سینماسینما، فرزانه متین

شاید کمتر کارگردانی در ایران، جسارت آن را داشته باشد که به سراغ یک موضوع داغ و جنجالی مثل لایه های پیچیده ی فساد در فوتبال برود .به همین خاطر فیلم « بازی را بکش» به کارگردانی محمدابراهیم عزیزی از اهمیت بسیاری برخوردار است. پیش از این در سال گذشته با فیلم ضعیف ورزشی «پرویز خان» روبه رو بودیم که به زندگی مرحوم پرویز دهداری می پرداخت. فیلمی که واقعیت در آن بسیار تحریف شده بود. علی ثقفی در مقام کارگردان و‌ نویسنده‌ی «پرویز خان» در واقع با استفاده از تیترها و برش روزنامه های ورزشی، یکی از ملتهب ترین دوران فوتبال کشور را به معرض نمایش گذاشته بود، اما فیلم هم مورد استقبال قرار نگرفت و هم حاشیه های زیادی بعد از اکران داشت. اما در جشنواره سال گذشته، ما با یک فیلم اول یک کارگردان در ژانر درام -ورزشی به نام «بازی را بکش» روبه رو بودیم. فیلمی که از همان ابتدا قصه گو بود و در داستانش، دروغ نمی گفت. عزیزی هر آن چیزی را که ما باید می دیدیم به صورت عریان به مانشان داد. فارغ از شعار گویی به سراغ لیگ فوتبال های دسته پایین، شرط بندی های مربوط به آن و کثیف کاری های پشت پرده ی فوتبال رفت. هر چند که کارگردان وارد فضای شیک لیگ برتر نشد اما در فیلمش نشان داد هر آن چیزی که ما در لیگ های دسته پایین مخصوصا در شهرستان ها می بینیم، هر آن امکان آن را دارد که در لیگ های مهم تر و معتبرتر هم شاهدش باشیم.

عزیزی و تیم تولیدش علیرغم تهدیداتی که از سوی سایت های شرط بندی وجود داشت، همچنان به صورت حرفه ای به کارشان ادامه دادند. عزیزی بارها در مصاحبه هایش گفته است که نباید اجازه دهیم شر عادی شود چراکه این عادی سازی به یک روال ثابت در تجربه ی زیستی افراد تبدیل می شود. «بازی را بکش» دلسوزانه به مخاطبان نشان داد در فوتبال ما هر آنچه که درباره ی فسادهای موردی گفته می شود، درست از آب درآمده ‌و‌چه بسا اگر جلوی آن گرفته نشود ممکن است فساد کل ِ ساختار فوتبال کشور را در بر گیرد.

کارگردان به خوبی با این نوع از مافیای فوتبال آشنایی داشته و از این رو کیفیت محتوایش را فدای استفاده از سوپراستارها نکرده است. با این حال سینماداران در حق این فیلم اجحاف کردند البته نه تنها در حق این فیلم بلکه سایر فیلم‌های اجتماعی. آن ها معتقدند چون مخاطب، آثار کمدی دوست دارد بیشتر سانس های سینما باید در اختیار این فیلم های گیشه ای باشد. البته بیراه هم نگفته اند در مدت سه چهار سالی که ذائقه ی مخاطب عام به سمت و سوی کمدی های نازل کشیده شده، به تبع آثار اجتماعی با شکست رو به رو شده اند. از این رو تهیه کنندگان فیلم ملتهب «بازی را بکش» بعد از دو هفته اکران، مجبور شدند، فیلم را راهی اکران آنلاین در پلتفرم ها کنند با این حال فیلم تماشایی «پیرپسر» تمامی این قواعد را بر هم زد و نشان داد طیف وسیعی از جامعه به دنبال این آثار کمدی های سخیف نیستند، بلکه نبود تبلیغات و ندادن مجال به فیلم های اجتماعی باعث می شود، مخاطب از همان زمان که از منزل اش بیرون می آید با پوستر و بنرهای تبلیغ فیلم های کمدی روبه رو شود.