سینماسینما، سپیده ابرآویز
عشق بشریت را نجات میدهد. فیلمساز بگوید یا نگوید به ما نشان میدهد که چگونه نجاتدهنده از گور بیرون میآید. چطور معجزه میشود. تنهایی میرود و زندگی آرام آرام مثل دریا ساکت اما جاری موج میزند.
تیتی یک کولی خسته و سرگردان است. زن جوانی است که به گفته خودش و البته به شیوه خودش دنبال نجات بشریت است.
او یک جولینا ماسینا است. همانطور نیمه خل و چل. همان قدر ساده. از فیلم جاده آمده است. با سه چرخهاش راه افتاده، به ساحل رسیده و باید که فریاد بزند زامپانو وارد میشود.
زامپانو اما این بار معرکه گیری و خشونت را کنار گذاشته و یک فیزیکدان (یا به قول تیتی آقای دکتر ) آرام و صبور شده است.
پارسا پیروزفر ظاهرا دانشمند است. زندگی را در تحقیقات و فضا و کاغذهایش جستوجو میکند. درست برعکس تیتی که حتی سواد خواندن و نوشتن ندارد. این همه تفاوت میتواند و باید آنها را دنیا دنیا از هم دور کند. تمام اتفاق فیلم در همین یک جمله میافتد که اصلا اینطور نیست و همیشه همانی میشود که فکرش را نمیکنید.
آنها کنار هم و مثل هماند. هر دو تصمیم دارند بیآنکه برای خودشان کاری کرده باشند برای جهان کار بزرگی بکنند.
در روند فیلم اما آنها بزرگترین کار جهان را میکنند و عاشق میشوند.
تیتی فیلم لطیفی است. انگار قابهایش روی ابرها برداشته شده. همه چیز در آن آهسته جلو میرود.
شخصیتها آرام آرام شکل میگیرند. تیتی با دیوانگیهایش یک زن متفاوت میسازد. زنی که در میان آئینها و سحر و جادو بزرگ شده است. زنی که تنها به دریا میزند تا شفای ابراهیم را بگیرد. او دیوانهای است که پای عشقش از صد آدم عاقل بیشتر میایستد. تیتی به قول ابراهیم مثل هیچ زنی نیست. بماند که برای تیتی، ابراهیم مثل همه مردهاست و تا پایان هم ما را مطمئن نمیکند که ابراهیم توانسته مثل همه مردها نباشد یا نه.
الناز شاکردوست تیتی را درست بازی میکند. باورپذیر و روان. او بازیگری است که حالا خودش را از سینمای بدنه دور کرده و میشود روی تواناییهایش حساب کرد.
فیلم تیتی بسیار وامدار دیالوگنویسی مناسب است. گفتوگوها مثل خود زندگی نوشته شدهاند. راحت و گرم. البته که لهجه هم به انتقال حس کمک زیادی میکند.
در تیتی ما آدمها را دوست داریم. دلمان برای ابراهیم میسوزد و از دست امیرساسان (با بازی درخشان هوتن شکیبا)حرص میخوریم.
همه این همذات پنداری از فیلمنامه میآید. با تیتی میشود اثبات کرد که بیراه نیست اگر همچنان تکرار کنیم مشکل اصلی سینمای ایران فیلمنامه است.
تیتی فیلمنامه پیچیدهای ندارد. یک ملودرام عاشقانه است. اما آنچه سر پا نگاهش میدارد روایت درست است. اطلاعات سر جای خودشان داده میشوند. آدمهای فیلم خاکستریاند. میشود آنها را فهمید بی آنکه خودشان برای فهمانده شدن دست و پا بزنند.
فیلمساز شناسنامه شخصیتها را با دقت نوشته است. انتخاب شغل فیزیکدان و اشاره به سیاه چالهها شاید برای اولین بار است که در سینمای ایران اتفاق میافتد. هنرمند بودن امیرساسان و آن سکانس جذاب گروه ستاره شمال، گذشته تیتی و حتی روابط همسر قبلی ابراهیم همگی کمک کردهاند تا تیتی یک اثر قابل تماشا شود.
تیتی روایتی است که با موسیقی، تدوین و فیلمبرداری حرفهای میتواند تا مدتها در ذهن بیننده بماند.

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- تقارن و توازن/ نگاهی به فیلم «تیتی»
- منشور طلایی کوروش به آیدا پناهنده اهدا شد/ اعلام اسامی برندگان هشتمین جشنواره فیلمهای ایرانی در زوریخ
- فیلمنامهی جزئینگر، اجرای دقیق/ نگاهی به سریال «یاغی»
- معرفی برگزیدگان چهاردهمین جشن منتقدان/ جوایز اصلی به «آتابای» رسید
- معرفی صداپیشگان «مهمونى»/ پخش اثر تازه ایرج طهماسب از فروردین ۱۴۰۱
- زناشویی پشت میلههای زندان/ نگاهی به فیلم «ملاقات خصوصی»
- عاشقانهی ترسو!/ نگاهی به فیلم «ملاقات خصوصی»
- اجرای توامان مهر و محنت/ درباره بازی پریناز ایزدیار در فیلم «ملاقات خصوصی»
- زندگی پشت میلهها/ نگاهی به فیلم «ملاقات خصوصی»
- مخدر عشق/ نگاهی به تدوین فیلم «ملاقات خصوصی»
- عشق و درد/ نگاهی به فیلم «ملاقات خصوصی»
- «ملاقات خصوصی»؛ گاهی سانتیمانتال، گاهی حسبرانگیز
- زن، به مثابه وسیله/ نگاهی به فیلم «ملاقات خصوصی»
- در نشست رسانهای فیلم «ملاقات خصوصی» عنوان شد؛ گلایه از پایان یک مسابقه ورزشی
- «ملاقات خصوصی»؛ یک عاشقانه آرام در زندان
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- رازهای سایه
- معرفی فیلمهای بخش اصلی جشنواره نیویورک
- تلاش میکنیم محرومیت بازیگر به اکران لطمه نزند/ وزیر ارشاد تلویحا ممنوعیت کار نوید محمدزاده را تایید کرد
- پخش سه سریال جدید از تلویزیون
- عضو شورای صنفی نمایش: فیلمهای پرفروش هم فقط یک میلیون مخاطب دارند!/ به فکر چاره باشیم
- هوشنگ ابتهاج درگذشت
- زندگی کری گرانت سریال میشود/ بازیگر هری پاتر در نقش اصلی
- آکادمی همراه اول حامی تیمملی المپیاد کامپیوتر کشور در مسابقات جهانی اندونزی
- اولیویا نیوتن جان بازیگر فیلم «گریس» درگذشت
- مترجم دردها/ به بهانه پخش «صد سال تنهایی» از شبکه مستند
- نگاهی به چند مجموعه ماندگار مذهبی؛ چرا این سریالها مدام تکرار میشوند؟
- انتخابات و جشن خانه سینما چه زمانی برگزار میشود؟
- الان در رسانههای سینمایی ثبات وجود ندارد
- شیرین عبادی در جشنواره ونیز
- «ماوریک» بزرگترین فیلم پارامونت در تاریخ ۱۱۰ ساله
- مت دیلون جایزه لوکارنو را دریافت کرد/ هنوز خیلی کار دارم
- «دوزیست» و «کوزوو» این هفته روی پرده میروند
- از یاد رفته/ نگاهی به مستند «سرپَتیها»
- اولین سالگرد درگذشت ارشا اقدسی برگزار شد/ مازیار میری: ما هنرمندان بیمعرفتیم
- گفتگوی اختصاصی سینماسینما با جهانگیر کوثری/ حفظ موقعیت، اولویت مدیران صداوسیما است/ فقط سریال مذهبی میسازند
- پیوند دوبارهی مکدونا با کولین فرل و برندن گلیسن در ایرلند
- دادگاه عالی تائید کرد؛ جریمه ۳۰ میلیون دلاری کوین اسپیسی برای خسارت به «خانه پوشالی»
- مراسم اولین سالگرد درگذشت زندهیاد ارشا اقدسی/ گزارش تصویری
- نقش ساختار عقلایی در تولید سریالهای سالم/ یادداشت احمد میراحسان بر «مستوران» و «برف بیصدا میبارد»
- زمان اکران «جوکر۲» مشخص شد
- طراحی بستههای ویژه اینترنت رومینگ همراه اول اینبار برای طرفداران سفرهای خارجی تابستان و زائرین حرم حسینی
- داستان یک ویرانی/ نگاهی به مستند «تکیه دولت»
- سازمان سینمایی حضور «تفریق» در جشنوارههای خارجی را بلامانع اعلام کرد
- نمایش «کافه لُکانطه»/ گزارش تصویری
- در سینماتک خانه هنرمندان ایران مطرح شد؛ زاویهدید فیلمساز قصههای تکراری در سینما را دیدنی میکند