«بی رویا»؛ کابوسی بی سر و ته

سینماسینما، روح‌الله هاشمی

آدمها در زندگی خود اثر انگشتی به جای می‌گذارند و این دقیقا رفتاری است که شخصیت های فیلم بی رویا به دنبال آن هستند.

فیلم از ابتدا پر تعلیق و اضطراب آغاز می‌شود و این تعلیق تا میانه‌ی فیلم مخاطب را هیجان‌زده به دنبال خود می برد اما به ناگاه در میانه‌های فیلم رفته رفته رنگ می‌بازد و مخاطب را دچار گیجی و سردرگمی می‌کند و تبدیل به کابوسی بی سر و ته می شود.
بی رویا بی شباهت به فیلم باشگاه مشت زنی نیست اما کارگردان در ایجاد این تشابه به بیراهه رفته است و بیشتر از آنکه تماشاگر را با خود همراه کند او را ناامید می سازد و سوالات زیادی را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند و آنقدر زبانش الکن و نامفهوم است که برای پاسخ به سوالات ایجاد شده برای مخاطب در انتهای فیلم دست به دامن کپشن می‌شود و توضیح می دهد که فیلم درباره ی بیماری اسکیزوفرنی است اما بازیگر نقش رویا (طناز طباطبایی) در نشست خبری به این نکته اشاره کرد که من نقش یک بیمار اسکیزوفرنی را بازی نکردم و کپشن نهایی در فرآیند پروانه ساخت و اکران در جشنواره فجر اضافه شده است و اسکیزوفرنی در فیلمنامه چندان موضوعیت ندارد! با این تفاسیر سوالات ایجاد شده در ذهن تماشاگر کماکان به قوت خود باقی است.

ثبت شده در سایت پایگاه خبری تحلیلی سینما سینما کد خبر 169872 و در روز سه شنبه ۱۹ بهمن ۱۴۰۰ ساعت ۱۸:۳۳:۳۱
2024 copyright.