ریتم فیلم البته بسیار کشدار و گاه حوصله سر بر است. البته نوری بیلگه جیلان از فیلمسازان قابل توجه است که قبلا برخی از آثارش بسیار خوب و درخشان بوده‌اند، در این فیلم اخیر، در بیشتر موارد دیالوگ‌ها خیلی معمولی است و نه چندان پرمغز استفاده شده که به ارزش بالا بردن فیلم کمکی کرده باشد و با توجه به این نکات در مجموع فیلمی متوسط از این کارگردان ارایه داده است. وی که قبلا یک بار با «خواب زمستانی» نخل طلا بدست آورده بود، بنظر نمی‌آید با این اثر شانسی برای ربودن دومین ( نخل طلا) را داشته باشد.