محمد دیندار_ ایستاده در غبار شرح حال و زندگی یکی از فرماندهان بزرگ هشت سال دفاع مقدس یعنی احمد متوسلیان است که تاکنون حرفها و خاطرات بسباری از او نقل شده و اینک بر پرده سینما شاهد جان گرفتن این خاطرات و زندگی می باشیم.
ورای از تکنیک فیلم سینمایی ایستاده در غبار که تاکنون نمونه ای برای آن مثال زده نشده و فیلم را بین مرز مستند و داستانی نگه داشته و خلسه ای خاص از این جهت به تماشاگر می بخشد،عامل اصلی و مهم دیگری که باعث مقبولیت فیلم می گردد،وجود یک قهرمان با تمام وجوه انسانی است.یعنی انسانی که در عین شجاعت گاهی بدجوری هم عصبانی می شود و در عین تدبیر،گاهی اشتباهاتی هم دارد که بابت آنها عذر خواهی می کند؛ قهرمانی که باعث حس همذات پنداری در مخاطبان گردیده و او را نه به عنوان یک ابرقهرمان دست نیافتنی و فانتزی،بلکه به عنوان قهرمانی از جنس مردم و قابل لمس باور می کنند.
وجود یک قهرمان تمام عیار برای فیلمی همچون ایستاده در غبار آن هم در سینمایی که مدتهاست با قهرمانان خود قهر کرده،مانند اکسیری است که به این اثر روح و قدرت می بخشد .
فیلم از کارگردانی،بازیگری،طراحی صحنه و موسیقی قابل تحسینی برخوردار است،با این حال از بخشی فرازهای مهم زندگی احمد متوسلیان کمی با عجله می گذرد،مانند نقش این فرمانده دلاور در جریان عملیات بیت المقدس که نیاز به پرداخت بیشتری به آن در طول فیلم احساس می شود.
در هر حال ایستاده در غبار یک اتفاق بزرگ در سینمای ایران محسوب می شود و افزون بر آن نشان می دهد که سینمای جهان کماکان این قابلیت را دارد که سبک هایی نو
را عرضه نموده و تنها به سبکهای تعریف شده و گاه کلیشه ای بسنده نکند.
با تماشای ایستاده در غبار معلوم می گردد که تهیه کننده آن یعنی حبیب والی نژاد برای شکل گیری این اثر هیچ چیزی کم نگذاشته و هر آنچه را که باید برای بهتر شدن فیلم فراهم نموده است،این در حالی است که تعداد قابل توجهی از فیلمهای سینمای ایران در بخش های دولتی و خصوصی بخاطر بسته عمل کردن تهیه کنندگان دچار آسیب می شوند.
کلام.آخر اینکه نمی شود شما علاقمند و عاشق سینما و کشورتان باشید و دلتان برای دیدن یک فیلم خوب تنگ شده باشد،اما ایستاده در غبار را نبینید.