امروز در تقویم رسمی کشور روز ملی سینماست. وجود این روز البته که مغتنم است اما بیش از این، اتفاق بهتری است اگر سالن های سینما پُر باشند، مردم بیشتر به سینماها بروند و بازار سینما رونق داشته باشد.
روز ملی سینما زمانی شیرین و مبارک است که فیلم‌های خوب در سینما ساخته شود و همان فیلم‌های خوب فضای مناسب برای اکران داشته باشند و خانواده‌ها همان فیلم‌های خوب را ببینند.
روز ملی سینما زمانی مبارک است که مجموعه سینما برای اقشار مختلف و سلایق گوناگون و سنین متفاوت، برنامه داشته باشد؛ کودکان و نوجوانان را ببیند و برای آنها که در سینمای دنیا از مهم‌ترین و جدی ترین مخاطبان سینما هستند هم فیلم بسازد.
سینما باید بتواند برای آنها که فیلم کمدی دوست دارند کمدی خوب بسازد، برای آنها که فیلم ترسناک دوست دارند، فیلم ترسناک خوب و برای آنها که به سینمای پلیسی، ورزشی، ملودرام، دادگاهی، جاده‌ای، عاشقانه و… علاقمندند فیلم‌های خوب تولید و عرضه کند.
سینما باید بتواند هم خانواده‌ها را به سینما بکشاند و هم به درون همه خانه‌ها راه پیدا کند پس باید بتواند بساط قاچاق را جمع کند.
مجموعه سینما باید بتواند سیستم اکران را به عدالت نزدیک‌کند. باید بتواند برای تبلیغات محصولات سینمایی که نقش تعیین کننده‌ای در اطلاع رسانی عمومی به انبوه مردم و مخاطبان دارد، فکر اساسی کند. محدودیت های تلویزیون برای تبلیغ سینما همچنان باقیست و تسهیلات چندانی هم برای تبلیغات محیطی و شهری وجود ندارد. همین حالا پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ما چیزی نزدیک به ۳.۵ میلیون نفر مخاطب داشته که در برابر جمعیت هشتاد و چند میلیونی کشور ما، چندان قابل توجه نیست.
روز سینما را آن روز تبریک بگوئیم که فیلم‌های کیانوش عیاری از توقیف دربیاید و بتواند روی پرده به نمایش درآید. فیلم محسن امیریوسفی هم همینطور. آن روز روز سینماست.
زمانه عوض شده و هر روز هم تغییر می‌کند، تازه می‌شود و پیش می‌رود. بررسی مسائل سینما هم نیاز به هماهنگی با این تغییر و تحول دارد. مدیریت سینما در چنین دورانی، ذهن تازه می‌خواهد، نگاه تازه می‌خواهد، روش تازه می‌خواهد. واقعا می‌خواهد. با روش‌ها و نگاه‌های فرسوده، کهنه و صلب، هیچ اتفاق تازه ای در سینما نمی‌افتد. هرگاه و هر روزی که لزوم اینها را فهمیدیم، روز سینما را به هم تبریک بگوییم.
منبع: اعتماد