محمد دیندار _ جایگاه تلویزیون به رغم گسترش فضای مجازی همچنان جایگاهی مهم و تاثیرگذار در دنیا محسوب می شود،به شرط اینکه این رسانه شان خویش را حفظ نموده و حرفه گری پیشه کند و همواره چند قدم از حریفانش جلوتر باشد. رعایت این شرط بدیهی توسط شبکه های تلویزیونی در بسیاری از کشورهای جهان که هم در تنوع و گستره فضای مجازی و هم سرعت اینترنت از ما جلوترند ، باعث شده که تلویزیون همچنان جایگاه خود را در آن کشورها حفظ کرده و محل رجوع افکارعمومی باشد.
با این حال در کشور ما با وجود سرعت پایین و برخی محدویت های اینترنتی ،اما فضای مجازی و شبکه های اجتماعی هستند که گوی سبقت را از تلویزیون ربوده و پس از اینکه در این فضا مسئله ای طرح و گسترش می یابد،آنگاه تلویزیون به شکلی حاشیه ای به آن ورود نموده که دیگر فاقد تاثیرگذاری لازم است. بطوری که در یکی دو سال اخیر مشاهده کرده ایم در موضوعات مختلف اعم از سیاسی،اقتصادی،فرهنگی و اجتماعی این فضای مجازی و افکار عمومی بوده که تلویزیون را “هل”داده’در حالی که در جهان این تلویزیون است که افکار عمومی را جهت می دهد.
به عنوان آخرین نمونه دقایقی پس از درگذشت عباس کیارستمی از اواخر دیشب و به شکل یکسره و گسترده شاهد فوران اخبار و احساسات مختلف از سوی جامعه رسانه ای،هنری،ورزشی،اهالی سیاست و مردم کشورمان از یک سو و هنرمندان شهیر جهان و رسانه های بین المللی از دیگر سو بوده ایم. به عبارتی در حالی که تمام دیشب و امروز را صدا و سیما به شکلی اشاره وار و لاکپشتی به این موضوع پرداخته ،اما در تمام این مدت فضای مجازی کشور و مطبوعات و تلویزیون های جهان بی وقفه این موضوع را دنبال کرده و به جای تلویزیون بخش های زیادی از آثار این فیلمساز صاحب سبک را منتشر کرده اند. این در شرایطی است که به خاطر جایگاه زنده یاد عباس کیارستمی به عنوان یک فیلمساز شهیر ایرانی و شناخته شده جهانی، اولویت این بود که رسانه ملی کشور در این خصوص دست پیش گرفته و هنرمندان و عموم علاقمندان به فرهنگ و سینمای کشور و بلکه عاشقان وطن را با اخبار و گزارشات اختصاصی همراه خود می ساخت.
در حقیقت در چنین فرصت هایی است که تلویزیون می تواند اعتماد مخاطبان عام و خاص را دوباره به خود جلب نموده و رونق این رسانه را در نزد افکار عمومی احیا
کند. اما افسوس که این فرصت ها یکی پس از دیگری از کف می روند.