سینماسینما، ایلیا محمدی‌نیا
در یکی از روزهای کارگاه تخصصی آواز استاد شجریان یکی از هنرجویان از بازخوانی آثار قدما و در کل آثار سایر خوانندگان پرسید. استاد گفت اگر اثری از منظر تکنیکی و ساختاری در حوزه تصنیف و آواز ایراداتی داشت اما در عین حال در حافظه موسیقایی مردم به هر دلیلی جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده بود و مردم دوستش داشتند حق بازخوانی ندارید چرا که با این کار به تصویر ذهنی مخاطب در مواجهه با آن اثر لطمه می زنید. بعد، از اذان موذن‌زاده اردبیلی یاد کرد که جایگاهی ویژه در نزد مردم دارد و بهتر است هیچ‌گاه بازخوانی نشود.
برنامه نود و عادل فردوسی‌پور بی شک بی ایراد نیست شاید بارها و بارها منتقدش بودیم اما یادمان نرود بیست سال مردم دنبالش کرده اند و دوستش دارند. سخت است در رسانه ای فراگیر همچون تلویزیون برای مدتی طولانی برنامه ای بسازید که به تکرار نیفتد. مهم نیست که سالها برنامه ای را کش بدهید مثل برنامه ورزش و مردم اما می دانیم که سالها بود و هست که جذابیتش را از دست داده بود مهم این است که هر برنامه حرف های تازه داشته باشید و برنامه نود عادل فردوسی‌پور داشت.
این که کج سلیقگی و لجبازی مدیران تلویزیون مسبوق به سابقه است. و بر هیچ کس پوشیده نیست امر تازه ای نیست. قصه ربنای استاد شجریان که یادتان هست.
جناب فروغی
نمی خواهم بگویم حق ندارید برنامه نود را تعطیل کنید. مدیرید و صاحب اختیار و همه کاره شبکه سوم ، دارای قدرت بی حد و حصر و گویا پرنفوذ و بی علاقه به علاقه‌مندی مردم و اقتدارگرا و کاملا احساساتی.
اما حق ندارید حافظه تصویری مردم را با ادامه ساخت نود با گروه و مجری دیگری مخدوش کنید.
بگذارید برنامه نود با عادل فردوسی‌پور برای او و مردم ما بماند.
ان شاءالله که می توانید.
جناب فروغی
می دانم برایتان مهم نیست برنامه ای بیست سال دوام داشته باشد و در پی این همه سال نه از کیفیتش کم شده باشد و نه از میزان علاقه‌مندی مردم به آن.
می دانم برایتان مهم نیست که بیست سال دوام یک برنامه تلویزیونی را شاهد باشیم که سلامتش را حفظ کند.
لطفا به جای برنامه نود اگر دلتان خواست برنامه صد یا دویست و.. بسازید.
اما باز تکرار می کنم بگذارید برنامه نود برای مردمی که دوستش دارند با عادل فردوسی پور بماند.
می توانید؟