سینماسینما، حمید عبدالحسینی

ساخته شدن سریالی چون «آنها» یک ریسک بزرگ محسوب می شود؛ از این جهت که ساخت آثاری در ژانر وحشت در سینما و تلویزیون ایران چندان مسبوق به سابقه نیست و جز یکی دو مورد تقریبا موفق، مابقی به توفیق خاصی دست نیافته اند؛ درنظر گرفتن این موضوع از یک سو و سپردن ساخت چنین سریالی به دو کارگردان جوان از سویی دیگر این ریسک را مضاعف می‌کند که پرویز پرستویی در مقام تهیه کننده آن را پذیرفته است و خوشبختانه محصول نهایی موید جواب دادن چنین خطر پذیری بزرگی است. در کلیت با اثری روبه‌رو هستیم که سر و شکل قابل قبولی دارد و به قواعد ژانر احترام می گذارد؛ اثری برآمده از یک تیم جوان اما مهیا و آماده که با شناخت متناسب از اقتضائات ساخت چنین اثری پا در میدان نهاده اند که بار دیگر ثابت می کند در صورت تامین شرایط و سپردن چنین میدانی به این نیروها می‌توان شاهد تماشای سریال و یا فیلم هایی با استاندارهای بالا بود .
«آنها» در جریان پخش آن‌چنان که باید دیده نشد که می‌تواند برآمده از عدم شناخته بودن اکثریت گروه سازنده آن چه در پشت و چه جلوی دوربین باشد در شرایطی که ماحصل کار، قابل دفاع و فراتر از پیش فرض های این چنینی‌ست کاری که پرویز پرستویی را این‌بار نه در قامت بازیگر بلکه در جایگاه یک تهیه کننده دارد و حضور و رویکردش در کیفیت محصول نهایی غیرقابل انکار است.

ساخت سریالی نظیر «آنها» بار دیگر یکی از نیازهای محصولات سینما و سریال سازی ما در جهت تنوع ژانر را به خوبی بازگو می کند؛ موضوعی که با گذشت سالیان طولانی هنوز یکی از حلقه های مفقوده تولیدات تصویری ماست که به دلایل مختلف از جمله محدودیت‌های سرمایه همواره دچار کاستی و فقدان بوده است و حالا به سرانجام رسیدن «آنها» آن هم در بخش خصوصی یک نوید و اقدام جسورانه محسوب می‌شود تا زین پس شاهد ساخت آثار متعدد دیگر فراتر از یک آپارتمان و تعدادی خیابان در مرکز شهر باشیم چراکه مخاطب امروز، با دسترسی گسترده به انواع فیلم های روز جهان که بالاترین تکنیک‌های فنی و هنری را رعایت می‌کنند، دیگر با تماشای آثار خنثی و در حداقل استاندارهای مالوف سینمایی ارتباط چندانی برقرار نمی کند کما اینکه از حیث محتوا و مضامین نیز باعث در مضیقه قرارگرفتن سازندگان و بی میلی بینندگان می‌شود.