سینماسینما، محسن جعفری راد

در نگاه اول به نظر می رسد که این دو فیلم به دلیل استفاده از بازیگران کمتر شناخته شده و این که کارگردان ها کارنامه پرباری ندارند، فیلم های کم اهمیتی هستند، اما یکی از رسالت های مهم نقد، روشنگری درباره همین فیلمهاست که با پیش فرضها و قضاوت های شتابزده با آنها برخورد می شود.‌

مصلحت/ حسین دارابی

در فیلم مصلحت طبق عنوانش یکی‌ از روحانیون بزرگ زمان انقلاب، میان عشق به فرزندش و قانون باید یکی را انتخاب کند اما‌ برای حفظ مصلحت سیاسی و کنترل اوضاع ملتهب زمانه ای که فیلم در آن می گذرد، فرزندش که در درگیری های خیابانی یکی را کشته است را به طور مخفیانه از شهر خارج می کند و ماجراهای ملتهبی در ادامه پیش می آید.‌
این خط کلی داستان است که به خوبی در فیلم، گره افکنی و نقاط اوج و فرود رعایت شده است. اما برگ برنده فیلم اجرای ماهرانه و هوشمندانه آن است. میزانسن های خلاقانه، دکوپاژهای متنوع و از همه مهمتر سیر روایی فیلمی با حال و هوای معمایی و سیاسی را به خوبی رعایت و اجرا کرده است. فیلمی که همه استاندردهای ژانر با درایت در آن اجرا شده و به خصوص بازیگران، به خوبی به شخصیت ها جان بخشیده اند از جمله فرهاد قائمیان، وحید رهبانی، مهدی حسینی‌نیا، مجید نوروزی، ندا کوهی و به خصوص بازی عالی نازنین فراهانی و امتیاز دیگر اینکه طراحی صحنه سالهای بعد از انقلاب را به خوبی ترسیم کرده است.
البته فیلم ضعف‌هایی هم دارد از جمله استفاده زائد و زیاد از موسیقی و افت ریتم فیلم در اواسط آن که در نیمه دوم بهتر می شود و فیلم جانی تازه می گیرد، با یک پایان بندی جسورانه که در مجموع جزو فیلم های خوب جشنواره‌ است.

منصور/ سیاوش سرمدی

سرمدی قبلا هم دستیار کارگردان بوده ،هم مستندسازی کرده و هم تله فیلم ساخته و منصور با نام قبلی اوج ۱۱۰ اولین فیلم بلند سینمایی اوست.
فیلم، طبق عنوانش منصور را قهرمان داستانی عنوان می کند که قرار است او را در قالب شهید ستاری نشان دهد و از زاویه دید شهید ستاری و با نگاهی به چگونگی طراحی و تولید اولین جنگنده کاملا ایرانی ساخته شده که در آن بخش‌های ناگفته از هشت سال جنگ ایران و عراف روایت شده است.
برگ برنده این فیلم نیز – با وجود استفاده از بازیگران کمتر شناخته شده که لیندا کیانی تنها چهره مشهور فیلم است – ساختار و اجرای تازه آن است و سرمدی به خوبی از امکانات سخت افزاری استفاده کرده است‌ تا از دریچه ای تازه به مضمون نگاه کند و در این راستا، فرم بصری غنی و تدوین خوش ریتم با بازی های رئالیستی به خصوص محسن قصابیان، حمید رضا نعیمی و لیندا کیانی، جزو نقاط قوت فیلم هستند و می توان به آینده فیلمسازی سرمدی امیدوار بود.