سینماسینما، حمید عبدالحسینی*

نمایش «هیچ کس جیمی نمیشه»، به کارگردانی حامد شایسته

رسیدن به هارمونی در هر اثری به سادگی اتفاق نمی افتد؛ در یک نمایش این موضوع از همان مرحله انتخاب متن و سپس چینش بازیگران و عوامل تا طراحی میزانسن ها، نور، موسیقی و در نهایت ریتم اثر مشهود است تا کلیتی منسجم و یکدست را بیافریند.
«هیچ کس جیمی نمیشه» نمایشی با این مختصات است که توانسته با دریافت‌های اغلب درست از متنی دشوار که لایه های روانشناختی بسیاری را در اشل یک سایکو درام داراست، برای مخاطب بازآفرینی کند.
نمایشی که قدرت و قوامش را عمدتا از طراحی به قاعده‌ی صحنه و بازی بازیگرانش می گیرد و با تلفیق یک شکل روایی نامتعارف و در واقع تودرتو از طریق تکمیل پازل های نمایش هایی که در ساختاری منفصل به صورت بریده به اجرا درمی آیند به کلیت و انسجام تکمیل کننده ای می رسد. در اینجا با گروهی یکدست و بازیگرانی آماده از حیث بیان و بدن و در واقع ذهن روبه‌روییم که شناخت قابل قبولی از این متن سنگین و پیچیده را دریافته اند و نمود این ادراکات را در انعکاس متوازن سبک بصری و فرمالیستی کارگردان که در موارد متعدد رنگ و بویی سینمایی و تصویری هم به خود می گیرد بر صحنه جان می بخشند.
«هیچ کس جیمی نمیشه» نمونه‌ی قابل اعتنایی از صدها عنوان نمایش‌هایی‌ست که امروزه توسط گروه های جوان و کمتر آشنا بر صحنه می آیند و حجم قابل توجهی از بار روشن نگاه داشتن چراغ سالن‌های تئاتر را در شرایطی دشواربر دوش می‌کشند: گروه هایی که قدر و ارزش کارشان بسیار بیش از آن چیزی‌ست که امروز در سکوت و بی‌خبری مدعیان حمایت از هنر و هنرمند به دست فراموشی سپرده شده است.

*نویسنده و کارگردان