به روایت یک شاهد عینی (۵)/ نگاهی به «مغزهای کوچک زنگ زده» و «عرق سرد»

سینماسینما، علی نعیمی:

«مغزهای کوچک زنگ زده»

«مغزهای کوچک زنگ زده» کامل ترین اثر هومن سیدی در مقام کارگردان است. او در تجربه های پیشین خود پله به پله تلاش کرد فرم و روایت را طوری در هم آمیزد که منطق داستان با چینش درست و حساب شده صحنه ها تبدیل به یک اثر کامل شود و حالا فیلم آخر او به نزدیک ترین و ایده آل ترین شکل ممکن در پیوند میان فرم و روایت رسیده است. سیدی در فیلمش تلاش کرده است قصه خود را به درستی تعریف کند و در این مسیر از جغرافیا و اتمسفری که ساخته است نهایت استفاده را می برد. فیلم یکی از آثار هوشمندانه سال در ارجاعات و لحظه های ناب است که دیدن چند باره اش می تواند تفسیرهای جدیدی را پیش روی مخاطب بگذارد. بلوغ سیدی در کنار نبوغ او در کارگردانی؛ «مغزهای کوچک زنگ زده» را به یک اثر تمام عیار و استاندارد در سینمای اجتماعی تبدیل کرده است. شناخت او از جغرافیایی که ترسیم کرده است آنقدر حیرت انگیز و قابل باور است که نمی توان اغراق های شخصیت ها و قصه را باور نکرد. فیلم هومن سیدی همچون یک نقاشی تر تمیز و مرتب است که خیلی خوب رنگ آمیزی شده و هیچ رنگی از خطوط تعریف شده بیرون نزده است. «مغزهای کوچک زنگ زده» یک اثر دلنشین است که با وجود ترسیم فضایی خارج از تجربه زندگی شهری و همراه شدن با مردمانی که با زندگی مدرن غریبه هستند و جهان خود را دارند توانسته است در عین نشان دادن تمامی پلیدی ها و بزهکاری های نامتعارف باز هم امیدوارانه به جهان پیرامون خود نگاه کند. جهان بینی هومن سیدی در فیلم قابل تقدیر است و به نظر می رسد با فیلمسازی در آینده روبرو هستیم که هر اثرش یک گام به جلو خواهد بود.

امتیاز: ۴ ستاره از ۵

 

عرق سرد

سهیل بیرقی در دومین تجربه فیلمسازی اش سراغ داستانی رفته است که به خودی خود سوژه جذابی برای پرداختن دارد. این جذابیت در سوژه اولیه البته می تواند حکم شمشیر دو لبه را بازی کند و آنقدر ایده یک خطی بر نگاه فیلمساز سوار شود که دیگر نتواند بر جزئیات متمرکز شود.

«عرق سرد» بیشتر از آنکه یک فیلم درباره ورزش و حقوق زنان باشد، یک کش مکش زن و شوهری است که با ارفاقی که فیلمساز به دنیای زنانه ترسیم شده اش می دهد در نهایت حق را به گروه نسوان می دهد. این جانب داری فیلمساز برای حفظ حقوق زنان و تاکید بر بی پشتوانه بودن برخی قانون ها در نحوه برخورد با بانوان گاهی آنقدر شکل افراط به خود می گیرد که خالق اثر را در مقام قضاوت می گذارد.

«عرق سرد» فیلم سر و شکل دار و آبرومندی است که حرف مهمی هم می خواهد بزند. بازی های روان و یکدستی دارد و به غیر از اجرای برخی از سکانس ها که توی ذوق می زند می تواند مخاطب را در نمایش عمومی سرگرم کند و با فکر از سالن سینما خارج کند. فیلم یک سکانس خیلی خوب در خانه شوهر افروز دارد که تجربه متفاوتی در شکل اجرای روابط میان زن و شوهر را به تصویر می کشد.

امتیاز:

۲/۵ از ۵

ثبت شده در سایت پایگاه خبری تحلیلی سینما سینما کد خبر 79738 و در روز سه شنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۶ ساعت ۲۲:۵۵:۱۱
2024 copyright.