سینماسینما، سپیده ابرآویز
عشق بشریت را نجات میدهد. فیلمساز بگوید یا نگوید به ما نشان میدهد که چگونه نجاتدهنده از گور بیرون میآید. چطور معجزه میشود. تنهایی میرود و زندگی آرام آرام مثل دریا ساکت اما جاری موج میزند.
تیتی یک کولی خسته و سرگردان است. زن جوانی است که به گفته خودش و البته به شیوه خودش دنبال نجات بشریت است.
او یک جولینا ماسینا است. همانطور نیمه خل و چل. همان قدر ساده. از فیلم جاده آمده است. با سه چرخهاش راه افتاده، به ساحل رسیده و باید که فریاد بزند زامپانو وارد میشود.
زامپانو اما این بار معرکه گیری و خشونت را کنار گذاشته و یک فیزیکدان (یا به قول تیتی آقای دکتر ) آرام و صبور شده است.
پارسا پیروزفر ظاهرا دانشمند است. زندگی را در تحقیقات و فضا و کاغذهایش جستوجو میکند. درست برعکس تیتی که حتی سواد خواندن و نوشتن ندارد. این همه تفاوت میتواند و باید آنها را دنیا دنیا از هم دور کند. تمام اتفاق فیلم در همین یک جمله میافتد که اصلا اینطور نیست و همیشه همانی میشود که فکرش را نمیکنید.
آنها کنار هم و مثل هماند. هر دو تصمیم دارند بیآنکه برای خودشان کاری کرده باشند برای جهان کار بزرگی بکنند.
در روند فیلم اما آنها بزرگترین کار جهان را میکنند و عاشق میشوند.
تیتی فیلم لطیفی است. انگار قابهایش روی ابرها برداشته شده. همه چیز در آن آهسته جلو میرود.
شخصیتها آرام آرام شکل میگیرند. تیتی با دیوانگیهایش یک زن متفاوت میسازد. زنی که در میان آئینها و سحر و جادو بزرگ شده است. زنی که تنها به دریا میزند تا شفای ابراهیم را بگیرد. او دیوانهای است که پای عشقش از صد آدم عاقل بیشتر میایستد. تیتی به قول ابراهیم مثل هیچ زنی نیست. بماند که برای تیتی، ابراهیم مثل همه مردهاست و تا پایان هم ما را مطمئن نمیکند که ابراهیم توانسته مثل همه مردها نباشد یا نه.
الناز شاکردوست تیتی را درست بازی میکند. باورپذیر و روان. او بازیگری است که حالا خودش را از سینمای بدنه دور کرده و میشود روی تواناییهایش حساب کرد.
فیلم تیتی بسیار وامدار دیالوگنویسی مناسب است. گفتوگوها مثل خود زندگی نوشته شدهاند. راحت و گرم. البته که لهجه هم به انتقال حس کمک زیادی میکند.
در تیتی ما آدمها را دوست داریم. دلمان برای ابراهیم میسوزد و از دست امیرساسان (با بازی درخشان هوتن شکیبا)حرص میخوریم.
همه این همذات پنداری از فیلمنامه میآید. با تیتی میشود اثبات کرد که بیراه نیست اگر همچنان تکرار کنیم مشکل اصلی سینمای ایران فیلمنامه است.
تیتی فیلمنامه پیچیدهای ندارد. یک ملودرام عاشقانه است. اما آنچه سر پا نگاهش میدارد روایت درست است. اطلاعات سر جای خودشان داده میشوند. آدمهای فیلم خاکستریاند. میشود آنها را فهمید بی آنکه خودشان برای فهمانده شدن دست و پا بزنند.
فیلمساز شناسنامه شخصیتها را با دقت نوشته است. انتخاب شغل فیزیکدان و اشاره به سیاه چالهها شاید برای اولین بار است که در سینمای ایران اتفاق میافتد. هنرمند بودن امیرساسان و آن سکانس جذاب گروه ستاره شمال، گذشته تیتی و حتی روابط همسر قبلی ابراهیم همگی کمک کردهاند تا تیتی یک اثر قابل تماشا شود.
تیتی روایتی است که با موسیقی، تدوین و فیلمبرداری حرفهای میتواند تا مدتها در ذهن بیننده بماند.

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- راهیابی «آخرین تولد» به جشنواره گوا
- پوستر رسمی «آخرین تولد» رونمایی شد/ بازگشت برادران محمودی به سینما
- جهل مرکب بیپایان/ نگاهی به فیلم «زالاوا»
- وقتی دیر میشود/ نگاهی به سریال «رهایم کن»
- طریقهی ابلق شدن/ نگاهی به فیلم «ابلق»
- «ابلق» اکران آنلاین میشود
- رهایش نکنیم/ نگاهی به سریال «رهایم کن»
- نخستین تصویر و اطلاعات از فیلم پر بازیگر جشنواره فجر/ «یادگار جنوب» آماده نمایش شد
- حرف و حدیثهای اکران یک فیلم پرحاشیه در روزهای خاص سینما
- «ملاقات خصوصی» به سینماها میآید
- نگاهی به «تیتی» ساخته آیدا پناهنده/ زنی سرخوش و شکننده
- گنگستری یا فیلمفارسی؟!/ نگاهی به سریال «یاغی»
- تقارن و توازن/ نگاهی به فیلم «تیتی»
- منشور طلایی کوروش به آیدا پناهنده اهدا شد/ اعلام اسامی برندگان هشتمین جشنواره فیلمهای ایرانی در زوریخ
- فیلمنامهی جزئینگر، اجرای دقیق/ نگاهی به سریال «یاغی»
نظر شما
پربازدیدترین ها
- سینماسینما/ گفتوگو با بابک جلالی به مناسبت اکران فیلم «فرمونت» در فرانسه/ آدمهای حاشیه جامعه برایم جالب هستند
- مجمع منتقدین نیویورک بهترینها را برگزیدند/ «آناتومی یک سقوط» بهترین فیلم بینالمللی
- پخش سریال جدید مازیار میری از امروز آغاز شد
- اهمیت جزئیات کلیدی/ نگاهی به سریال «هفت»
- «پایان دنیا» در شیراز به صحنه رفت
آخرین ها
- نمایش فیلم «دِرب» در سینماتک موزه هنرهای معاصر تهران
- هم اندیشی نمایندگان شورای عالی تهیهکنندگان با هئیت رئیسه و مدیرعامل خانه سینما برگزار شد
- «کاپیتان من» در مستندات یکشنبه و «مکالمه» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
- آیا رضا عطاران رکوردهای فروش ۱۴۰۲ را میشکند؟
- علی فروتن: برای تئاتر کودک باید کلیه خود را بفروشیم
- رونمایی از ۲ کتاب در خانه هنرمندان ایران
- اهمیت لایههای زیرین قصه در فیلم کوتاه/ بازی گرفتن از نابازیگران سخت بود
- روزنامه همشهری : روزی خواهد رسید که دیگر این کمدی های تکراری برای مخاطب جذابیت نخواهد داشت
- اوائل انقلاب عده ای می خواستند سینما در کنار عرق خوری و فساد و فحشا زیر نظر منکرات باشد!
- هنری کسینجر و دانشمند فیلم دکتر استرنج لاو
- «مرز بیپایان» برگزیده جشنواره تفلیس شد
- برگزاری «دوره شاهنامهخوانی» در موزه سینما
- «کت چرمی» و «کاپیتان» مسافر هند شدند
- با نمایش فیلم «دِرب»؛ اکران آنلاین فیلمهای هنری در فیلمنت راهاندازی شد
- آل پاچینو در «کشتن کاسترو» بازی میکند/ فیلمی تاریخی درباره ناگفتهها
- تلاش صداوسیما برای فرار از بحران مخاطب با بازگرداندن چهرهها/ راه چاره چیست؟
- حقایقی درباره علی حاتمی به بهانه سالروز درگذشت این فیلمساز مطرح
- «بازگشت افتخار آمیز مردان جنگ» و «اعترافها و دروغها» روی صحنه نوفللوشاتو
- پایان جوایز فیلم کوتاه مستقل لهستان با یک جایزه برای ایران
- «حیوان» هندی پرفروشترین فیلم گیشههای جهان شد/ سبقت از «ناپلئون»
- بازگشت فرزاد حسنی به تلویزیون
- پرونده قتل داریوش مهرجویی به دادگاه مطبوعات رسید/ هیات منصفه «رکنا» را مجرم دانست
- رئیس سیمافیلم تشریح کرد: صداوسیما خبر ساخت فیلم «پایتخت» را نداده است
- سلیمان سیسه در «سینماحقیقت»
- پخش سریال جدید مازیار میری از امروز آغاز شد
- ویل اسمیت در عربستان از پروژه جدید سینمایی خود گفت
- دیوید ممت: سینما به دیالوگ نیازی ندارد/ مهم خسته نشدن است
- کایه دو سینما بهترین فیلمهای ۲۰۲۳ را معرفی کرد
- افتخار در قبرستان/ در مذمت برشماری مشایعتکنندگان مرحوم معصومی
- ۴ اثر ایرانی در جشنواره فیلم کودک المپیا