سینماسینما، عزیزالله حاجی مشهدی
نمایش «پایینِ گذر سقّاخانه»، نوشتهی اکبر رادی، به کارگردانی: رضا بهرامی
تالار سنگلج در شهریور ماه امسال، شاهد نمایش یکی دیگر از آثار نمایشی زنده یاد اکبر رادی با عنوان «پایینِ گذر سقاخانه» (۱۳۸۴) بوده است. تماشای این نمایش، فرصت تازهای فراهم آورد تا بار دیگر با قرار گرفتن در حال و هوای یک فضای سنّتی، در پایین گذر سقاخانه، به آدمهای روزگار سپری شده، با خُلق و خوها و زبان و بیان خاص آنها، دیداری تازه داشته باشیم. همچنان که از فضاسازی و صحنه پردازی آن بر میآید، داستان این نمایش در یکی از محلههای قدیمی تهران میگذرد که با حضور محوری دو قهرمان کشتی (طاهر و فری) شاهد رقابتها و رویارویی آنان با یکدیگر هستیم. وجود پریناز -دختر یکی از بزرگان محل به اسم حاجی میناچی- به عنوان عامل مهم ایجاد انگیزه برای رویارویی و ایجاد کشمکش میان دو شخصیت محوری قصه، آتش این رقابت و رویارویی را شعلهورتر میکند و در واقع بُنمایهی اصلی رقابت این دو نفر و ایجاد کشمکش میان این دو شخصیت محوری میشود. برنده شدن طاهر ( بهروز پناهنده) در مسابقهی قهرمانی کشتی و دریافت جام و مدال قهرمانی، آن هم در حالی که فری (کهبُد تاراج) به دلیل مصدومیت، موفق به حضور در مسابقات قهرمانی نمیشود، برای فری به چالشی جدی بدل میشود. به ویژه که او درحالی خاطرخواه پریناز (شادی ضیایی) است که پریناز، سخت دلباختهی طاهر است.
فضاسازیهای انجام شده از سوی کارگردان نمایش، با استفاده از تمهیدات لازم در صحنه پردازی و به کارگیری چند نماد و نشانهی آشنا از فضاهایی چون سقاخانه و معماری سنتی گذرگاه زیر بازارچه و… به گونهای است که نتیجهی کار را در مسیر اجرای یک نمایش با درونمایهای عاشقانه، بسیار «واقع نما» جلوه میدهد و تماشاگر نمایش نیز با پذیرش واقعنمایی صحنهها، کلیت اثر را باورپذیر میپندارد.به ویژه که نمایشنامهنویس، در کار ظریف در هم آمیختنِ یک مضمون عاشقانه با باورهایی از جنس اعتقادات باورمندان شیعه در کنار برخی مسایل مربوط به زندگی و روابط اقتصادی -اجتماعی آدمهای بازاری، بسیار دقیق و موفق عمل کرده است.
یکی از ویژگیهای یگانهی اکبر رادی در مجموعهی نمایشنامههایی که به نگارش درآورده است، چیرگی و تسلط او در نگاشتن گفتوگوهای آمیخته به کنایهها و اشارهها و تمثیلهای بیشمار از زبان شخصیتها و آدمهایی از قشرها و طبقههای مختلف اجتماعی ماست. از کشاورز گرفته تا معلم و وکیل و دکتر و ارباب و رعیت و آدمهای کوچه و بازار، همه و همه در نمایشنامههای او در جای درست خود قرار دارند و زبان و گفت و گوهایشان به دور از هرگونه آرایهی ساختگی و تصنعی، برای نمایش دوستان، طبیعی و دلنشین به نظر میرسد. اگرچه بیشتر نمایشنامههای او از منظر سبکشناختی از جنس واقعگرایی انتقادی (critical realism) به نظر میرسند، با این همه، سبک نمایشنامهنویسی او را نمی توان تنها به این گونهی خاص محدود کرد.
رضا بهرامی طراح و کارگردان این نمایش در برگردان چنین نمایشی – در اجرا- با شناخت مناسبی که از فضای بازار و پایین شهر داشته است، آشکارا کوشیده است تا به همین سبک واقعگرایی انتقادی، وفادار بماند. رادی در قالب شخصیتهای محوری چنین اثری، با آدمهای زیر بازارچه و به اصطلاح پایین شهری همراه میشود و اجرای مناسب نمایش به تماشاگر چنین نمایشی نیز این فرصت را میدهد که بتواند به آدمهای نمایش به خوبی نزدیک شود و در بزنگاههای حساس، با شخصیتهای آن همدلی کند. هرچند نباید این واقعیت روشن را انکار کرد که درک فضای چنین نمایشی، برای همهی مخاطبان – به ویژه کسانی که آشنایی چندانی با زبان و فرهنگ اجتماعی آدمهای منتسب به پایین شهر نداشته باشند– به راستی چندان آسان نیست. به بیان دیگر، تنها کسانی بیشتر از دیگران میتوانند به حال و هوای چنین نمایشی نزدیک شوند که با فضاهایی چون سقا خانه، قهوه خانه و آیینها و مراسم ویژهی محرم و عزاداری و… آشنایی نزدیکی داشته باشند.
در مجموع اجرای چنین نمایشی را به ویژه با توجه به بازیهای در خور اعتنای دو سه بازیگر محوری آن، طراحی و کارگردانی کم نقص و همچنین در استفاده از آهنگسازی و طراحی مناسب و به کارگیری ساز کمانچه و تناسب آن در فضاسازی های سنّتی نمایش (به سرپرستی محمدرضا نریمانی) و با خوانندگی و اجرای زندهی علیرضا درویش را باید اجرایی موفق و منطبق با حال و هوای متن اصلی چنین نمایشنامهای به حساب آورد. بخصوص که کشته شدن طاهر، صد البته نه به دست فری به عنوان رقیب اصلی وی، بلکه به دست امیر (امیر عدلپرور) آن هم از پشت سر و به شیوهای ناجوانمردانه (به مصداق از پشت خنجر زدن!) فضایی بسیار تاثیر گذار در اجرای این نمایش پدید آورده است… و صد البته، هنوز جای آن دارد که با توجه به روشن شدن ماجرای درگیری دو شخصیت محوری نمایش و چالش اصلی میان آن دو، برای تماشاگران نمایش، از برخی آمد و شدها و حتی گفت و گوهای تکراری آدمهای اصلی نمایش در کنار سقاخانه، کم کرد و برای پیشگیری از ملال آور شدن نمایش، بین ۵ تا ۱۰ دقیقه از زمان اجرای آن کاست تا با نمایشی منسجمتر و گرم و گیراتر رو به رو باشیم.
![](/wp-content/themes/cinemacinema/img/tel.gif)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- همزمان با زادروز بهرام بیضایی و سالمرگ اکبر رادی؛ «سرفصل» با یادکردی از نصرتالله نویدی منتشر شد
- معرفی هیات انتخاب بخش فضای باز جشنواره نمایش عروسکی
- داستان زیرگذر/ نگاهی به نمایش «پایین، گذر سقاخانه»
- فروپاشی یک خانه پوشالی
- پیام شهرام کرمی به جشنواره تئاتر رادی: نگذاریم صحنه بیگفتوگو بماند
- اعلام آثار راه یافته به مسابقه مونولوگ اکبررادی جشنواره تئاتر اکبر رادی
- هدف جشنواره تئاتر رادی حمایت از نمایشنامهنویسان است
- همایش بنیاد رادی شناسی فراخوان داد
- تقدیم اجرای «شوایک، سرباز ساده دل» به اکبر رادی
پربازدیدترین ها
- یادداشت کیوان کثیریان؛ کلی آیهی یأس و یک آرزو/ درباره انتخاب وزیر ارشاد دولت چهاردهم
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- سعید راد درگذشت
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
آخرین ها
- عشق از راه میرسد/ نگاهی به فیلم «چرا گریه نمیکنی؟»
- معرفی فیلمهای سارایوو ۲۰۲۴/ ۵۴ فیلم در ۴ بخش رقابت میکنند
- فیلم استیو مککویین پایانبخش جشنواره نیویورک ۲۰۲۴ شد
- دو جایزه جشنواره ایتالیایی به «سرنوشتِ» ایرانی رسید
- مراسم اکران خصوصی فیلم ساعت ۶ صبح / گزارش تصویری
- «درون بیرون ۲» پرفروشترین انیمیشن تاریخ شد/ عبور از «یخ زده ۲»
- گفتوگو با مدیر جشنواره ونیز؛ سینما همچنان مؤثرترین راه برای اندیشیدن به دنیای معاصر است
- بهترین مستندهای سال در فهرست نهایی جوایز مستند بریتانیا ۲۰۲۴
- مراسم تشییع زنده یاد سعید راد / گزارش تصویری
- ستارهای که عاشق وطنش بود؛ بدرقه سعید راد به خانه ابدی
- واکنش وزیر ارشاد به انتقادات سینماگران از یک مصوبه
- به مناسبت آغاز ششمین سال فعالیت سوینا منتشر میشود؛ نسخه ویژه نابینایان «راتاتویی» با صدای محسن بهرامی
- بلوغ طلاق/ به بهانه نمایش دو سریال «افعی تهران» و «در انتهای شب»
- پدر، عشق و پسر/ درباره علیرضا داوودنژاد و «در انتهای شب»
- اعلام فیلمهای جشنواره ونیز؛ «شاهدِ» ایرانی در بخش افقها
- «مرد نمکی» به مثابه یک جریان بوروکراتیک
- جشنواره درسدن به «پریسان» ۳ جایزه داد
- نمایش «پیانو» در جشنواره «بچههای مارانو»
- سینمای ایران تیرماه امسال ۱۲۰ میلیارد فروخت
- سه نمایش جدید روی صحنه عمارت نوفل لوشاتو
- انتشار قسمت دوم نسخه ویژه نابینایان «هزار دستان» با صدای بهروز رضوی
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با نادر ساعیور به بهانه حضور فیلمش در بخش جنبی جشنواره ونیز/ انسان دشواری وظیفه است
- فیلمهای بخش هفته منتقدان ونیز معرفی شدند/ فیلم یک سینماگر ایرانی در لیست
- انیمیشن ایرانی نامزد «گل طلایی» چینی شد
- «۱-» در آمریکا رقابت میکند
- سعید راد / گزارش تصویری
- معرفی بازیگران نمایش «رگتیچ»/ آغاز بلیت فروشی
- نمایش و تحلیل فیلم «ساز دهنی» امیر نادری در بنیاد حریری
- سعید راد درگذشت
- انتشار عکس گریم متفاوت رضا عطاران/ «قیف» اکران میشود