سینماسینما، مهگان فرهنگ

پوران درخشنده، نویسنده، کارگردان و تهیه کننده سینمای ایران است که  سینما را به مثابه بیان دغدغه ها می‌داند. دغدغه هایی که در میان هیاهوی زندگی نادیده گرفته می شوند. 

پوران درخشنده از سینماگران پرکار، توانمند و دغدغه‌مند است. او متولد ۷ فروردین۱۳۳۰ در کرمانشاه و دانش‌آموخته سینما با گرایش کارگردانی از مدرسه عالی تلویزیون و سینما است. 

پوران درخشنده عضو انجمن‌های فیلمسازان زن آمریکا (WIF)، کارگردانان مستقل آمریکا (IFP)و مرکز بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان یونسکو (CIFEJ) نیز است. او بیشتر به خاطر کارهای ارزشمندی که در حوزه کودکان و نوجوانان، به ویژه کودکان و نوجوانان با نیازهای ویژه و  آسیب‌های اجتماعی وارده به آنها ساخته، شناخته می‌شود. پوران درخشنده اولین زن فیلمساز بعد از انقلاب اسلامی ایران است. 

رابطه (۱۳۶۵) یکی از مهمترین آثار سینمایی است که پوران درخشنده درباره زندگی یک نوجوان کر و لال ساخته است. ناصر، قادر به ایجاد رابطه با اطرافیان خود نیست و تحت فشار اطرافیان و خانواده از همه کس و همه چیز دلزده است، اما معلمش که نقش آن را زنده یاد خسرو شکیبایی بازی می کند به او در برقراری رابطه با دیگران کمک می کند. پوران درخشنده در یکی دیگر از آثار شاخص خودش پرنده کوچک خوشبختی به سراغ دختر بچه ای با نیازهای ویژه می رود.

 پرنده کوچک خوشبختی (۱۳۶۶) به زندگی دختری به نام ملیحه (با بازی عطیه معصومی) می پردازد که بر اثر ضربه‌ روحی در کودکی قدرت تکلم خود را از دست داده است و با یادآوری گذشته دچار تشنج عصبی می‌شود. در طول فیلم و ورود معلمی بنام خانم شفیق ( با بازی هما روستا) تغییراتی در زندگی ملیحه اتفاق می‌افتد. پرنده کوچک خوشبختی یکی از فیلم های خوب سینمای ایران است که به مشکلات جامعه ایران و به آسیب شناسی شیوه های رایج تعلیم و تربیت و مشکلات اینگونه کودکان می پردازد. 

پوران درخشنده برای این فیلم سیمرغ بلورین بهترین فیلم را از جشنواره  فیلم فجر دریافت کرد. در این دو فیلم آنچه مهم است حضور افرادی است که در زندگی این دو نفر ملیحه و ناصر تاثیر می گذارند و این دو نفر دو معلم مهربان و تلاشگر هستند که بیش از هر چیز به وجود و زندگی شاگردان خود اهمیت می دهند. پوران درخشنده تمایل به ساخت و اصلاح دارد. به آموزش و تربیت و خانواده اهمیت می دهد. 

او در ادامه راهش آثاری چون، عبور از غبار (۱۳۶۸)، زمان از دست رفته (۱۳۶۸)،  عشق بدون مرز (۱۳۷۷)، شمعی در باد (۱۳۸۲)، رویای خیس (۱۳۸۴)  بچه های ابدی (۱۳۷۷)، خواب های دنباله دارد (۱۳۸۸)، حرفه‌ای‌ها (۱۳۸۹)، هیس! دخترها فریاد نمی زنند (۱۳۹۱) و  زیر سقف دودی (۱۳۹۵) را ساخته است. او حدود ۸ فیلم مستند ساخته و برنامه های مختلف تلویزیونی نیز در کارنامه خود دارد.

درخشنده در کلیت آثارش بی‌اعتنا نسبت به مسایل اجتماع و آسیب های اجتماعی نیست. او با آثارش تا امروز گام های مهمی در روشنگری مسایل سخت برای کودکان، نوجوانان و زنان برداشته است. در  فیلم هیس دخترها فریاد نمی زنند تلاش بسیاری برای بیان موضوعی را دارد که همیشه پنهان نگاه داشته شده است و همیشه خانواده ها از این موضوع رنج برده و اذیت شده اند. موضوع فیلم  شجاعانه است و خب برگرفته از ذهن دغدغه مند پوران درخشنده. 

درخشنده بی اعتنا به دردهای اجتماع نیست. آخرین فیلم او زیر سقف دودی است که در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر کاندیدای ۶ جایزه شد و دو سیمرغ بلورین دریافت کرد. اما پوران درخشنده پروژه ساخت فیلم  «هیس پسرها گریه نمی کنند» را از خیلی پیش مطرح کرده و در صدد است باز به سراغ رویدادهایی برود که  باید روشنگری شود. 

 او از سینما برای آگاهی  دادن استفاده می‌کند. پوران درخشنده از فعالان سینمای کودک و نوجوان ایران محسوب می شود. با کلیتی که از آثار او دیده می شود اما او ریشه های تفکرش در سینمای کودک و نوجوان است و در این سینما بیشتر کنش اجتماعی دارد و چهره ای شاخص تر است. 

پوران درخشنده با همان فیلم های اولیه اش حتی می تواند جزو فیلمسازانی به حساب بیاید که سینمایی از جنس مدرسه دارند. چه به لحاظ فرم چه محتوا. پوران درخشنده جزو فیلمسازانی است که به نقش معلم (درس دهنده) یا همان آگاهی رسان اعتقاد دارد و خود تلاش دارد در سینمایش نقش آگاهی دهنده داشته باشد.

سینما برای  پوران درخشنده به مثابه رسانه ای است که  بتواند دغدغه‌هایش را بیان کند. او با سینمایش حرف می زند. سینمایش محتوا و حرف‌هایی از جنس مردم دارد. مردمی که با آن‌ها زندگی می‌کند و بویژه کودکان و نوجوانان، چرا که همین کودکان و نوجوانان بعدها اجتماع را خواهند ساخت. 

پوران درخشنده گام هایش را فراتر گذاشته و سراغ معضلات و آسیب ها می رود بدلیل اینکه رویکردش، رویکردی تربیتی، روانشناسی و اجتماعی است.