سینماسینما، محمد حقیقت
چطوری آدم به آخر خط می رسد؟ و در این صورت چه چیزی برایش باقی می ماند؟ چه کاری می تواند انجام دهد؟
این سوالاتی است که کلود للوش سعی دارد پاسخی به آن بدهد.
این سینماگر نامدار فرانسوی ۸۶ ساله که هرگز از کارکردن در سینما خسته نمی شود با فیلم «سرانجام» به‌نظر می آید خواسته بحران سال‌های پیری را مورد سوال قراردهد و اینکه سرانجام چه می شود. سر انجام در این دنیای پرآشوب می توان از چیزهایی لذت برد، می توان نفس کشید، می‌توان حتی همه چیزها را رها کرد و رفت. در این رفتن ها چیزهای تازه و هوای تازه می توان یافت.
پرسوناژ اصلی فیلم، یک وکیل زبردست و مهم است که سنی از او گذشته و حالا دچار بحران شده است. وی بعد از اینکه دچار مشکل سلامتی شده، تصمیم می گیرد سر به جاده ها بگذارد. از همه چیز و همه کس می برد. از دهکده به دهکده، از منطقه به منطقه اغلب نقاط فرانسه را طی کند. او به هیچ فردی از آشنایان خود خبری در این باره نمی دهد. فقط می خواهد از همه دور شود، به‌نوعی سر به بیابان می گذارد. او در مسیر خود سردرگم در یک داستان عشقی غیرمتعارف، بین یک ترومپت و یک پیانو می‌شود. از ورای سفرهای او، همچون راهنما، بیننده را با خود همراه می کند. این وکیل مهم که در حل مشکلات پیچیده مهارت بسیار دارد، خود از پس مشکل خود برنمی آید. او مردی است که همه چیز برای خوشبخت بودن با خود دارد، دخترش آوازه خوان زیبا و بسیار خوبی است، پسرش که با استعداد است قرار است بزودی کارگردان شود، مادرش او را بسیار می ستاید، دوست نزدیکش همواره در کنار و در خدمت است، پس مشکل کجاست؟
در حالی که بعد از ناپدید شدن دوستان و خانواده اش دلواپس و نگران از بی خبری او هستند، او به‌دنبال چیزهای غیره منتظره می رود. با آدم های گوناگون در شرایط پیش‌بینی نشده روبرو می‌شود. این آدم ها هریک برای خود دنیا و آرزوهایی دارند. در این گشت و گذارهای این آدم سرگردان، تماشاگر احساس خوبی دارد. اگر چه فیلم درباره «ندانم چه کنم» است و در وهله اول ناامیدی و سرخوردگی از آن موج می زند، اما کلود للوش در پیری دلش جوان مانده و موفق شده فیلمی بسیار پراحساس که حال آدم را خوب می کند، بسازد. سناریو بسیار خوب و پر از نکته و گاه شاعرانه توسط خود او به همراه سه نویسنده نوشته شده که بنظر می آید هر کدام خود این حوادث فیلم را از نزدیک زندگی کرده اند.
کلود للوش که تاکنون پنجاه فیلم ساخته با « یک مرد، یک زن» از فیلم های اولیه اش در سال ۱۹۶۶ برنده نخل طلا و دو اسکار، شده بود. موفق ترین فیلم او در اکران عمومی همین «یک مرد، یک زن» است که چهار میلیون و سیصد هزار تماشاگر در فرانسه داشت. در تمامی فیلم هایش ملودرام های عاشقانه روایت می شود که موزیک نیز نقش بسزایی دارد. آخرین فیلمش «سرانجام» که در جشنواره ونیز امسال حضور داشت، از ماه آینده روانه اکران می‌شود.