سینماسینما، علی پاکزاد
دو فیلم جسورانه در میان آثار سال ۹۸ وجود داشت که جز با جسارت کارگردانانش شکل نمی گرفت یکی “شبی که ماه کامل شد” و دیگری “مسخره باز”.
جسارت در کارگردانی آنهم در موضوعات پر تنش و پر از حرف و حدیث، موهبتی است که نرگس آبیار دارد. فیلم آبیار که داستانی واقعی را به تصویر می کشد، نگاهی نظامی و امنیتی دارد که تمام سعی خود را کرده تا سفارشی و تبلیغی نشود و رویکردی اجتماعی را بر سراسر آن بگستراند. حکایت زنی که در مخمصه و ملغمه ای از جنگ و ترور درگیر می شود و نظاره گر خشونت می شود. آبیار وسوسه این را پیدا نمی کند که بر ضدقهرمانهایش بتازد. او سعی می کند شخصیت پردازی هایش براساس واقعیت و تصوری که او از داستانی تروریستی دارد پیش برود و همین امر گاه نجات دهنده فیلم است. هر چند شاید نتوانسته باشد سیر تحول تبدیل یک آدم عاشق پیشه را به یک جانی فرمانبردار خشن به خوبی ترسیم کند. تحول شخصیتی موضوعی است که پای کارگردان را لنگان می کند هر چند فیلم با حرکات دوربین روی دست تنه به مستند می زند اما کافی نیست.
فیلم، با ریتم آهسته و جذاب یک عاشقانه آرام آغاز می شود و بیننده نمی داند که چه فاجعه ای را به تماشا خواهد نشست. فرار از اجتماع ساختمانها و ماشین ها به مرز خاکی سوت و کور و غربت یکی از فرایندهای پیچیده ای است که در گستره جغرافیایی از تهران تا پاکستان به خوبی نمایانده شده و لهجه ها و موسیقی های بومی به درستی آن را همراهی می کنند. تصاویر مهیب به خوبی بر پرده عریض سینما می نشیند و استفاده به موقع و احتمالا برنامه ریزی شده از لوکیشنهای خارجی بسیار جاندار و پر ابهت است. دقت نرگس آبیار در جزییات داستان گاه ستودنی و گاه اندک و دم دستی است. چیدمان بازیگران و بازی گیری یکی از نقاط قوت کارگردان این فیلم است. میتوان گفت همه بازیگران در نقش خود تا جایی که توانسته اند به او کمک کرده اند.
از دیگر سو همایون غنی زاده با جسارت خارق العاده ای از عرصه تئاتر به عرصه سینما آمد و فیلمی ساخت که در زمان و مکان و تاریخ نامشخصی اتفاق میافتد و پر از ارجاعات سینمایی است. پر از شکستن زمان، پر از موتیفهای بصری و کلامی آنهم در یک مکان ثابت. سرشار از ادای دین به «پاپیون» و «لئون» تا «سوئینیتاد» و «عطر: داستان یک قاتل»، «کازابلانکا» و «هزاردستان» و… . یقینا فیلم به استاندارد فیلمهای فانتزی که کمتر در ایران تجربه شده بسیار نزدیک است هر چند که ذائقه تماشاگر و نقاد برنتابد و به ویژه به دلیل خصیصه تئاتری بودن صحنه هایش مورد انتقاد قرار بگیرد. طبیعی است که جسارت ورود به اینگونه فانتزی ها بی آزمون و خطا نیست اما یک دستاورد است.
طراحی صحنه بی نظیر است. تدوین پر برش قابل ستایش است و موسیقی اعجاز می کند و با تمام اینها ما هنوز در یک محیط بسته سلمانی هستیم با سه آدم و سه رویا و داستانی که بریده بریده همچون پازل باید بهم بچسبد تا فیلم به انجام برسد. اما فارغ از همه اینها مسخره باز روزنه ای است برای اینکه مخاطب عادی سینما قدری رویاپردازی اش را تقویت کند. مسخره باز شاید سرراست نباشد اما کارگردانش جسارت به خرج داده تا با تخیل خود و استفاده از تمام عناصر دم دستش زمین را به آسمان ببافد. فیلم این حس را در بیننده القا می کند که بالاخره چی شد؟ داستان چه بود؟ رویاها چه شدند؟ بعد از پایان فیلم است که می فهمی همه اینها هدفمند بوده اند و تو می توانی داستان خودت را بپرورانی!
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- تهیهکننده سریال «بامداد خمار»: حاشیه همیشه هست/ هدف همه ما مخاطب است
- نرگس آبیار کارگردان «بامداد خمار» شد
- طریقهی ابلق شدن/ نگاهی به فیلم «ابلق»
- «ابلق» اکران آنلاین میشود
- ماجرای میراث فرهنگی و «سووشون» آبیار به کجا رسید؟
- گفتوگو با نرگس آبیار/ «ابلق» قصه سکوت یک «زن» در برابر مصلحتطلبیهای ظالمانه است
- مصلحت آرمانشهر گمشده/ نگاهی به فیلم «ابلق»
- نرگس آبیار داور یک جشنواره ایتالیایی شد
- نرگس آبیار داور جشنواره کازان شد/ نمایش ۹ فیلم ایرانی
- روند تازه پروژههای تصویری؛ تولید و نمایش توأمان نسخه سینمایی و سریال
- ساترا به سه سریال مجوز داد
- گریزی از نقایصِ ناگزیر هستی نیست!/ مرحوم وحید اسلامی و نرگس آبیار
- آبیار در واکنش به ویدئوی اعتراضی مهرجویی: خشم کارگردان بزرگمان تداعیکننده خشم شخصیتهای «هامون» و «پستچی» است
- «نشان ویژه کارگردان موفق» جشنواره ترکیه به نرگس آبیار رسید
- نمایش «شبی که ماه کامل شد» در یک جشنواره سوئدی
نظر شما
پربازدیدترین ها
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- سعید راد درگذشت
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
آخرین ها
- عشق از راه میرسد/ نگاهی به فیلم «چرا گریه نمیکنی؟»
- معرفی فیلمهای سارایوو ۲۰۲۴/ ۵۴ فیلم در ۴ بخش رقابت میکنند
- فیلم استیو مککویین پایانبخش جشنواره نیویورک ۲۰۲۴ شد
- دو جایزه جشنواره ایتالیایی به «سرنوشتِ» ایرانی رسید
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
- «درون بیرون ۲» پرفروشترین انیمیشن تاریخ شد/ عبور از «یخ زده ۲»
- گفتوگو با مدیر جشنواره ونیز؛ سینما همچنان مؤثرترین راه برای اندیشیدن به دنیای معاصر است
- بهترین مستندهای سال در فهرست نهایی جوایز مستند بریتانیا ۲۰۲۴
- مراسم تشییع زنده یاد سعید راد / گزارش تصویری
- ستارهای که عاشق وطنش بود؛ بدرقه سعید راد به خانه ابدی
- واکنش وزیر ارشاد به انتقادات سینماگران از یک مصوبه
- به مناسبت آغاز ششمین سال فعالیت سوینا منتشر میشود؛ نسخه ویژه نابینایان «راتاتویی» با صدای محسن بهرامی
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- پدر، عشق و پسر/ درباره علیرضا داوودنژاد و «در انتهای شب»
- اعلام فیلمهای جشنواره ونیز؛ «شاهدِ» ایرانی در بخش افقها
- «مرد نمکی» به مثابه یک جریان بوروکراتیک
- جشنواره درسدن به «پریسان» ۳ جایزه داد
- نمایش «پیانو» در جشنواره «بچههای مارانو»
- سینمای ایران تیرماه امسال ۱۲۰ میلیارد فروخت
- سه نمایش جدید روی صحنه عمارت نوفل لوشاتو
- انتشار قسمت دوم نسخه ویژه نابینایان «هزار دستان» با صدای بهروز رضوی
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- فیلمهای بخش هفته منتقدان ونیز معرفی شدند/ فیلم یک سینماگر ایرانی در لیست
- انیمیشن ایرانی نامزد «گل طلایی» چینی شد
- «۱-» در آمریکا رقابت میکند
- سعید راد / گزارش تصویری
- معرفی بازیگران نمایش «رگتیچ»/ آغاز بلیت فروشی
- نمایش و تحلیل فیلم «ساز دهنی» امیر نادری در بنیاد حریری
- سعید راد درگذشت
- انتشار عکس گریم متفاوت رضا عطاران/ «قیف» اکران میشود