سینماسینما، ابراهیم عمران
دو قسمت از سریال «رهایم کن» پخش شد. حین نوشتن نام سریال ناخودآگاه خواستم بنویسم «میخواهم زنده بمانم». آری این نگاه جز با خاطره خوب نسبی از شهرام شاه حسینی با سریال قبلیاش میسر نمیشد. کارگردانی که از سینمای بدنه خود را در پلتفرم خانگی بازیابی کرد، اینبار شاید آنچه بیشتر بدان مومن بود؛ سراغش را گرفت. تاریخ و آن هم تاریخ معاصر. و نگاه به آدم های دوره ای خاص. هر چند نویسنده اثر جدیدش نیست ولی نوع دلبستگیاش در بیشتر پلان ها، قابل لمس است. آنچنان کار تازهاش شخصیت های تقریبا زیادی دارد که قهرمان داستان (اگر فی نفسه قهرمانی وجود داشته باشد) شاید برای هر مخاطب فردی خاص باشد. از یک سوی محسن تنابنده(حاتم) از طرفی بابک کریمی، از نگاهی مهدی حسینی نیا، از دوربینی دیگر هوتن شکیبا(هاتف) و حتی شاید یوسف تیموری(یونس) و با تاکید موکدانه حسن معجونی؛ همه و همه میتوانند شخصیت های دلخواه مخاطب گریز پای از سریال ایرانی باشند. دست های کمی بازتر در پلتفرم و آزادی عمل کمی بیشتر به نسبت تلویزیون و سینما، کارگردان و نویسنده را برای خلق سکانس هایی جاندار در مسیری بهتری قرار میدهد. در دو قسمت پخش شده کم نبود لحظاتی که مخاطب باور کرد میتوان به اکت بازیگر ایرانی ایمان آورد. سکانس بزم و می خوری و دودآلود بابک کریمی با حسن معجونی با اضافه شدن مهدی حسینی نیا، نمونه ای از این باور پذیری محض است. نوع میزانسن و دکوپاژ صحنه موید معرفی بیشتر کاراکتر است؛ هر چند با ابهامات خودخواسته نویسنده و کارگردان. صحنه شوخی حسن معجونی با مهدی حسینی نیا آنچنان رئال است که برای پا بساطی های حرفه ای شاید باورپذیرتر باشد. حال که صحبت از حسینی نیا شد بد نیست یادی از سکانس کتک خوردنش از محسن تنابنده داشته باشیم. کمتر زیر دست و به اصطلاح خانهزاد و نوکری چنین بازی زیر پوستیای ارائه میدهد. حسینی نیا که در میخواهم زنده بمانم، به نوعی عصای دست شاه حسینی در سکانس های دو به دو و خلافکاری بود، اینجا نیز وجه دیگری از توانایی ذاتیاش را بروز میدهد. انصاف نیست از کاراکتر تنابنده به راحتی عبور کنیم. شاید و به جرات دست کم برای نگارنده از محدود و معدود نقش هایی است که «نقی معمولی» را به خاطر نمی آورم! بسیار کنترل و حساب شده در برابر دوربین ظاهر شده است. نوع راه رفتناش نیز کار شده به نظر میآید. و حتی پک زدن هایش به سیگار و یا پایین آمدن از پله های دفتر معدن. هر چند برای مخاطب حرفه ای تا حدودی تم اصلی داستان با توجه به تیتراژ آخر سریال و خوانندگی زنده یاد تورج شعبان خانی مشخص میشود ولی خرده روایت های داستان(البته اگر بشود آن را خرده روایت نامید تا اینجای کار)نشان از ادامهای جذاب از داستان میدهد. قصه ای که میتوان آن را درامی عاشقانه با پس زمینه های سیاسی اجتماعی دوره ای خاص دانست. هر چند قضاوت برای ادامه کار زود است. آنسان که مخاطب همذات پنداری خوبی با یوسف تیموری پیدا میکند بازیگری که بیشتر در نقش های کمیک موفق بود. ولی بناگاه شاید از داستان کنار(حذف) گذاشته شود. پلان های تاثیر گذار در این دو قسمت کم نبود. فیلمبرداری و موسیقی هم به کمک کارگردان آمد. میماند بازیگران زن داستان که تا اینجا پارتنر خوبی در سکانس های دو به دو بوده اند. از آزاده صمدی در پلان اول سریال تا مونا احمدی و هدی زینالعابدین. کمتر خرده ای میتوان در این دو قسمت گرفت. آنچنان طراحی صحنه و جلوه های میدانی اش درست است که تصویر سازی ذهنی از دوره ای خاص را به فکر راحت تر متبادر میکند. سکانس رفتن هوتن شکیبا به کتاب فروشی و خیابان شلوغش(به غیر از آمدن آن دو دختر برای خرید کتاب به داخل) و یا طراحی صحنه خیابان منشعب به هتلی که افسانه به دیدار دانیال (سام نوری) میرود و یا نوشتن نام افرادی که برای بولینگ رزرو کرده اند از میزانسن های خوب این سریال است. لوکیشن انتخابی هم که گویا شاید در حوالی جاجرود باشد برای خانه اربابی و روح حاکم بر آن نیز تاثیر مثبتی بر دیدگان مخاطب میگذارد. با بضاعت اندک سینما و تلویزیون و پلتفرم، همین اندازه که مخاطب کمی باور کند اثر برای دوره ای مشخص است کافی است. نه اینکه بسان برخی کارها پلاک ماشین یا خانه برای یک سال پیش است و اثر برای نیم قرن قبل! کمی مزاح کنیم، تنها چیزی که در این دو قسمت کمی برای من توانست جای پرسش باشد(از بس همه امور به درستی چیده شده بود) آن اسباب بازی پسر تنابنده است که میکسر و سیمان سازی بود که اخیرا وارد بازار شده است. نمیدانم شاید آن دوران هم وجود داشت و ما و نویسنده سریال نمی دانستیم! بهر حال منتظر می مانیم تا ببینیم تیم شاه حسینی در ادامه چگونه اجازه نمیدهد که رهایش نکنیم…!

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «غریزه»؛ عاشقانهای ناآرام
- من را خسرو پدر زیبا صدایم کنید…
- «علت مرگ: نامعلوم»؛ این هفت نفر و دنیایشان
- نگاهی به «هفتاد سی»؛ شروع امیدوارکننده بهرام افشاری
- عکسی قدیمی که شبنم مقدمی منتشر کرد/ تنابنده، اصلانی و مقدمی؛ ۲۱ سال پیش
- آنونس رسمی عاشقانه «عزیز» رونمایی شد
- عرضه یک فیلم کوتاه با بازی هوتن شکیبا در شبکه نمایش خانگی
- «صبحانه با زرافهها» آبان اکران میشود
- اکران «روایت ناتمام سیما» از چهارشنبه/ رونمایی از پوستر
- اکران فیلمی با بازی محسن تنابنده از هفته آینده
- چهارمین حضور جهانی فیلم مجید توکلی؛ «عزیز» در فستیوال جهانی ویتنام
- هیئت داوران جشنواره «فیلم و عکس با انرژی» معرفی شدند
- چشیدن طعم نابرابری/ نگاهی به فیلم «عامهپسند»
- ترانه تنهایی/ نگاهی به فیلم «عامه پسند»
- هوتن شکیبا: دوست داشتم به جای همایون ارشادی در «طعم گیلاس» باشم
پربازدیدترین ها
- «موسی کلیم الله» بیگ پروداکشن ناامیدکننده
- رونمایی از پوستر «زال و رودابه» در آستانه جشنواره فیلم فجر
- با سانسورچی همراه نشویم، بر سرش فریاد بزنیم
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
- در پی جنجالها در شبکه اجتماعی ایکس؛ بازیگر شخصیت «امیلیا پرز» از اسکار حذف شد
آخرین ها
- «رکسانا»؛ فیلمی که دردها را فریاد میزند
- با مشخص شدن نمایش فیلمهای بخش ویژه؛ «بی سر و صدا» در جشنواره فجر اکران نمیشود
- «بچه مردم»؛ نگاهی جدید به موضوعات تلخ
- «پیرپسر»؛ ناگفتههایی که گفته میشود
- «شوهر ستاره»؛ حقیقتی منبعث از زندگی و تجربهی زیستهی بخشی از زنان
- نهمین روز نمایش آثار جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- هیولایی باستانی
- خرد کمتر لذت بیشتر
- با سانسورچی همراه نشویم، بر سرش فریاد بزنیم
- انیمیشن ایران در جشنواره فجر؛ کجا ایستادهایم؟
- در جشنواره فیلمهای ایرانی نیویورک؛ «علت مرگ: نامعلوم» بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد
- «ژن زامبی» از ۲ اسفند روی صحنه میرود
- اعلام برندگان جوایز انتخاب منتقدان؛ «آنورا» بهترین فیلم ۲۰۲۵ شد
- نگاهی به فیلم «ناتوردشت»/ نگهبان پاکیها
- «صددام»؛ کُمدی ای که فقط سالن را پُر کرد
- یک کمدی شیرین و یک فیلم که فقط کام را تلخ میکند
- «غریزه»؛ عاشقانهای ناآرام
- درباره «زال و رودابه»؛ به مهر تو شد بسته دست بدی
- هشتمین روز نمایش آثار جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- یاداشتهای جشنواره/ هفت فیلم زیر ذرهبین
- پس از واکنش پوریا شکیبایی به افتتاحیه جشنواره؛ علی ملاقلیپور به استفاده ابزاری از تصویر پدرش و هنرمندان دیگر اعتراض کرد
- حاشیههای جشنواره فیلم فجر؛ مهمانهای بیربط در سینمای رسانه، امتناع عطاران از پاسخ و تقدیم فیلم به فردوسیپور
- علیرضا قربانی برای سالگرد فراق همسرش خواند
- فروش خوب «کیک محبوب من» در اکران فرانسه
- به وقت فرعون
- حاتم بخشیهایی که ابراهیم را از سینمای ایران گرفت
- کدام زنان رهبری ارکستر داوری کن را بهدست گرفتهاند؟
- آقای عطاران اگر قرار نبود به سوالی جواب دهید پس چرا در نشست خبری شرکت کردید؟
- «موسی کلیم الله» بیگ پروداکشن ناامیدکننده
- تنهایی و انزوا رنجی برای آدمیست