سینماسینما، حمید عبدالحسینی* 

تاریخ تلویزیون در ادوار مختلف شاهد پخش سریالهای گوناگونی خاصه در گونه معمایی بوده است اما هیچ یک به انداره سرنخ تا این اندازه ماندگار و در یاد ماندنی از آب در نیامده است. کیومرث پوراحمد با درکی درست از این ژانر، مدیوم تلویزیون و نیز تلاشی ارزشمند در جهت خلق یک کارآگاه ایرانی و بومی موفق شد تا مجموعه ای کاملا متمایز از سایر سریال های با این محوریت را تولید و روانه آنتن کند. (این سریال این روزها از شبکه آی‌فیلم بازپخش می‌شود) داشتن یک شخصیت پلیسی با نگاهی اینجایی و برآمده از استانی خارج از پایتخت به خودی خود ایده ای بسیار جالب توجه و بکر در زمان ساخت سرنخ به حساب می آمد که می توانست به عنوان یک الگوی متداوم در سالهای بعد نیز مورد استفاده قرارگرفته و مجموعه ای در فصل های متعدد را شامل شود. بهره گیری از شوخ طبعی و مطایبه در پردازش کاراکتر امیر حسین (جهانبخش سلطانی) به عنوان کارآگاه اداره آگاهی و رابطه جذاب و ملموس او با دستیارش مصطفی (بهزاد خداویسی ) و نیز حضور مادر با بازی دوست داشتنی زنده یاد پروین‌دخت یزدانیان از نقاط عطف این مجموعه به حساب می آمد که فضایی دلنشین و همذات پندارانه را در فضای معمایی سریال ایجاد می کرد و به نوعی به عنوان یک تلطیف کننده عمل می کرد.

داستانهای سرنخ و آدمهایش به ظاهر ساده جلوه می کنند اما به زعم نگارنده این سادگی ظاهری با نوعی استراتژی در بخش فیلمنامه همراه بوده است و پوراحمد کوشیده تا رنگ و بویی ایرانی به ماجراهای مجموعه اش ببخشد که درحال ساخت سریالی پلیسی برای مخاطب ایرانی ست که اتفاقاتش در جامعه ای با چنین مختصاتی به وقوع می پیوندد، جامعه ای که فرهنگی مختص خود را داراست و این فرهنگ حتی در نوع بزهکاری و ارتکاب جرائم نیز کاملا مشهود است.
تماشای مجدد سرنخ افسوس و حسرتی ست بر عدم ادامه مجموعه ای که می توانست به مثابه یک الگوی کارآمد دراین حوزه تلقی شود اما اکنون صرفا به یک نوستالژی تبدیل شده است هر چند خبرهایی از ادامه ساخت این مجموعه به تازگی منتشر شده است.

*نویسنده و کارگردان