سینماسینما، گلاره محمدی

اگر فیلم را ندیده‌اید این نوشته حاوی برخی جزئیات از داستان است

نخستین فیلم بلند آرین وزیردفتری فیلم پیچیده‌ای‌ست، فیلمی با تکیه بر روابط میان انسانها و هویت فردی شخصیتهایی که تغییر موقعیت می دهند. اولین مولفه ای که در این تغییر یا جابجایی بروز و ظهور بیرونی دارد نوع پوشش بازیگران فیلم است. اینکه فیلم درونمایه روان شناختی دارد یا جهانش بر پایه نظریه های فلسفی استوار است، برای طراح لباس اهمیت چندانی ندارد.

طراح در این فیلم می بایست شخصیت اصلی (طناز طباطبایی) را در نقش رویا به درستی تعریف کند و عناصر بصری متناسب با طبقه فرهنگی-اجتماعی او را به دقت کنار هم قرار دهد تا مسیر دراماتیک تغییر، جابجایی و تعویض موقعیتها، منطقی و باورپذیر به نظر برسد و از دید مخاطب موجه جلوه کند. دیگر آکسسواری که بار دراماتیک دارد و نقشی ظریف و حساس را در قصه ایفا می کند عینک است. رویا با عمل چشمش از عینک بی نیاز می شود و عینک او روی صورت زیبا می نشیند و زیبا را در شبیه شدن و فرو رفتن در نقش رویا یاری می کند.
در همین راستا قاب عکس ها، پیانو و تمام وسایلی که متعلق به رویاست کم کم از او گرفته می شود شاید به بهانه فروش و تبدیل شدن به پول برای مهاجرت. اما همین مهاجرت هم صرفاً نقل مکان از تهران به کپنهاگ نیست بلکه به نوعی تغییر هویت است و پذیرش نقشی در جایی دیگر، جایی که علیرغم انتخاب آن تصویر و آینده ای از آن مشخص نیست.
کارگردان با انتخابی هوشمندانه این دو موضوع را در هم آمیخته تا آنچه در ذهن داشته را با تاکید بیشتری به تصویر بکشد و بتواند تماشاگر را تا پایان با جهان فیلم همراه سازد. بازی بی نظیر طناز طباطبایی، موسیقی درخشان بامداد افشار در کنار خلق فضای بصری ویژه ای که در خدمت روایت داستان است و توسط محسن نصرالهی (طراح صحنه) و الهام معین(طراح لباس) به ثمر رسیده است، قطعاً جزو اتفاقات جشنواره محسوب می‌شود.