سینماسینما، حمید عبدالحسینی*

نمایش«اون و اراذل کوچه پشتی یا از پیراهن دموکراسی خون می‌چکد»، به نویسندگی و کارگردانی علی روان بُد

انتقال هر کانسپت و مفهومی به ویژه بر صحنه‌ی نمایش نیاز به ساختار و فرم خاص و تکنیک متناسب با معنای موردنظر دارد؛ نمایش «اون..» نیز می کوشد تا راهی تازه برای بیان درونمایه خود بیابد. «اون…» با تمی سیاسی _اجتماعی به نقد مناسبات و روابط برآمده از جامعه ای بیمار می‌پردازد و از طریق تلفیق سبک بصری فرمالیستی و حضور گروه فرم و ایجاد تناسب با حال و هوای کاراکترهای اصلی و موقعیت هریک از آنها درصدد است تا آنارشیسم حاکم بر اتمسفر و جغرافیای شهر خیالی و بی‌زمان و مکان خود را که درواقع هر زمان و مکانی را شامل می شود، توصیف و تعریف کند.
در چنین مجموعه‌ای از نمادها و استعاره ها گروه بازیگری (به واسطه‌ی تنوع تیپ ها و شخصیتها) چه در انتخاب و چه در هدایت و ایفا از اهمیت ویژه برخوردار است که دقت بالای کارگردان را می طلبد و حتی در طراحی حرکات گروه فرم نیز یکی از رئوس آماده سازی اجرای چنین نمایشی‌ست. بازیگرانی از طیف ها و تجربیات مختلف که برخی کهنه کارترند که از آن میان فرزاد دشتی در نقش اون برای ساختن کاراکتری چند وجهی که از یک سو محبوب و از سوی دیگر دارای رذیلت هایی‌ست انتخابی به جا و هوشمندانه محسوب می شود و نمونه های دیگری همچون ابوالفضل سلحشور، پوریا جلال وندی، عیسی محمدی، نیما عابدی خیابان، محمد عباداللهی، میترامسائلی(همین طور به عنوان طراح حرکت ) هلیا رضایی و مانلی خاتمی را هم می‌توان در همین زمره مثال آورد.
«اون…» علی رغم برخی کاستی ها به سبب پاره ای ناهماهنگی های اجرایی نظیر عدم انسجام گروه فرم در برخی بخشها و یا مشکلات نورپردازی و نیز طولانی بودن بعضی از موقعیتهای نمایشنامه علی الخصوص در قسمتهای پایانی، از اجرایی تفکر برانگیز و دغدغه‌مند حکایت می کند و واکنشی‌ست هنرمندانه در برابر جهالت های همیشگی همه‌ی دوران‌ها. جهالتی که مع الاسف در بسیاری موارد از جبر برمی آید.

*نویسنده و کارگردان