سینماسینما، فریبا اشوئی 

آغاز یک جنگ تحمیلی. سقوط خرمشهر. آبادان زیر آتش سنگین توپخانه دشمن و در آستانه سقوط. روایتی از یک حماسه بزرگ مشارکت ارتش، سپاه و رادیوی ملی نفت آبادان.(حماسه کوی ذوالفقاری)

«آبادان یازده ۶۰» روایتی تازه ازسینمای جنگ و دفاع مقدس است. روایتی مستند از حقیقت یک ماموریت. ماموریتی متفاوت با سربازانی متفاوت. مامورینی که سلاح شان مرگبار نیست. سلاحشان امواج رادیویی و هدفشان انتشار اخبار اُمید بخش میان همشهری هایشان است. تم اصلی فیلم، جنگی است اما اساسا مخاطب با فیلمی پرماجرا و حادثه محور روبرو است. حوادث در سه  پرده تقسیم بندی و به تصویر کشیده می شوند. پرده اول به ساخت باور برای مخاطب می پردازد(لمس خطر). پرده دوم تصویری از ناامیدی را رقم می زند.(سقوط خرمشهر) و سرانجام پرده سوم تماما شور است و حماسه.(حماسه مقاومت) «آبادان یازده ۶۰» فیلمی آرام، روان و بدون حاشیه پردازی های زائد است. درست مثل جوی آبی که جاری است. آب در بزنگاه های سخت، به چاله می افتد و با تلاش، حین جابجایی سنگ ها، آن ها را نیز با خود همراه می کند. به این ترتیب قدرت آب هم افزون می شود. «آبادان یازده ۶۰» از اساس هدف اسطوره سازی ندارد. قهرمان محور هم نیست. در این فیلم، همه در نوع خود یک قهرمان محسوب می شوند. جنس سنگ ها و نگاهشان به زندگی متفاوت است (بهمن ، نبی، ادوین و…) اما همه، با آبِ در جریان هم سو و هم مسیر می شوند. هدف برای همه سنگ ها، یکی است.(مقاومت در برابر تجاوز) تفاوت ها در قوت بخشی به جریان آب، موثر واقع می شود تا حصول مقصود.(نجات شهر از سقوط)

فیلمساز در این فیلم تمام وقت دوربین خود را در خدمت سوژه  و در جهت بالا بردن پتانسیل و دینامیک سکانس ها، پویا نگاه داشته است. صحنه پردازی با بهره بری خوب و مفید از تصاویر آرشیوی قابل قبول مخاطب است. بازی ها کنترل شده و به  دور از اغراق و در راستای دستیابی به هدف اصلی(مستندسازی واقعیت) تعریف و اجرا می شوند. و اما نکته پایانی و مهم، این که تاریخ ٨ ساله دفاع مقدس حماسه های مشابه فراوانی را به چشم خود دیده و ثبت کرده است. حماسه هایی که  همه در فُرمت و مدیوم های مختلفی بازسازی و در مواردی هم مستند سازی شده اند. اما «آبادان یازده ۶۰» برگی است از تاریخ حماسه مقاومت، که این بار به نام شهدای حماسه ساز رسانه در تاریخ  دفاع مقدس ثبت می شود.