سینماسینما، زهرا مشتاق 

این وقایع باید ثبت شود. این‌ها بخشی مهم از تاریخ اجتماعی این سرزمین است. و این وظیفه مستندسازان شاخه اجتماعی است که محدودیت‌ها و بخصوص محدودیت زنان را در جایی ثبت کنند. شاید چنین فیلم‌هایی مدت‌ها در بایگانی برود، قابل نشان دادن نباشد، اما بالاخره روزی امکان نمایش پیدا می‌کند. شاید آن روز رئیس‌جمهوری ایران یک زن باشد.
اتفاق استادیوم ورزشی شهر مشهد که بسیاری را دچار حیرت و خشم کرد، یک مستند محض اجتماعی بود که توسط گوشی‌های هوشمند به عنوان یک سند زنده، شما بخوانید یک فیلم مستند، ثبت شد و در شبکه‌های اجتماعی، شما بخوانید مدیوم تصویر و ارتباط نشان داده شد.
نسخه نهایی فیلم به شکل‌های مختلف می‌تواند نشان داده شود. از صدای گریه‌های بلند و فریاد دخترانی که سوزش چشم‌هایشان از اسپری فلفل آنقدر شدید است که احساس می‌کنند دارند کور می‌شوند. یا زنانی که چادر خود را به صورت بچه‌هایشان می‌پیچند که شاید چشم‌هایشان کمتر بسوزد. یا دخترانی که مستاصل دنبال یک بطری آب می‌گردند تا روی چشم‌ها و صورتشان بریزند. شاید اندازه سوزش چشم‌ها مثل وقتی باشد که روی کسی اسید پاشیده باشند. حالا تماشاگر فکر می‌کند این زنان چه کسی هستند؟ یا چه کار ( کار را کشیده تلفظ کنید.) کردند که دارند چنین تنبیه می شوند؟ ! دوربین جلو می‌رود و با یکی از دختران که هنوز سرپاست حرف می‌زند. خانم اینجا چه خبر است؟ چه شده؟ چرا به شما اسپری فلفل زدند؟ مصاحبه شونده: (در حالی که دستش را بالا می‌برد و بلیتش را نشان می‌دهد.) هیچی ما با بدبختی و تلاش موفق شدیم از سایت بلیت بخریم تا بازی ایران و لبنان را ببینیم. حالا که آمدیم، نه تنها راهمان ندادند، اسپری فلفل به رویمان پاشیدند تا متفرق شویم. یکی از آن پشت داد می‌زند تا گورمان را گم کنیم. بعد چند زن دیگر جلو می‌آیند و با خشم تقریبا داد می‌زنند که چرا اینجا مردها غیرتی نمی‌شوند؟ چرا بازیکنانی که ما برایشان سر و دست می‌شکنیم، نگفتند ما بازی نمی‌کنیم مگر آنکه زن‌ها هم داخل استادیوم باشند؟ اصلا چرا تماشاگران مرد حمایت نکردند؟ چرا حاضر می‌شوند بدون زن‌ها به استادیوم بروند. اصلا می‌گذاشتند بازی بدون تماشاگر برگزار می‌شد تا دنیا بفهمد با یک حق طبیعی و خیلی خیلی بدیهی و اولیه چطور برخورد می‌شود. دختر جوان دیگری از میان جمعیت خودش را به جلو می‌کشاند و همان طور که چشم‌هایش از شدت سوزش فلفل سرخ سرخ شده است فریاد می‌کشد آخر فیفا را که نمی‌توانید گول بزنید. به دروغ سایت را نشان می‌دهند که به زنان هم بلیت فروخته‌اند. کو؟ کجاست؟ ما همان زن‌ها هستیم. پس چرا بیرونیم؟ بازی که شروع شده، ما هم قانونی بلیت خریده‌ایم. چرا راهمان نمی‌دهید؟ پس چرا طرفداران تیم لبنان را راه داده‌اید؟ آنها خودی هستند و ما غیر خودی؟ آنها شهروند درجه یک هستند و ما درجه دو؟ آقای مدیر فیفا اصلا فوتبال ما را تعلیق کنید تا تکلیف زن‌ها برای ورود به استادیوم روشن شود.
بعد همهمه بیشتر می شود. زن‌هایی با چشم‌های سرخ بیشتر می‌شوند. و دیالوگ ها در دل هم با فریاد ادا می‌شود.