سینماسینما، رضا صائمی
اتومبیل صرفا یک پدیده صنعتی و تکنولوژیک نیست، گاهی عنصری سینمایی و دراماتیک هم می شود. چه فیلم هایی در طول تاریخ سینما که با قصه یک خودرو گروه خورده یا سرگذشت آدم های قصه با اتومبیل وصل شده است. در این باره می توان به نگارش مقاله ای بلند و مفصل پرداخت و نسبت کاراکترها و ماشین هایشان را بازخوانی کرد. در برخی از آنها اتومبیل خود به یک شخصیت بدل می شود که در شکل گیری و پیشبرد درام نقش مداخله‌گری دارد. در این میان انگار نسبتی بین کامیون و کمدی وجود دارد که دست کم در سریال های تلویزیونی می توان ردپای آن را دنبال کرد. کامیون هایی که حضور پررنگی در قصه داشته یا رابطه عاطفی خاصی بین آن و صاحبش یا مسافرنش برقرار شده و مثل یکی از شخصیت های قصه واجد سمپاتی می شود به طوری که فقدان آن می تواند یک خلاء درامایتک در قصه باشد. اگر بخواهیم به نمونه هایی به عنوان مصداق اشاره کنیم از سریال های نورزوی امسال می توان به مجموعه طنز کامیون اشاره کرد که عنوان سریال هم بر مبنای این اتومبیل انتخاب شده و مهدی هاشمی در نقش نادر که فوتبالیستی پیشکسوت است صاحب کامیونی است که بخش مهمی از قصه به حضور این کامیون و اتفاقاتی که در آن رخ می دهد ارتباط دارد.

همین سریال پایتخت با سفر یک خانواده با کامیون شروع شد و ارسطو یکی از شخصیت های اصلی سریال راننده کامیون بود که بعدها ارتقاء پیدا کرد و ۱۸ چرخ خرید. بخش عمده ای از پایتخت یک درون کامیون اتفاق افتاد و بدنه آن به لوکیشن سریال بدل شد. استفاده دراماتیک و کمیک از کامیون در سریال پایتخت یکی از مهمترین مولفه های این سریال پرطرفدار است و هنوز هم خیلی ها ارسطو را با کامیونش می شناسند. در سالهای کمی قبل تر سریال «خوش رکاب» به کارگردانی علی شاه حاتمی درباره یک راننده کامیون با بازی محمد کاسبی بود که عاشق کامیون خود بود و مجبور شد با کامیونش به جبهه برود. بخش عمده درام و طنز آن سریال با کامیونی که اسمش خوش رکاب بود شکل می گرفت. سریالی که در سری دومش با عنوان خوش غیرت به روی آنتن رفت و همچنان کامیون در آن نقش محوری داشت. به نظر می رسد کامیون به واسطه ویژگی های ظاهری و قابلیت ها و کارکردهای باطنی که دارد اتومبیل مناسبی برای فیلم و سریال های کمدی است.