سینماسینما، رضا صائمی
جشنواره به نیمه رسیده و هنوز فیلم های زیادی است که فرصت نمایش نیافته اما برآیند همین نیمه اول و اخبار و اطلاعاتی که درباره مابقی فیلم ها منتشر شده نشان می دهد که مسائل و چالش های اجتماعی، ردپای پررنگی در فیلم های امسال دارد. فیلم هابی که با مفاهیم و موقعیت هایی مثل فقر، اعتیاد، شکست، بن بست ها، ناامیدی ها و افسردگی ها، خیابان های شلوغ، آدم های شر و خشونت های خانگی و خیابانی گره خورده و از تباهی ها و سقوط و نزول اخلاق حرف می زند. گویی با یک سینمای اشک و خشم مواجه هستیم که حال آدم های داستانش خوب نیست و قصه هایش با غصه های تلخی روایت می شود. البته این نه اگزجره شدن واقعیت است نه اگزوتیک شدن آن. سینمای ما اکنون روایتی از جامعه ماست و قال آن بازتاب حال مردمی که مدتی است حالشان خوب نیست. فیلم های امسال جشنواره بار دیگر می تواند مناقشه قدیمی سیاه نمایی یا آسیب شناسی را در کانون نقد و تحلیل قرار دهد. اینکه آنچه بر پرده سینما می بینم همان چیزی است که در کف خیابان ها می بینیم یا در روایت آن اغراق شده است؟ واقعیت این است که سینمای اجتماعی لزوما سینمای تلخ و سیاهی نیست و می تواند قصه ای اجتماعی با سویه هایی از امید و شادی را هم در ذیل این گفتمان سینمایی قرار داد اما وقتی واقعیت های اجتماعی تلخ است نمی توان انتظار داشت که سینمای اجتماعی از شیرینی ها سخن بگویید. اینکه در سالهای اخیر میل به ساخت فیلم درباره مسائل و دغدغه های اجتماعی زیاد شده یک مد و موج سینمایی نیست این خود واقعیت های اجتماعی است که خودش را بر سینما عرضه و تحمیل می کند و از سینما می خواهد تا به زبان بصری و دراماتیک آن بدل شود. در جشنواره سی و هشتم فیلم هایی مثل شنای پروانه، سه کام حبس، عامه پسند، روز بلوا، قصیده گاو سفید، دوزیست و… نمونه ای از فیلم هایی هستند که فارغ از تفاوتشان در کم و کیف سینمایی، دغدغه های ملموس اجتماعی را به تصویر می کشند و به نظر می رسد سینمای ایران با جامعه ایران و مسائل اجتماعی آن مماس شده و مضامین فیلم ها روایتی از درد و رنج های مردم است. سینمای ما سینمای تلخی شده که بغض و خشم های فروخفته از قاب آن بیرون زده اما این تماشای این واقعیت تلخ بیش از رویاهای شیرین می تواند سینما را به هنر متعهد اجتماعی بدل کند که دست کم اگر رنجی از جامعه کم نمی کند با این درد ها، همدردی می کند.

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یا در اوج یا سوار بر موج/ بررسی حواشی نقدهای “روز صفر”
- قانون هست، اما نیست/ نگاهی به جایگاه قانون در فیلمهای جشنواره سیوهشتم فجر
- مروری بر سیوهشتمین جشنواره فیلم فجر/ تنوع در ژانر؛ ضعف در فیلمنامه
- اسلوب غلط از درک واقعیت عاجز است/ درباره داوری فیلم
- نمایه/ جشنواره و حاشیه و دامها!
- نگاهی به بهترین های جشنواره/ پیروزی جوانها بر پیشکسوتها!
- من از «از دست دادن» میآیم وطنم/ نگاهی به فیلم «روز صفر»
- یورش سنگین برنامه هفت علیه جشنواره فیلم فجر + ویدئو
- آن سه کام حبس لعنتی/ نگاهی به فیلم سه کام حبس
- نگاهی به فیلم عنکبوت/ همه چیز در سطح
- گفتوگو با مجید مجیدی/ نباید فضا را خشن کنیم
- ای کاش قضاوتی در کار بود/ یادداشتی درباره «قصیده گاو سفید»
- گرمتر بتاب/ یادداشتی درباره «خورشید» مجید مجیدی
- چرا این همه خشم؟! به بهانه میزهای مستطیل شکل جشنواره فجر
- بیمها و امیدها
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- حضور همراه اول در نمایشگاه کار ایران، فرصتی برای جذب استعدادهای جوان
- پیام حسن پورشیرازی به مصطفی زمانی؛ از تو آیین و رسم جوانمردی آموختم
- جمال و رومئو، ژولیت و شاه
- فیلمهایی در بستر نگاه گیشهای و ملودرامی غافلگیرکننده در سینمای ایران
- «آغوش باز» آنلاین اکران میشود
- جشنواره مجارستانی به «مرثیهای برای ایل» جایزه داد
- بستههای ویژه و عیدی همراه اول بهمناسبت نیمه شعبان
- با انتشار نامهای سرگشاده؛ نرگس آبیار از شورای پروانه نمایش استعفا داد
- واکنش شهاب حسینی به جوایز جشنواره فجر؛ میلی بودن جشنواره به یقین همگان رسیده است
- آیین پایانی جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- «خدای جنگ» سیمرغ ویژه جشنواره فجر را نپذیرفت
- برگزیدگان جشنواره فیلم فجر معرفی شدند؛ سعید خانی: «قاتل و وحشی» را اکران کنید/ مصطفی زمانی سیمرغش را با حسن پورشیرازی تقسیم کرد
- حاشیههای جشنواره فیلم فجر/ ادامه حسرت تماشای یک فیلم پس از ۵ سال و نامزدهای پرسش برانگیز
- به بهانه اعلام اسامی نامزدهای جشنواره فیلم فجر
- ایستگاه پایانی؛ ایدههایی که هدر رفت و سرمایههایی که بر باد شد
- آقای نعمتالله، فیلمتان را به خانهها ببرید!
- از فیلمهای نصحیتگونه و سفارشی تا بازی میخکوبکننده یک بازیگر
- تنوع ژانر؛ به چه قیمتی؟!
- پول می دهید که فحش بخورید ؟
- یادداشتی بر فیلم سینمایی «رها»/ رهایی
- آخرین روز جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- چهل و سومین جشنواره فیلم فجر؛ معرفی نامزدهای بخش مسابقه سینمای ایران
- جوایز گویا اهدا شد؛ اسکار سینمای اسپانیا به ۲ فیلم رسید
- واکنش ستاره اسکندری به توقیف «قاتل و وحشی»/ سالهاست که اندیشه را پشت قرهای کمر پنهان کردهاید
- یک اثر قابل اعتنا، رژه یک فیلم روی اعصاب و کارگردانی که دیر رسید
- یادداشتی برای «ژولیت و شاه»؛ قصهای آمیخته از تخیل و واقعیت
- «خاتی»؛ در حلقه داستان تکراری و نخنما
- از انیمیشنی ناتوان در جذب مخاطب تا ایدههایی هدر رفته و با ساختار تکراری
- معرفی برگزیدگان جشنواره رتردام
- وقت اعتراض به توقیف و ممیزی نرسیده است؟!